Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007

Το δράμα των πυρόπληκτων

Είναι τέτοιες στιγμές που ξυπνάει από τον λήθαργο και την απάθειά του ο Έλληνας και αναδεικνύονται οι αρετές του: η αλληλεγγύη, το φιλότιμο, η προσφορά. Είναι συγκινητική η συνεισφορά των συνανθρώπων μας τόσο σε χρήματα και υλικά αγαθά, όσο και σε προσφορά έργου. Ακόμα και συνταξιούχοι, άνθρωποι που η διαβίωσή τους είναι ούτως ή άλλως προβληματική, έδωσαν το παρόν. Ειδικά αυτή η καταστροφή, ήταν ασύλληπτη σε μέγεθος, γιατί συνδυάστηκε με μεγάλες ανθρώπινες απώλειες, με σβήσιμο από το χάρτη αρκετών χωριών και με αφανισμό της κτηνοτροφίας και της γεωργίας σε μεγάλη έκταση. Πρόκειται για δράμα, γιατί ολόκληρες οικογένειες έμειναν στο δρόμο, εγκαταλείποντας ότι είχαν χτίσει με κόπο και ιδρώτα στο έλεος της φωτιάς. Ούτε τα στοιχειώδη δεν πρόλαβαν πολλοί να πάρουν μαζί τους. Πρόκειται για δράμα γιατί είδαν συνανθρώπους τους να καίγονται ζωντανοί μπροστά στα μάτια τους και έμαθαν για το χαμό συγγενικών τους προσώπων. Πρόκειται για δράμα γιατί άνθρωποι που ζούσαν από τη γή (χωράφια, ελιές) θα χρειαστεί να ξεκινήσουν από την αρχή σε ένα τόπο αφιλόξενο πλέον, που δεν ξέρουν πότε θα τους ξαναδώσει σοδιά. Πρόκειται για δράμα, γιατί καταστράφηκε όλη τους η ζωή, το τοπίο τους, τα ζωντανά τους, και για τον άνθρωπο της πόλης αυτό δεν γίνεται απόλυτα αντιληπτό, γιατί δεν το έχει βιώσει. Είναι συναισθηματικό το δέσιμο για ανθρώπους που δεν έφυγαν ποτέ από τον τόπο τους, έζησαν σε αυτό όλη τους τη ζωή και τώρα στα γεράματα για πολλούς από αυτούς ο κόσμος τους πλέον κατέρρευσε. Διάβασα για την χθεσινή αυτοκτονία ενός ογδοντάχρονου απελπισμένου αγρότη που έχασε όλη του την περιουσία στη φωτιά. Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει. Γιατί είναι εντυπωσιακές και δραματικές οι εικόνες που βλέπουμε απο την τηλεόραση, αλλά τα φώτα της δημοσιότητας κάποια στιγμή θα σβήσουν και όλοι αυτοί που συνωστίζονται στις ουρές των τραπεζών για να πάρουν το πρώτο αρχικό βοήθημα, θα μείνουν μόνοι να κοιτάζουν τα αποκαϊδια και θα προσπαθούν να μαζέψουν τα συντρίμμια τους. Τότε θα είναι ακόμα πιο δύσκολο. Και δεν είναι τόσο η υλική στήριξη που χρειάζονται μετά το αρχικό σόκ και το πρώτο χρηματικό βοήθημα, όσο η ψυχολογική βοήθεια. Είναι ένα δράμα που έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του στις ψυχές και που θα χρειαστεί πολύς καιρός για να ξεπεραστεί. Είναι χρέος της πολιτείας να βοηθήσει οργανωμένα και προς αυτή την κατεύθυνση, με εξειδικευμένους γιατρούς, ψυχολόγους, και κοινωνικούς λειτουργούς, όπως συμβαίνει σε όλο το κόσμο στις αντίστοιχες περιπτώσεις μαζικών καταστροφών. Απαιτείται μία προσπάθεια διαρκείας, για να μπορέσουν να επουλωθούν οι βαθειές πληγές που άφησε η φωτιά.

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

Η αποχή σε εξαφανίζει από το χάρτη

Διαπιστώνω τις τελευταίες μέρες σε αρκετά ιστολόγια μία διάχυτη απογοήτευση, που έχει να κάνει με τα πολιτικά πράγματα στον τόπο μας και τα διαφαινόμενα αδιέξοδα. Πιστεύουν πολλοί οτι δεν έχει νόημα η συμμετοχή τους στις εκλογές και αποφασίζουν να απέχουν, αηδιασμένοι από όσα παρακολουθούν τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές. Το θλιβερό είναι οτι αυτή την πρακτική την ακολουθούν κυρίως νέοι άνθρωποι, απογοητευμένοι από την ανεργία, την ανασφάλιστη εργασία, τα εξοντωτικά ωράρια, την φαυλότητα και την αναξιοκρατία, την εγκατάλειψη από την κοινωνία. Θλιβερό είναι γιατί περιμένεις από αυτούς τους νέους ανθρώπους, μία αντίδραση, μία ζωντάνια, μία προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα που τους ενοχλούν και όχι να είναι απλώς αρνητές και παραιτημένοι από τη ζωή. Γιατί τι άλλο από παραίτηση είναι η απουσία τους από την διαμόρφωση των τάσεων της κοινωνίας, έστω και μέσα από αυτην την απατηλή διαδικασία των εκάστοτε εκλογών. Ξέρω επίσης οτι πολύς κόσμος αισθάνεται να μην αντιπροσωπεύεται από τα γνωστά κόμματα και πρόσωπα, που έχοντας κάνει τον κύκλο τους, δεν έχουν να προσφέρουν κάτι νέο,διαφορετικό και δημιουργικό στην πατρίδα μας. Ποιός όμως θα τους στείλει στα σπίτια τους;
Είμαι και εγώ απογοητευμένος από το γενικότερο επίπεδο του Ελληνικού λαού, τις μάζες που άγονται και φέρονται με βάση τα προσωπικά τους μικροσυμφέροντα και βολέματα, ή από τη συνήθεια, τη απάθεια και τον συντηρητισμό, καθώς και από την ενεργοποίηση χαμηλότερου επιπέδου συναισθημάτων μέσα από το φανατισμό και τις τηλεοπτικές κοκορομαχίες. Η πόλωση που δημιουργείται εντέχνως κάθε φορά στην προεκλογική περίοδο (και όχι μόνο), οδηγεί στον περιορισμό της λογικής και την ενίσχυση του θυμικού. Τα πάθη εξάπτονται και το παρελθόν αναλαμβάνει δράση. Γι'αυτό και δεν περιμένω από τους μεγαλύτερους σε ηλικία συμπολίτες μας να αλλάξουν μυαλά και συμπεριφορά. Οι περισσότεροι είναι δέσμιοι των αγκυλώσεων και των χρόνιων προκαταλήψεών τους. Όπως λέει και μία αγγλική φράση "δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκυλί καινούργια κόλπα". Σε αυτούς βασίζονται τα κόμματα για τις ψήφους τους, αυτούς που δεν μαθαίνουν ποτέ από τα λάθη τους και τα επαναλαμβάνουν. Θέλουν να εξωθήσουν τους απογοητευμένους στο λευκό, στο άκυρο και στην αποχή, αφού το σύστημα πριμοδοτεί τα κόμματα ακόμα κι αν μόνο οι μισοί Έλληνες πάνε στην κάλπη. Ακόμα καλύτερα για τα κόμματα που κάνουν παιχνίδι, χωρίς τους "ενοχλητικούς", τους παρείσακτους, τους απολίτικους. Χρησιμοποιώντας απλώς τη συσπείρωση της εκλογικής τους βάσης, τους είναι αρκετό να κάνουν τη δουλειά τους. Το (πραγματικο) 30% γίνεται εύκολα (πλασματικό) 40% με την αποχή. Όσοι απέχουν ή ψηφίζουν λευκό ή άκυρο, δεν υπολογίζονται στα τελικά ποσοστά. Αυτό είναι που πραγματικά θέλουμε; Όλοι οι υπόλοιποι, απέχοντας, να εξαφανιστούμε από τον χάρτη, σαν να μην υπήρξαμε ποτέ;
Σε προηγούμενο κείμενό μου με τίτλο "Ποιά δημοκρατία θέλουμε", πρότεινα την αποδοκιμασία των 5-6 μεγάλων κομμάτων που προωθούνται από τα ΜΜΕ (ή έχουν και δικά τους ΜΜΕ) και την ενίσχυση των υπόλοιπων μικρών πολιτικών σχηματισμών, έστω κι αν δεν έχουν την δυνατότητα να μπούν στη Βουλή, έστω κι αν δεν γνωρίζουμε πολλά για τα όποια προγράμματά τους. Αυτό που προέχει είναι μία οργανωμένη αντίδραση που να πονέσει το σύστημα. Άλλωστε η δύναμη της ψήφου δεν εξαρτάται από την αποτελεσματικότητά της σε επίπεδο διακυβέρνησης ή παρουσίας στη Βουλή, αλλά στην αλλαγή των συσχετισμών και στην αποδυνάμωση σε απόλυτα νούμερα των γνωστών φθαρμένων κομμάτων. Συμφωνώντας λοιπόν με αρκετούς άλλους bloggers, φωνάζω: ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΚΥΡΟ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ. Ακόμα και αυτοί οι τραγικοί άνθρωποι των τελευταίων πυρκαγιών, πρέπει να μαζέψουν τα συντρίμμια τους, να συγκεντρώσουν όση ψυχική δύναμη τους απέμεινε και να δώσουν το παρόν στην κάλπη. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΜΕ. Ας δούν όλα τα κόμματα την πραγματική τους (μικρή) αντιπροσώπευση που έχουν στον Ελληνικό λαό. Μπορεί να δούμε δραματικές εξελίξεις, που να ταρακουνήσουν το τελματωμένο πολιτικό σκηνικό και να μας πάνε ένα βήμα μπροστά σε ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.

Υ.Γ.1 Καλές οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, αλλά δεν ψηφίζουν!
Υ.Γ.2 Τα ιστολόγια, είναι ημερολόγια όπου εκφράζονται προσωπικές απόψεις και αυτές δεν δεσμεύουν κανένα. Αποτελούν απλώς πηγή προβληματισμού και όχι προπαγάνδας (τα περισσότερα τουλάχιστον). Αν κάποιοι πιστεύουν οτι θίγονται, δεν έχουν παρά να αλλάξουν ιστολόγιο και να διαβάζουν αυτά που τους εκφράζουν.

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

Ένα ξαναζεσταμένο φαγητό

Πριν από λίγες ημέρες ξεκίνησε η "οργάνωση" μιάς νέας συγκέντρωσης μέσω του διαδικτύου, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 29 Αυγούστου στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος. Στην πρώτη ουσιαστικά σοβαρή προσπάθεια των bloggers που έγινε αμέσως μετά τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα, χειροκρότησα και εγώ μία πρωτοβουλία φρέσκια, πρωτότυπη και αυθόρμητη, ακηδεμόνευτη απο τις γνωστές δυνάμεις που καπελώνουν αυτές τις συγκεντρώσεις. Η σημερινή συγκέντρωση (29/8) μοιάζει με ξαναζεσταμένο φαγητό. Πάλι η ίδια αντίδραση στο ίδιο σημείο πιθανότατα από τους ίδιους ανθρώπους. Χάθηκε η πρωτοτυπία, αυτή που ανέδειξε την συγκεντρωση της Πάρνηθας ως ένα σημαντικό γεγονός του καλοκαιριού και πιθανώς να χαθεί κάποια στιγμή η μαζικότητα της συμμετοχής, αν συνεχίσουμε στο ίδιο περιθωριακό μοτίβο. Κινδυνεύει αυτή η ενέργεια, καλών όπως φαίνεται προθέσεων, να μετεξελιχθεί σε ένα θεσμό, μία ρουτίνα, που θα προκαλεί απλώς τη θυμηδία και θα γίνει γραφική. Η συχνότητα τέτοιων ενεργειών τις ακυρώνει στην πράξη. Φάνηκε από την συγκεντρωση για την Πάρνηθα, οτι υπάρχει κόσμος που ευαισθητοποιείται από όσα τον αφορούν και τον αγγίζουν, ιδιαίτερα σε ότι έχει σχέση με το ήδη υποβαθμισμένο περιβάλλον του. Έδωσε αυτός ο κόσμος το στίγμα του και το μήνυμά του, που έγινε αντιληπτό πανελλαδικώς. Δεν χρειάζεται η επανάληψη, για το ίδιο μάλιστα θέμα, για να εμπεδωθεί το μήνυμα αυτό.
Οι παρεμβάσεις πρέπει να γίνονται με φειδώ και με διαφορετική έκφραση κάθε φορά, ώστε να έχουν επιτυχία. Άλλωστε τα ιστολόγια, με την επίδραση που ασκούν σε ένα ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό Ελλήνων πολιτών, αποτέλεσαν την μαγιά για την επιτυχία της εκδήλωσης για την Πάρνηθα. Και θα εξακολουθήσουν, όσα είναι πραγματικά ανεξάρτητα και ακομμάτιστα, να διαμορφώνουν συνειδήσεις και θετικές εναλλακτικές απόψεις και θέσεις για την κοινωνία μας, χωρίς να χρειάζονται μαζικές συγκεντρώσεις για να το καταφέρουν.

Υ.Γ.Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή το άρθρο του κ.Νικου Δήμου της 28/8/2007 "Γιατί δεν θα πάω στο Σύνταγμα" http://doncat.blogspot.com

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

Τι έχει καεί μέχρι τώρα: συγκρίσεις και ψέμματα

Σε προηγούμενο άρθρο του Μανόλη Δρεττάκη στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία (3/8/2007) αναφέρονται οι εκτάσεις που κάηκαν μεταξύ 2000-2006, προς ενίσχυση όσων επικαλέστηκα χθές:

Καμμένες εκτάσεις κατά τα έτη 2000-2006 (ΕΤΟΣ και ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ)
2000: 1.570.941 , 2001: 428.427 , 2002: 81.886 , 2003: 84.869
2004: 134.417 (Έτος Ολυμπιακών Αγώνων) , 2005: 85.558 , 2006: 153.507 2007 ;;;;;

Ας δούμε λοιπόν οτι σύμφωνα με την εφημερίδα Καθημερινή (19/8/2007) και το αρθρο με τίτλο "Τα στατιστικά θυμίζουν το 2000" η χώρα μας με συνολικά 809.700 στρέμματα καμένων δασικών και αγροτικών εκτάσεων έως την 31η Ιουλίου είναι η δεύτερη περισσότερο πληγείσα από τις πυρκαγιές χώρα μετά τη γειτονική Ιταλία, η οποία στο αντίστοιχο διάστημα μετρά 863.370 στρέμματα καμμένης γης. Δεν υπολογίζονται οι πυρκαγιές μεταξύ 1/8 και 23/8 (π.χ. Πεντέλη) με άγνωστη καμένη έκταση και οι τελευταίες (23-28/8) με περίπου 500.000 στρέμματα στην Ηλεία και 187.000 στρέμματα στην Μεσσηνία, χωρίς να έχουν υπολογιστεί η Εύβοια και οι υπόλοιπες περιοχές. Με πρόχειρους υπολογισμούς έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ τις καμμένες εκτάσεις του 2000.
Από την άλλη μεριά για όσους υποστηρίζουν οτι οι φετινές πυρκαγιές δεν έχουν προηγούμενο, η Καθημερινή υποστηρίζει οτι το 2006 καταγράφηκαν το τρίμηνο Ιουνίου-Ιουλίου-Αυγούστου 4863 περιστατικά (με μόλις 153.507 καμμένα στρεμματα), ενώ το αντίστοιχο τρίμηνο φέτος (μέχρι τις 13/8) 4667. Τέλος, πέρισυ θεωρήθηκαν σοβαρά (κινητοποιήθηκαν δηλαδή εναέρια μέσα) τα 307 περιστατικά, ενώ φέτος και μέχρι 13/8 μόλις 226.
Επίσης για σύγκριση με το παρελθόν χρησιμοποιώ το άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ στο Εθνος (27/8) "«Εμπρηστής» η πολιτική της ΝΔ", όπου αναφέρεται ο αριθμός των πυρκαγιών το 2000 (14.021 πυρκαγιές), το 2001 (13.819 πυρκαγιες) αλλά και το 2002 (8.683 πυρκαγιές), οπότε και είχαμε μόλις 85.000 καμμένα στρέμματα. Η σύγκριση με τις 5.000-6.000 πυρκαγιές του 2007 είναι καταλυτική, τόσο σε αριθμό πυρκαγιών όσο και σε μέγεθος καταστροφής.

Χάθηκε μια ακόμα μάχη στα πλαίσια ενός ιδιότυπου "πολέμου" (μέρος 2ο)

Χθές έγραψα για τους νέους "πολέμους" που θα αντιμετωπίζει συχνότερα το κράτος και θα είναι σε επίπεδο φυσικών καταστροφων. Σίγουρα η ευθύνη μεγαλώνει όσο ανεβαίνουμε στην ιεραρχία της διοίκησης και κορυφώνεται στον εκάστοτε πρωθυπουργό. Το κράτος όμως δεν είναι μόνο οι άλλοι. Στην πραγματικότητα κράτος είμαστε όλοι εμείς, ο καθένας με το μερίδιο της ευθύνης του, είτε γιατί συμετέχουμε στη διοίκησή του, είτε γιατί ψηφίζουμε όπως ψηφίζουμε κάθε φορά και βγάζουμε ανίκανους ανθρώπους για να μας κυβερνήσουν, είτε γιατί με τις ενέργειές μας ή τις παραλείψεις μας ως απλοί πολίτες υπονομεύουμε την ομαλή εφαρμογή των νόμων.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανεπάρκειας του κρατικού μηχανισμού αποτέλεσε η τοπική αυτοδιοίκηση. Η εφαρμογή του Καποδίστρια οδήγησε στη δημιουργία μεγαλύτερων δήμων και στην συγκέντρωση πόρων ώστε αυτοί να κατανέμονται πιο οργανωμένα και ορθολογικά. Είχαν πλέον οι δήμοι τη δυνατότητα να χειριστούν μεγαλύτερα κονδύλια με πιο αποτελεσματικό τρόπο, ώστε να δημιουργήσουν τέτοιες δομές που να προσομοιάζουν (σε μικρογραφία) με τις δομές και τις λειτουργίες της κεντρικής διοίκησης (καθαριότητα, αστυνόμευση, έργα που να αφορούν μέρος ή το σύνολο της επικρατειας του δήμου, κά), αντί να χάνονται σε μικροέργα κοινοτήτων ή σε προσωπικά ρουσφέτια . Σκοπός της τοπικής αυτοδιοίκησης ήταν η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία και αυτοδιαχείρηση.
Δυστυχώς όμως στην πράξη και στην μεγαλύτερη πλειοψηφία αυτό δεν έγινε. Η χρυσή ευκαιρία, ώστε οι τοπικές κοινωνίες να αποδείξουν την ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν με πρόγραμμα και σχέδιο τις διάφορες προκλήσεις, χάθηκε. Στην πρόσφατη πυρκαγιά ο πολίτης περίμενε από τον δήμαρχο, αυτός από τον νομάρχη, αυτός από τον περιφερειάρχη, αυτός από την πυροσβεστική και αυτή από την Πολιτική Προστασία, που κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου, παρ'ότι από την Παρασκευή 24/8 η χώρα είχε κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Από τους πολίτες άκουγες μόνο κραυγές αγωνίας ή το πολύ πολύ ένα καλό λόγο για το πώς ο δήμαρχος ή ο αντιδήμαρχος τους βοηθούσε προσωπικά (!) στη κατάσβεση της φωτιάς. Και απορώ: δεν υπάρχουν αρμοδιότητες στα διοικητικά συμβούλια των δήμων σε τέτοιες περιπτώσεις; Ισχύει τελικά το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω";Δεν υπάρχουν οργανωμένες ομάδες δημοτών να αντισταθούν συντεταγμένα; Πρέπει όλα να τα περιμένουμε από την κεντρική διοίκηση; Δεν έπρεπε να υπάρχει συντονισμός των δήμων από τον νομάρχη, ειδικά στην συγκεκριμένη περίσταση όπου η πυρκαγιά επεκτεινόταν απο τον ένα δήμο στη περιφέρεια του επομένου; Το μόνο που άκουγα ήταν οτι δεν υπήρχαν αεροπλάνα και ελικόπτερα για να τους σώσουν. Είχαν προβλέψει να αγοράσει ο κάθε δήμος από 4-5 πυροσβεστικά οχήματα και να έχουν γεμάτες τις δεξαμενές νερού; Είχαν καθαρίσει τα ξερόχορτα και τα σκουπίδια; Έκαναν περιπολίες τις κρίσιμες μέρες του καύσωνα ώστε να ενημερώσουν έγκαιρα; Πολύ φοβάμαι οτι δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά. Ήρθε και η χειρότερη αντίδραση των τελευταίων δεκαετιών από τον κεντρικό κρατικό μηχανισμό (κυβέρνηση, Πολιτική Προστασία) και το έγκλημα ολοκληρώθηκε.
Άκουσα οτι η καταστροφή αυτή επιβαρύνει κατά 2% το ΑΕΠ! Χάθηκαν κάποια δις ευρώ, πολλά από τα οποία θα τα πληρώσει πάλι ο Έλληνας φορολογούμενος. Ας αποτελέσει λοιπόν αυτό το σκληρό μάθημα που πήρε η Πελοπόννησος, την αφορμή για αναδιοργάνωση των τοπικών κοινωνιών, την αναπροσαρμογή των προτεραιοτήτων τους και την μεγαλύτερη χρηματοδότηση της αυτοδιοίκησης από το κεντρικό κράτος, ωστε η επόμενη "μαχη" να μας βρεί όλους πιό ετοιμοπόλεμους.

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007

Χάθηκε μια ακόμα μάχη στα πλαίσια ενός ιδιότυπου "πολέμου"

Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες μια άνευ προηγουμένου καταστροφή, στην οποία διαπιστώθηκε η πλήρης ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού. Είδαμε υποβάθμιση του πραγματικού κινδύνου, καθυστερημένη και ατελή αντίδραση, έλλειψη συντονισμού, ανοργανωσιά και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης αντί δράσης και έκφρασης δημόσιας συγνώμης.
Δεν έχουμε αντιληφθεί οτι οι νέοι "πόλεμοι" δεν θα γίνονται πλέον με συμβατικά πολεμικά μέσα, αλλά σε επίπεδο φυσικών καταστροφών (η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μας προσφέρει μια κάποια ασφάλεια σε σχέση με τους εξωτερικούς κινδύνους). Παντού στον κόσμο τα φυσικά φαινόμενα εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα και μεγαλύτερη ένταση(πλημμύρες, πυρκαγιές, τυφώνες, καύσωνες, χιονοπτώσεις κά). Είναι το αποτέλεσμα της βάναυσης εκμετάλλευσης και κακοποίησης του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει το ταχύ ρυθμό με τον οποίο η ίδια η γή αλλάζει και εκδικείται. Απόδειξη για την αλλαγή αυτή είναι οι φετινές πυρκαγιές σε όλη τη Μεσόγειο (κυρίως Ελλάδα, Τουρκία, Αλβανία, Νότια Ιταλία, Ιβηρική χερσόνησος, Κροατία). Ακούω για "ασύμμετρες απειλές" και άλλα τινά φαιδρά. Ασύμμετρη απειλή είναι αυτή που σήμερα κατακαίει ΟΛΗ την Αλβανία και την Νότια Ιταλία (όπως και για πολλοστή φορά φέτος) σύμφωνα με το δορυφορικό χάρτη; Ας είμαστε σοβαροί. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν υπάρχουν ΚΑΙ οργανωμένοι εμπρησμοί. Πάντα ένα ποσοστό των πυρκαγιών γίνονται από ανθρώπινο δόλο. Το ζήτημα είναι αν οι εμπρηστές, βρίσκοντας ένα κρατικό μηχανισμό σε διάλυση,μπορούν να κάψουν και να δουν το αποτέλεσμα των ενεργειών τους να γιγαντώνεται. Μέχρι και πριν από 2 χρόνια και μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του τέλους της προηγούμενης δεκαετίας, τα καμμένα στρέμματα γής έφταναν μόλις σε μερικές δεκάδες χιλιάδες κάθε καλοκαίρι, κυρίως λόγω της προετοιμασίας και οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, που αποτέλεσε μια καλή αφορμή για ανασυγκρότηση πολλών υπηρεσιών και δομών της χώρας (με τη βοήθεια και την τεχνογνωσία ξένων χωρών). Πέρισυ και κυρίως φέτος περίσσεψαν οι θριαμβευτικές δηλώσεις ("τα καταφέραμε"), αλλά το αποτέλεσμα είναι τραγικό (μόνο από τις πυρκαγιές της Πελοποννήσου και της Εύβοιας είχαμε, μέχρι τη στιγμή που γράφω το κέιμενο αυτό, το τέταρτο χειρότερο απολογισμό σε νεκρούς όλων των εποχών παγκοσμίως σε πυρκαγιές!). Τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσουν τον πόνο, τη θλίψη, την οργή, την αγανάκτηση για τις απώλειες ανθρώπων και την καταστροφή της πανίδας και της χλωρίδας! Και το τελειωτικό χτύπημα: η μερική καταστροφή της Αρχαίας Ολυμπίας, του παγκόσμιου συμβόλου του αθλητισμού και του πολιτισμού!
Μίλησα για ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού. Ως κρατικό μηχανισμό περιλαμβάνω τόσο την κεντρική διοίκηση όσο και την τοπική αυτοδιοίκηση. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο γίνονται ασκήσεις ετοιμότητας για διάφορες φυσικές καταστροφές και εκπονούνται σχέδια με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και ενέργειες για κάθε φορέα και άτομο που εμπλέκεται στην διαδικασία της αντιμετώπισης των καταστροφών αυτών. Στην συγκεκριμένη περίσταση δεν υπήρξαν ούτε σχέδια ούτε πρόληψη ούτε ετοιμότητα. Πλήρης ανικανότητα!
Η μεγάλη μάχη της πυρκαγιάς που χάθηκε είναι μία από τις αρκετές που το Ελληνικό κράτος έχει δώσει, δίνει και θα δώσει σε ένα "άτυπο" πόλεμο με τα στοιχεία της φύσης(με την "συνδρομή" του ανθρώπινου παράγοντα). Ο πόλεμος αυτός λοιπόν χάνεται! Και κανείς δεν το έχει συνειδητοποιήσει! Γιατί κανένα κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει, αν καταστραφεί ο παραγωγικός ιστός της κοινωνίας, αν καταστραφεί ο εθνικός πλούτος της χώρας, αν καταστραφούν οι υποδομές, αν χρεωθεί το κράτος για τις αποζημιώσεις και την αποκατάσταση των ζημιών (και η οικονομία μας θα οδηγηθεί αρκετά χρόνια πίσω) και αν δημιουργούμε νέες στρατιές φτωχών και άπορων πολιτών που θα θέλουν τα δάνεια των τραπεζών (που επιχαίρουν) για να επιβιώσουν και να φτιάξουν την ζωή τους από την αρχή!

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007

Να γιατί έγιναν πρόωρες εκλογές τώρα!

Εντυπωσιάστηκα και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες, για την σπουδή του πρωθυπουργού μας να κάνει πρόωρες εκλογές τόσο σύντομα συμπιέζοντας στο ελάχιστο την προεκλογική περίοδο και μη έχοντας πραγματικό εθνικό λόγο να επικαλεστεί. Πολιτικός αιφνιδιασμός, είπα στην αρχή. Τους έπιασε στον ύπνο, ώστε οι πολιτικοί αντίπαλοί του να μην προλάβουν να μαζέψουν τους δικούς τους από τις παραλίες, αφού όλοι μιλούσαν για εκλογές στο τέλος Σεπτεμβρίου-αρχές Οκτωβρίου. Μετά σκέφτηκα οτι στις 21 Αυγούστου θα μιλούσε ο εισαγγελέας κ.Ζορμπάς στη Βουλή για το ζήτημα των ομολόγων και οπωσδήποτε η κυβέρνηση θα ήθελε να μη συζητηθεί το θέμα.
Τώρα όμως διαπιστώνω οτι το έγκλημα είναι οργανωμένο και με την συνδρομή της δικαστικής αρχής (διαπλοκή;), και αυτό είναι το πλέον δυσάρεστο. Διαβάζω λοιπόν στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Έθνος, οτι το υλικό του πορίσματος έφτασε στον προϊστάμενο της εισαγγελίας εφετών κ.Κολιοκώστα στις 10 Αυγούστου.Αυτός θα έπρεπε να το διαβιβάσει στο σύνολό του στον εφέτη ανακριτή. Αντίθετα το κράτησε πονηρά στο συρτάρι του για 10 μέρες και στις 20 Αυγούστου (μετά την προκήρυξη των εκλογών!) έστειλε μόνο τη δικογραφία ενώ το καυτό πόρισμα του κ.Ζορμπά, του το έστειλε πίσω για τεχνικούς λόγους ως μη σύννομο! Εάν είχε επιστρέψει αυθημερόν (10 Αυγούστου) το πόρισμα στον κ. Ζορμπά, τότε η Αρχή για την καταπολέμηση του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος θα μπορούσε να το αποστείλει στον εφέτη-ανακριτή ή και απευθείας στη Βουλή, πριν τη διάλυση της Βουλής, στις 18 Αυγούστου. Έτσι δεν θα προλάβαινε ο πρωθυπουργός να αποφύγει το πικρό ποτήρι του πορίσματος Ζορμπά ενώπιον της Βουλής, το περιεχόμενο του οποίου γνώριζε μέσω του "δικού του" κ. Κολιοκώστα (ο οποίος έχει τοποθετηθεί από τον υπουργό Δικαιοσύνης κ.Παπαληγούρα). Προκήρυξε λοιπόν με βιασύνη τις εκλογές, εκμεταλλευόμενος την "αδράνεια" της δικαιοσύνης. Και αρχικά φαινόταν οτι η κίνησή του αυτή αποτελούσε δείγμα κυριαρχίας στο πολιτικό τοπίο.
Όμως ο ΨΕΥΤΗΣ και ο ΚΛΕΦΤΗΣ τον πρώτο χρόνο χαίρονται! Ο κ. Ζορμπάς, άνθρωπος της συντηρητικής παράταξης, αλλά αξιοπρεπής πάνω απ'όλα, προσβλήθηκε από τις ενέργειες αυτές και από την προσωπική του υποβάθμιση και αντέδρασε δίνοντας (πιθανώς) μέρος του πορίσματος στην δημοσιότητα, παίρνοντας ταυτόχρονα την εκδίκησή του και κάνοντας την αντεπίθεσή του. Το πόρισμα καταλήγει στο οτι το υπουργείο Οικονομίας (Δούκας-Κουρής-Αλογοσκούφης) είχε πλήρη γνώση για την πορεία του ομολόγου, από την έκδοση μέχρι την κατάληξη του (άρα δεν ισχύει το οτι "δεν γνώριζε"), οτι το συγκεκριμένο ομόλογο (γιατί υπάρχουν και άλλα) εκδόθηκε παράνομα, οτι υπήρξαν μίζες και οτι υπάρχουν υπόνοιες ότι τα χρήματα από τις υπέρογκες προμήθειες από την αγοραπωλησία του ομολόγου των 280 εκατ. κατέληξαν σε «συγκεκριμένο πολιτικό χώρο» (ποιόν άραγε;). Κόλαφος!
Το αποτέλεσμα είναι πολύ χειρότερο μετά τις τελευταίες εξελίξεις, από το να άφηναν απλώς τον κ.Ζορμπά να μιλούσε στη Βουλή. Τώρα διαπιστώνεται ένα άνευ προηγουμένου κουκούλωμα με συμμετοχή και κάποιων "ακομμάτιστων" δικαστών και μεθόδευση, η οποία έφτασε μέχρι την προσωπική ενορχηστρωμένη επίθεση από την κυβέρνηση και τον κ.Κολιοκώστα προς τον κ.Ζορμπά (που η ίδια η κυβέρνηση τοποθέτησε και εξυμνούσε) και την παραπομπή για 4 κακουργήματα του πρώην γενικού διευθυντή του ΠΑΣΟΚ κ. Παπακωνσταντίνου, την ημέρα (σατανική σύμπτωση) που βούιζε ο τόπος από τις αποκαλύψεις Ζορμπά, ως προσπάθεια συμφηφισμού.
Να λοιπόν γιατί έγιναν πρόωρες εκλογές τώρα! Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να αποφύγει τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές (τουλάχιστον) ευθύνες (δικές του και της κυβέρνησης), γνωρίζοντας το περιεχόμενο του πορίσματος, συνεννοήθηκε με τον κ.Κολιοκώστα ώστε να μη μιλήσει ο κ.Ζορμπάς στη Βουλή και να μη μάθει ο κόσμος το σκάνδαλο, αλλά λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια τέτοιο διασυρμό σε επίπεδο πρωθυπουργού. Ο κ.Καραμανλής κατάλαβε το αδιέξοδο και προσπάθησε να ξεφύγει κουτοπόνηρα με τις εκλογές. Η μόνη απάντηση που θα πρέπει να του δώσουμε είναι η ΚΑΤΑΔΙΚΗ του στις εκλογές αυτές, όσο υπάρχει λογική και φιλότιμο, ώστε να πάψει να μας κοροϊδεύει.
Υ.Γ.Το πόρισμα Ζορμπά περιέχει μία από τις συγκλονιστικότερες φράσεις που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, η οποία έχει μεγαλύτερη βαρύτητα επειδή προέρχεται από ανώτατο δικαστικό λειτουργό. Διαβάστε την: «...είναι γεγονός ότι η άνομη συναλλαγή του δεκασμού, το δέλεαρ του οποίου προσφέρεται αφειδώς από το αναιδές κεφάλαιο στους ευτελείς, εξηγεί και εκτρέφει τον κύκλο της εγκληματικής δραστηριότητος, της ανοχής των πολλών και της άνομης σιωπής...»

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2007

Μήπως είμαστε τελικά οπαδοί; (ένα όχι καθαρά αθλητικό κείμενο...)

Ας κάνουμε σήμερα μια διαφορετική προσέγγιση που θα βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. Έχει αναρωτηθεί κανείς (κυρίως οι άρρενες αναγνώστες) γιατί καθένας ξεχωριστά υποστηρίζει τον άλφα ή βήτα σύλλογο στον αθλητισμό; Πώς και πότε έκανε την πρώτη του επιλογή, και αν αυτή η επιλογή παραμένει η ίδια από τότε;
Αν ανατρέξει κάθε ένας από εμάς στο παρελθόν του, θα θυμηθεί οτι επέλεξε την τάδε ομάδα για τους εξής βασικούς λόγους: Είτε γιατί την υποστήριζε ο πατέρας του ή ο κολλητός του φίλος (οικογενειακό-φιλικό κριτήριο) , είτε γιατί η ομάδα ήταν πολύ δημοφιλής , είτε γιατί ήθελε να είναι πάντα με τους νικητές (κανείς δεν θέλει να είναι με τους χαμένους), είτε γιατί η ομάδα είχε στις τάξεις της ένα μεγάλο αστέρι, είτε γιατί υπήρχε η δυνατότητα να πηγαίνει τζάμπα (ή με μικρό αντίτιμο) στο γήπεδο (οικονομικό κριτήριο), είτε γιατί ήταν απλώς η ομάδα της πόλης του (τοπικιστικό κριτήριο), είτε γιατί απλώς ήθελε να διαφοροποιηθεί από τους άλλους στην επιλογή του (αντιδραστικό κριτήριο). Γεγονός είναι οτι πάντα αποτελούσε και αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της ταυτότητας του ανδρικού πληθυσμού (μαζί με τη ημερομηνία γέννησης και το πατρώνυμο) η ομάδα που υποστηρίζει. Γεγονός επίσης είναι οτι σπάνια η επιλογή της ομάδας αλλάζει στην πορεία ("... μια ζωή μαζί"). Δημιουργείται μια συμπάθεια και ένας συναισθηματικός δεσμός που ενισχύεται μέσα από διάφορα γεγονότα και καταστάσεις. Πολλές φορές η συναισθηματική ταύτιση φτάνει σε επίπεδα ψύχωσης, δηλαδή όταν κερδίζει η ομάδα,"κερδίζει" και ο ίδιος, ενώ όταν η ομάδα χάνει, η ήττα γίνεται προσωπική. Όταν η συμπάθεια που μπορεί να έχει κάποιος προς μια ομάδα:1.δεν του επιτρέπει να χαρεί το άθλημα, γιατί η ομάδα του χάνει 2.δεν του επιτρέπει να δεχτεί οτι ενίοτε είναι χειρότερος από τον αντίπαλό του 3.δεν του επιτρέπει να δεί τα πράγματα αντικειμενικά (αλλά πάντα βρίσκει δικαιολογίες οτι κάποιος άλλος φταίει) 4.δεν του επιτρέπει να συνειδητοποιήσει οτι αυτοί που κερδίζουν είναι οι παίκτες ,οι παράγοντες και οι σπόνσορες (ενώ αυτός πληρώνει από την τσέπη του) 5.τον ωθεί σε επεισόδια και σε ανόητες βρισιές με τον "αντίπαλο" (ο οποίος μπορεί να είναι και φίλος του) 6.τον σπρώχνει να αγοράσει για μια ακόμη χρονιά εισιτήρια και να ξαναπάει στο γήπεδο, μήπως και κάτι αλλάξει προς το καλύτερο (και τελικά να δει και πάλι το ίδιο άθλιο θέαμα) 7.δεν τον αφήνει να δεί οτι η μικρομεσαία του ομάδα δεν θα πάρει ποτέ το πρωτάθλημα (γιατί τα λεφτά που διακυβεύονται είναι πολλά και γιατί οι περισσότεροι αγώνες είναι στημένοι) 8.δεν του επιτρέπει να δεί το άθλιο επίπεδο των ομάδων μας σε σχέση με το εξωτερικό (όταν τρώμε τεσσάρες και πεντάρες από τις ξένες ομάδες, αλλά μας αρκεί όμως να παίρνουμε το πρωτάθλημα)...Τότε μιλάμε για οπαδό και όχι για φίλαθλο. Και στην Ελλάδα (ίσως και λόγω ιδιοσυγκρασίας και μεσογειακού ταμπεραμέντου) έχουμε γεμίσει με οπαδούς και οι σκεπτόμενοι φίλαθλοι είναι δυστυχώς λίγοι.
Υ.Γ.Κάθε ομοιότητα του περιεχομένου του κειμένου αυτού με το διαρκώς απαράλαχτο πολιτικό σκηνικό, είναι συμπτωματική.

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2007

Ποιά δημοκρατία θέλουμε; (μερος 2ο: Οχι άλλοι Μαυρογυαλούροι)

Πριν από μερικές εβδομάδες έγραψα ένα άρθρο με τον τίτλο "Ποιά δημοκρατία θέλουμε". Οι χθεσινές (16 Αυγούστου) πολιτικές εξελίξεις επιβεβαιώνουν κάποια από αυτά που είχα γράψει. Είχα σημειώσει οτι υπάρχει αποστασιοποίηση του απλού πολίτη από την πολιτική, αφού διαπιστώνει οτι τον κοροϊδεύουν και υποτιμούν την νοημοσύνη του συστηματικά, οτι είναι απλός θεατής των εξελίξεων (αρνητικών ως επί το πλήστον) και το μόνο που του ζητείται είναι η ψήφος του κάθε 4 ή 5 χρόνια στις εκλογές. Το αποκορύφωμα αυτής της κοροϊδίας υπήρξε η χθεσινή ανακοίνωση της προκήρυξης πρόωρων εκλογών μέσα στο καλοκαίρι. Η απαξίωση της πολιτικής και η υποτίμηση του πολίτη διαφαίνεται από τα εξής: 1.Για πρώτη φορά τουλάχιστον μετά τη μεταπολίτευση προκηρύσονται πρόωρες εκλογές μέσα στον Δεκαπενταύγουστο όταν ο κόσμος κάνει τις διακοπές του και το ενδιαφέρον του για την πολιτική παραδοσιακά βρίσκεται στο ναδίρ. Μέχρι να καταλάβει τι του συμβαίνει και να επιστρέψει από τις διακοπές του, θα κληθεί να ψηφίσει.Τα περίφημα "μπάνια του λαού" πάνε περίπατο, αφού αρκετοί θα είναι αυτοί που θα αναγκαστούν να επιστρέψουν ευσπευσμένα στις δουλειές τους. 2.Το σύνταγμα προβλέπει οτι ο εκάστοτε πρωθυπουργός μπορεί να προκηρύξει εκλογές επικαλούμενος κάποιο σοβαρό εθνικό θέμα. Ποιό είναι αυτό το σοβαρό εθνικό θέμα που προβάλλει τόσο επείγον ώστε να διαλυθεί η Βουλή με αυτόν τον βιαστικό και απροκάλυπτο τρόπο και να κληθεί ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει μέσα στον Σεπτέμβριο; 3.Η προεκλογική εκστρατεία θα διαρκέσει λιγότερο από ένα μήνα. Θέματα που απασχολούν τον πολίτη, θα συμπιεστούν μέσα σε λίγες εβδομάδες και είναι άγνωστο με τα παραπολιτικά αν θα ασχοληθούμε και με τα αμιγώς πολιτικά ή θα είναι πάλι μία επικοινωνιακή φιέστα για το ποιός θα κάνει την μεγαλύτερη συγκέντρωση ή θα βγεί καλύτερα στο γυαλί. 4.Ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί οι λίστες των υποψηφίων των κομμάτων, με αποτέλεσμα οι νέοι υποψήφιοι να βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους παλιούς του κατεστημένου, αφού ο χρόνος που θα τους απομένει για να δηλώσουν τις θέσεις τους θα είναι ελάχιστος. Η θεωρία των ίσων ευκαιριών ακυρώνεται στην πράξη. 5.Με το πρόσχημα του νοικοκυρέματος στο χώρο των δημοσκοπήσεων, αυτές απαγορεύτηκαν για τις τελευταιες 2 εβδομάδες πρό των εκλογών.Με δεδομένο όμως οτι δεν μπορούν να βγούν αξιόλογα συμπεράσματα όταν ο κόσμος λείπει στις διακοπές, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην γίνουν προεκλογικά δημοσκοπήσεις, να γίνουν λίγες ή να θεωρηθούν αναξιόπιστες. 6.Η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να καταθέσει προς ψήφιση 3 νομοσχέδια την εβδομάδα 20-27 Αυγούστου και τελικά για τους άγνωστους επείγοντες λόγους προκηρύσει εκλογές και δεν τα καταθέτει, λέγοντας οτι θα τα ψηφίσει μετεκλογικά, κρατώντας σε ομηρία όλους αυτούς που τα συγκεκριμένα νομοσχέδια αφορούν. 7.Στις 21 Αυγούστου επρόκειτο να καταθέσει ο κ.Ζορμπάς στη Βουλή για την εξέλιξη της υπόθεσης των ομολόγων, ώστε να πληροφορηθεί το κοινοβούλιο και ο Ελληνικός λαός τα νεότερα δεδομένα που έχουν προκύψει από την σοβαρή και σκοτεινή αυτή υπόθεση. Με την διάλυση της Βουλής, αυτό δεν θα γίνει. 8.Επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά προεκλογικά (όπως είχε γίνει και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις) η αθλιότητα των παροχών, που σκοπό έχουν να καλοπιάσουν συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού προς άγρα ψήφων. Με την επίσπευση των εκλογών, πολλές από αυτές τις παροχές παραπέμπονται στις καλένδες.
Μετά από όλα αυτά πόσο φυσικό να μην είναι, ο απλός κόσμος να ακούει πολιτική και να γυρίζει την πλάτη του αηδιασμένος. Παρ'όλη όμως την απέχθεια, τα αντανακλαστικά του σημερινού μέσου Έλληνα παραμένουν σε ζωώδες επίπεδο, αφού οι περισσότεροι από αυτούς που σήμερα βρίζουν, μπροστά στην κάλπη, θα γυρίσουν στο μαντρί για το καλό της εκάστοτε παράταξης. Πραγματικά αναρωτιέμαι αν είμαστε πραγματικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, πολλοί από τους οποίους ήταν αληθινά σκεπτόμενοι άνθρωποι, η δικαιοσύνη τους οδηγούσε ακόμα και σε εξοστρακισμούς (σήμερα οι εξεταστικές επιτροπές και τα ειδικά δικαστήρια λειτουργούν συμψηφιστικά και κουκουλώνουν αντί να αποκαλύπτουν), ενώ έφτασαν να σατιρίζουν ακόμα και τους θεούς τους.
Με το μακροσκελές αυτό κείμενο δεν θέλω να λειτουργήσω ως κομματικό φερέφωνο κανενός. Αυτά τα φαύλα που στηλιτεύω τυχαίνει να συμβαίνουν με την παρούσα κυβέρνηση. Τα ίδια θα έλεγα και για οποιονδήποτε άλλο ακολουθούσε την συγκεκριμένη πρακτική. Υπάρχει άραγε λύση για την φαυλότητα που επικρατεί στην πολιτική ζωή του τόπου; Η σύστασή μου είναι η δημιουργία νέων άφθαρτων πολιτικών σχηματισμών με πραγματικά οράματα και διαφορετική φιλοσοφία και πρακτική, που θα ελέγχονται από τον πολίτη. Επίσης η αποσύνδεση των κομμάτων από επιχειρηματίες και ΜΜΕ και έλεγχος των κάθε είδους εξουσιών. Και επειδή αυτά δεν είναι εφικτά μέχρι την ημερομηνία των εκλογών, το σημαντικό είναι να μειωθεί η δύναμη ΟΛΩΝ των (5-6) κομμάτων που συστηματικά προωθούνται από τα ΜΜΕ (ή έχουν και δικά τους ΜΜΕ) και η ενίσχυση πραγματικά μικρών κομμάτων που δεν έχουν την δυνατότητα της προβολής αυτής έστω κι αν δεν έχουν τις πιθανότητες να μπουν στο κοινοβούλιο. Ας ανακατευτεί η τράπουλα γιατί παίζουμε συνεχώς με τα ίδια σημαδεμένα χαρτιά. Ας δώσουμε ένα μήνυμα οτι δεν πάει άλλο η κατάσταση αυτή. ΟΧΙ στην λευκή ή την άκυρη ψήφο! (αυτή ενισχύει το σύστημα, αφου οι λευκές ψήφοι δεν προσμετρώνται στα ποσοστά). ΝΑΙ στην απλή αναλογική ώστε καθε κόμμα να παίρνει αυτό που του αναλογεί και όχι κάποια να ληστεύουν τα άλλα και να βλέπουμε μειοψηφίες να κυβερνούν. ΟΧΙ στα γνωστά, παλιά, κενά,"γκλαμουράτα" πρόσωπα που υποβαθμίζουν την αισθητική μας. ΟΧΙ άλλοι Μαυρογυαλούροι! Ας ξυπνήσουμε επιτέλους!

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2007

Τα φιδάκια της Παναγίας και άλλες διδακτικές ιστορίες

Καλησπέρα σας.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει απο τα ΜΜΕ μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου για τα πάσης φύσεως θαύματα που συμβαίνουν στις εκκλησίες μας. Το αποκορύφωμα υπήρξε ο γνωστός Βησσαρίων, το σώμα του οποίου όπως μας έλεγαν δεν έλιωνε αν και είχαν περάσει κάποια χρόνια από το θάνατό του. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω τον εγκρατή και χριστιανικό του βίο, αφού δεν τον γνώρισα προσωπικά, δεν μπορώ όμως να μην τον λυπηθώ γιατί πάνω στο άψυχο σώμα του στήθηκε μια βιομηχανία παραγωγής ψεμάτων και χρημάτων. Με τις γνώσεις που έχω και με την συνδρομή του συνόλου των Ελλήνων ιατροδικαστών (πλήν λυπηρών εξαιρέσεων), έβγαλα το συμπέρασμα οτι ο καλός αυτός άνθρωπος βρέθηκε μετά τον θάνατό του σε ειδικές συνθήκες περιβάλλοντος που επέτρεψαν την μουμιοποίησή του και όταν εκτέθηκε πλέον σε προσκύνημα άρχισε πλέον η φυσική του φθορά (την οποία οι εκμεταλευτές του κατάλαβαν και προσπάθησαν να καλύψουν με μακιγιάρισμα ή και με τεχνάσματα). Το θέμα ξεφούσκωσε και θα ήταν χρήσιμο να διαπίστωνε κάποιος τι κατάσταση επικρατεί στο μοναστήρι αυτό σήμερα και αν μπορεί να δεί το σκήνωμα.
Ξεκινώ λοιπόν κατά αυτόν τον τρόπο λόγω της ημέρας (15 Αυγούστου) και καταθέτοντας την προσωπική μου εμπειρία από άλλο ένα "θαύμα¨: τα φιδάκια της Παναγίας σε εκκλησία χωριού της Κεφαλλονιάς, όπου βρέθηκα πρίν λίγες μέρες. Ομολογώ οτι βρέθηκα κατά τύχη αφού ο σκοπός της εκδρομής μου ήταν το καταπληκτικό ελατόδασος του Αίνου. Αφού όμως υπήρχε επαρκής ενημέρωση με ταμπέλες για τα φιδάκια (για τα οποία κάτι είχα ακούσει στο παρελθόν από τα τιμημένα μας ΜΜΕ) και δεν άλλαζα κατεύθυνση, αποφάσισα να τα δώ. Σε ένα χωριό σε αρκετό υψόμετρο και κοντά στην περιοχή που κάηκε από τις πρόσφατες πυρκαγιές, βρήκα μια μικρή εκκλησία με ανοικτή την κεντρική πόρτα και δύο κατοίκους της περιοχής αραγμένους στα σκαλάκια. Μέσα ήταν μόνο ο παπάς και μία κυρία η οποία προθυμοποιήθηκε να μας ενημερώσει για τα φιδάκια, 4 από τα οποία βρίσκονταν στα αντίστοιχα διαφανή κουτάκια τους σε κοινή θέα (την προηγούμενη μέρα μάθαμε οτι είχε βρεθεί μόνο ένα). Ειχα ακούσει οτι στο κεφάλι τους υπάρχει το σχήμα του σταυρού αλλά όσο και να έψαξα, όση φαντασία και να επιστράτευσα, σταυρό δεν είδα. Σύμφωνα με την εξιστόρηση της κυρίας, τα φιδάκια βγαίνουν τα βράδυα μόνο λίγες μέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο κοντά σε μία κοντινή σπηλιά και οι κάτοικοι με τους φακούς τους τα βρίσκουν και τα πιάνουν, ενώ μετά την εορτή τα αφήνουν στην ίδια θέση που τα βρήκαν. Τα φιδάκια ήταν μικρά και δεν υπήρχε τίποτα ιδιαίτερο πάνω τους για να μου κάνει εντύπωση. Βλέποντας σήμερα την κοσμοσυρροή στην τηλεόραση, συνειδητοποίησα με μία δόση καχυποψίας οτι ένα χωριό στο πουθενά, που κανείς δεν θα ασχολούνταν μαζί του, αποτελεί πόλο έλξης "χριστιανικού τουρισμού" για κάποιες μέρες το χρόνο αφήνοντας αρκετά έσοδα στο παγκάρι.
Πρόσφατα γνωστός μου μου μετέφερε οτι για διάφορα "θαύματα" που συνέβαιναν στο Μεσαίωνα, διασώθηκαν γραπτές αναφορές μοναχών στα ίδια τους τα μοναστήρια, στις οποίες παραδέχονταν τις απάτες τους και τον τρόπο που τις διέπραταν. Ενώ άλλος γνωστός που βρέθηκε στην Πορτογαλία (όπου επικρατεί η καθολική εκκλησία), μου μίλησε για το "θαύμα" της Φάτιμα όπου το 1917 3 μικρά παιδιά είδαν μπροστά τους την Παναγία και η οποία τους εξήγησε πόσο ταραγμένος είναι ο Θεός με τις αμαρτίες των ανθρώπων και τους προέτρεψε σε μετάνοιες και πράξεις αυτοτιμωρίας. Το αποτέλεσμα είναι μια κωμόπολη 10.000 κατοίκων να ζεί σήμερα από την λαοθάλασσα των πιστών που την επισκέπτονται.
Με αυτήν την αναφορά, δεν θέλω να θίξω τη θρησκευτική πίστη κανενός. Άλλωστε καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει σε όποιο Θεό ή θρησκεία θέλει. Χρειάζεται όμως φιδάκια ή Βησσαρίωνες ή Φάτιμες για να εμπεδωθεί η πίστη του; Πιστεύει κανείς οτι ο οποιοσδήποτε Θεός θα προσπαθούσε να δηλώσει την παρουσία Του με χρωματιστές χάντρες για ιθαγενείς; Η πίστη είναι κάτι ανώτερο από όλα αυτά τα "θαύματα" που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα και που με τον πληθωρισμό τους αυτοαναιρούνται και αυτογελοιοποιούνται. Σε μια Ελλάδα που κινείται μπροστά στον 21ο αιώνα, τα συγκεκριμένα "θαύματα" σίγουρα μας πηγαίνουν αρκετά βήματα πίσω.

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2007

Τουριστική συνείδηση: άσπρο ή μαύρο;

Καλησπέρα σας και πάλι.
Για ένα κάτοικο της πόλης οι καλοκαιρινές διακοπές αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαπιστώσει τι συμβαίνει στην επαρχία και ειδικότερα στις τουριστικές περιοχές της χώρας μας. Άλλωστε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οπότε και ανθίζει η βαρειά μας αυτή βιομηχανία, επικρατεί σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα σε όσους παρέχουν τουριστικές υπηρεσίες, ο οποίος θεωρητικά οδηγεί σε υψηλότερου επιπέδου ή/και οικονομικότερες παροχές προς τον τουρίστα.
Από την θεωρία στην πράξη όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά. Η τουριστική περίοδος έχει περιοριστεί ουσιαστικά σε 1 με 2 μήνες, η ποιότητα του ξένου τουρίστα συνεχώς πέφτει (έχουμε γεμίσει με τουρίστες των πακέτων και της ανατολικής Ευρώπης), τα χρέη των Ελλήνων στις κάρτες και τα δάνεια δεν τους επιτρέπουν παρά λίγες φθηνές διακοπές (ίσως στο χωριό του παππού) ή και καθόλου διακοπές, η αλόγιστη και άναρχη ανάπτυξη οδήγησε σε πληθωρισμό καταλυμάτων και υπηρεσιών και τελικά τι είναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του. Μόλις με τα βίας βγαίνουν τα λειτουργικά έξοδα και η λύση είναι ο συμβιβασμός των πακέτων και η άνοδος των τιμών αφού έτσι μπορούμε να ξελασπώσουμε σε βάρος βέβαια του πελάτη. Η κοντόφθαλμη αυτή λογική με βάση το πρόσκαιρο με κάθε κόστος κέρδος, εφαρμόστηκε για πολλά χρόνια και τα δυσάρεστα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα. Οι περισσότεροι κλαίγονται, γιατί τα κακάρωσε η χρυσοτόκος όρνιθα.
Πάντως στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα ή τουλάχιστον δεν είναι τόσο γενικευμένα. Διαπίστωσα από πρώτο χέρι οτι παντού υπάρχουν καλοί επαγγελματίες, ευγενικοί, φιλικοί και όχι μονίμως μουτρωμένοι σαν να τους σκότωσες τη μάνα τους, πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν, άνθρωποι που διαφημίζουν τη χώρα μας. Και όλως παραδόξως είναι και οικονομικότεροι και ποιοτικότεροι από τους άλλους. Αυτή η δυσπραγία των τελευταίων ετών έδωσε την αφορμή να ξεκαθαρίσει κάπως το τουριστικό τοπίο και να γίνουν σημαντικές ανακατατάξεις. Με την ανάπτυξη της τοπικής αυτοδιοίκησης, αρκετοί δήμοι πήραν τα πράγματα στα χέρια τους, αφού η κεντρική διοίκηση αδυνατούσε να λύσει όλα τα προβλήματά τους. Ειχα την ευκαιρία να δώ σε κάποιους δήμους νησιού μας πόσο επιτυχημένες υπήρξαν οι πρωτοβουλίες τους για τη σωστή εκμετάλευση και αξιοποίηση των αξιοθεάτων των περιοχών τους, και πόσο οργανωμένοι ήταν στην όσο το δυνατόν καλύτερη παροχή υπηρεσιών στον τουρίστα, ώστε η διαμονή του να είναι ευχάριστη και άνετη.
Νομίζω η παράθεση και αναφορά συγκεκριμένων συμβάντων είτε από την αρνητική είτε από τη θετική τους πλευρά δεν οδηγεί πουθενά. Όταν υπάρχει προκατάληψη, όλα είναι άσπρα ή όλα είναι μαύρα. Σκοπός είναι να τονίζουμε και να ενισχύουμε όσα γίνονται με κριτήριο την υγιή ανάπτυξη αλλά και την εμπέδωση μιας τουριστικής συνείδησης. Σε αυτό συνυπεύθυνοι είμαστε όλοι μας. Η τουριστική συνείδηση δεν αφορά μόνο τον επαγγελματία του τουρισμού αλλά και τον καθένα μας χωριστά ως καταναλωτή τουριστικών υπηρεσιών. Γιατί κανείς δεν μπορεί να μας εκμεταλευτεί, να μας κοροϊδέψει, να μας πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αν εμείς δεν του το επιτρέψουμε ή αν δεν αντιδράσουμε δυναμικά (και όχι μοιρολατρικά του στύλ "τι να γίνει, δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς"). Στο κάτω κάτω ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2007

Οικολογία, περιβάλλον και προτεραιότητες

Καλησπέρα και πάλι.
Εκεί που περιμέναμε να δούμε την πολιτεία να ξυπνάει από τον λήθαργο της αδιαφορίας της για το περιβάλλον, ήρθαν τα άσχημα μαντάτα μαζεμένα. Δυστυχώς οι κυβερνώντες (και όχι μόνο οι σημερινοί) όχι απλώς δεν έχουν "πρώτη προτεραιότητα" (το ακούσαμε και αυτό, λες και υπάρχει και δεύτερη προτεραιότητα) το περιβάλλον, αλλά εξακολουθούν να μας κοροϊδεύουν.
Το πρώτο χτύπημα ήρθε από την ΔΕΗ και από τους ιδιώτες παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας. 3 ιδιωτικές εταιρείες και η ΔΕΗ, ήδη έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να επενδύσουν στο λιθάνθρακα, η δε ΔΕΗ σχεδιάζει την κατασκευή μονάδας στο ήδη επιβαρυμένο περιβαλλοντικά Αλιβέρι της Εύβοιας. Διαβάζω στην εφημερίδα οτι η βιασύνη των ιδιωτών, αλλά και της ΔΕΗ, να επενδύσουν στις μονάδες καύσης λιθάνθρακα έχει κυρίως οικονομικά κίνητρα. Ο λιθάνθρακας έχει χαμηλό κόστος, αλλά το περιβαλλοντικό κόστος είναι πολύ υψηλό, αφού η εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα, άλλων αερίων και σωματιδίων είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με άλλα καύσιμα. Οταν έχει χυθεί τόσο μελάνι για την χρήση των φιλικών για το περιβάλλον μορφών ενέργειας, και όταν έχουμε χειροκροτήσει την απόφαση να ενισχυθούν με κίνητρα όσοι ιδιώτες θα εγκαθιστούσαν φωτοβολταϊκούς σταθμούς για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί σοβαρή οπισθοδρόμηση.
Το δεύτερο χτύπημα ήρθε από την απόφαση του ΚΥΣΕΑ για τον ορισμό του αρχηγού της Αγροφυλακής. Μάλιστα μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκλάβει κάποιος την εναλλακτική ονομασία που δόθηκε: Αστυνομία της Οικολογίας! Οριστικοποιήθηκε επίσης η τοποθέτηση των πρώτων 1000 αγροφυλάκων που αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους μετά τις 15 Αυγούστου. Ανεκπαίδευτοι και μεσήλικες πλέον οι περισσότεροι, θα επιφορτιστούν και με τη δασοπροστασία με περιπολίες! Διαπιστώνω μετα λύπης μου οτι δεν υπάρχει σοβαρότητα σ'αυτόν τον τόπο. Όταν υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό στην Πυροσβεστική (οι προσλήψεις τα τελευταία χρόνια δεν καλύπτουν ούτε τους μισούς από αυτούς που έφυγαν με συνταξιοδότηση), όταν δεν αγοράζονται νέα εναέρια μέσα πυρόσβεσης, όταν δεν μονιμοποιείται το υπάρχον προσωπικό και δουλεύει για 8 μήνες το χρόνο και σε απάνθρωπες συνθήκες για 3-4 μήνες το καλοκαίρι, λες και δεν υπάρχει δουλειά γι'αυτούς τους ανθρώπους κατά τους χειμερινούς μήνες (η λέξη πρόληψη φαίνεται οτι στερείται ουσιαστικού νοήματος και αποτελεί μόνο σύνθημα για τα μπαλκόνια), τότε η ίδρυση της αγροφυλακής αποτελεί ύβρι για την νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη. Μάλλον χρειάζεται να χρυσοπληρώνουμε για την αποκατάσταση των ζημιών και για τα ξένα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, παρά να δώσουμε κάτι παραπάνω ώστε να είμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έτοιμοι μπροστά στην αναμενόμενη πρόκληση. Και μην ξεχνούμε οτι με την αλλαγή του κλίματος και την αύξηση της θερμοκρασίας, οι πυρκαγιές θα είναι πιο συχνό φαινόμενο στο μέλλον, και τότε δεν θα μας σώζουν ούτε οι αγροφύλακες ούτε οι επικλήσεις των θείων δυνάμεων.