Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Internet, δημοσιογραφία των πολιτών και ενημέρωση (μέρος 5ο: Indymedia)

Η ιστορία ξεκίνησε ουσιαστικά το 1999, όταν ακτιβιστές στο Σιάτλ δημιούργησαν το πρώτο Ανεξάρτητο Κέντρο Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Independent Media Center ή Indymedia ή IMC) ως αντίδραση στην συνάντηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (WTO) που διεξήχθει στην πόλη και ως προσπάθεια μιάς διαφορετικής κάλυψης των γεγονότων και των διαδηλώσεων (η συνήθης τακτική των ΜΜΕ ήταν να συνδέουν τις διαδηλώσεις με τη βία και τα επεισόδια).

(φωτογραφία από το http://www.justicedenied.org)

Το Indymedia είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο από συμμετοχικούς (participatory) πολίτες-δημοσιογράφους, που συμβάλλουν κάνοντας ρεπορτάζ πάνω σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα, με αριστερή και αντικαπιταλιστική φιλοσοφία, που διάκειται αρνητικά στην παγκοσμιοποίηση. Αποτέλεσε την εναλλακτική πρόταση στα κυβερνητικά και κυρίαρχα ΜΜΕ, διευκολύνοντας όσους πολίτες ήθελαν να δημοσιεύσουν το ρεπορτάζ τους, όσο πιο άμεσα γινόταν. Έτσι δεν υπήρχε διάκριση μεταξύ επωνύμων και ανωνύμων δημοσιεύσεων και μόνο η διαχειριστική ομάδα, έκανε διαλογή σε άρθρα και σχόλια, αποφασίζοντας ποιά θα δημοσιευθούν. Το σύνολο των IMC σχηματίζουν το Δίκτυο των IMC, η κεντρική ιστοσελίδα του οποίου βρίσκεται στη διεύθυνση www.indymedia.org. Σύμφωνα με το athens Indymedia "το Indymedia φιλοδοξεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους να γίνουν οι ίδιοι τα μέσα ενημέρωσης, δημιουργώντας και παρουσιάζοντας μόνοι τους την αφήγηση και την ανάλυση των γεγονότων που τους αφορούν".
Η διείσδυση του Indymedia στον παγκόσμιο ιστό δημιούργησε αρχικά έντονο ενδιαφέρον. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2006 υπήρχαν πάνω από 150 δίκτυα σε όλο τον κόσμο. Τον Οκτώβριο του 2004, το FBI με μία αστυνομική του έφοδο, κατάσχεσε τους σέρβερ, της αμερικανικής εταιρείας Rackspace που φιλοξενούσαν το Indymedia, και οδήγησε 20 κόμβους ισάριθμων περιοχών εκτός λειτουργίας. Η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιταλία και η Βραζιλία ήταν μεταξύ των χωρών που επλήγησαν. Επιθέσεις έχουν δεχθεί δημοσιογράφοι του Indymedia σε όλο τον κόσμο (υπάρχουν ακόμα και νεκροί, όπως ο Brad Will), ενώ στην Ιταλία τον Νοέμβριο του 2003, 17 βουλευτές του δεξιού κόμματος Εθνική Συμμαχία (Alleanza Nazionale) ζήτησαν το κλείσιμο του τοπικού Indymedia. Η επιτυχία του Indymedia αφορούσε την δυνατότητα των χρηστών του internet να εκφράζονται ελεύθερα σε ένα συλλογικό εγχείρημα, να δημοσιοποιούν ειδήσεις χωρίς μεσολάβηση, μέσα από την ματιά του πολίτη, να μιλούν για την αντιπαγκοσμιοποίηση και να παρακάμπτουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ. H συμμετοχή επεκτείνεται σε κείμενα, φωτογραφίες και video, που κάποιες φορές έχουν αποκαλυπτικό και αποκλειστικό περιεχόμενο, το οποίο μπορεί να μην έχει παρουσιαστεί από τα mainstream ΜΜΕ, και το οποίο να αποτελέσει στη συνέχεια θέμα για αυτά, ως αποτέλεσμα της βαρύτητας και της ανταπόκρισης του περιεχομένου του από το κοινό (π.χ. video βασανιστηρίων κρατουμένων από αστυνομικούς, που πρωτοανέβηκε σε blog και αναπαράχθηκε στο Indymedia). Μάλιστα σε αντιδιαστολή με το copyright, εφαρμόζεται το copyleft, δηλαδή το περιεχόμενο μπορεί να διανεμηθεί ελεύθερα για μη κερδοσκοπικούς λόγους.



Η οργάνωση όμως του Indymedia ως δίκτυο, βασισμένη σε μία θεωρητική οριζόντια δομή χωρίς ιεραρχία, κατέρρευσε σε πολλές περιπτώσεις στην πράξη, όταν οι πιο δυναμικοί ανέλαβαν τα ηνία, επιβάλλοντας τις απόψεις τους και δημιουργώντας μία άτυπη ιεραρχία. Ο ιδεαλισμός συντρίφτηκε από την πεζή πραγματικότητα και τα ανθρώπινα πάθη, και το ιδεολογικό-πολιτικό καπέλωμα απομάκρυνε τον κόσμο που περίμενε μία πραγματικά ανεξάρτητη ενημέρωση.
Η περίπτωση του Indymedia της Θεσσαλονίκης (που πλέον έχει σταματήσει τη λειτουργία του) είναι ενδεικτική της αρχικής αθωότητας και της ανώμαλης προσγείωσης. Σύμφωνα με τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας, ο αποκλεισμός ή ο εκφυλισμός της συλλογικής έκφρασης του αντιεξουσιαστικού χώρου σε άλλα μέσα (ραδιόφωνο, εφημερίδες), ώθησε την ομάδα στην δημιουργία του παραρτήματος του Indymedia στη Θεσσαλονίκη το 2001. Διαβάζουμε οτι "το Indymedia ήταν μια από τις πρώτες απόπειρες στην Ελλάδα να υπάρξει ένας τόπος αντιπληροφόρησης, ενημέρωσης και συζήτησης στο διαδίκτυο". Όμως στην πορεία οι ίδιοι αποκαλύπτουν: "συνειδητοποιούμε ότι οι ιδεολογικές αρχές του δικτύου (της ανεξαρτησίας, του μη εμπορευματικού και μη θεσμικού χαρακτήρα) καταπατούνται ή ερμηνεύονται με διαφορετικό τρόπο". Το αποτέλεσμα ήταν να διαχωρίσουν τη θέση τους από τα υπόλοιπα δίκτυα και τελικά να σταματήσουν την δραστηριότητά τους.
Άλλη μία περίπτωση είναι αυτή του indy.gr. Η ομάδα του περιλαμβάνει και ορισμένους από όσους συμμετείχαν στο Αθηναϊκό Indymedia. H Διαχειριστική Ομάδα του Αthens Indymedia οδηγήθηκε σε συγκρούσεις και διαφωνίες και ορισμένοι αποχώρησαν αποφασισμένοι να μην κάνουν τα λάθη του Athens Indymedia. Από τα κρίσιμα συμπεράσματα στα οποία οδηγούνται, αποκαλύπτεται και η στρεβλή λειτουργία του Athens Indymedia: "δεν θεωρούμε ότι είναι δική μας δουλειά να ορίσουμε τι ακριβώς είναι αυτό το (αντιπαγκοσμιοποιητικό) κίνημα, ποιες ομάδες είναι μέσα και ποιες έξω. Ούτε, φυσικά, μπορούμε να λαμβάνουμε πολιτικές αποφάσεις στο όνομά του"..."η συντακτική ομάδα, δεν μπορεί να χρησιμοποιεί την κεντρική στήλη για κάτι περισσότερο από την παροχή πληροφόρησης για τα θέματα που αναδεικνύονται από την κοινότητα. Δεν είναι δουλειά μας να δώσουμε την σωστή γραμμή για κάθε θέμα"..."αφού δεχόμαστε ότι το μέσο δεν είναι πολιτικό εργαλείο της ομάδας που το διαχειρίζεται".
Το Indystar, μία παραλλαγή Indymedia, που η διαφορά του έγκειται στο οτι δεν υπάρχει συντακτική ομάδα για τη διαχείριση των άρθρων, εχει διακόψει τη λειτουργία του από το 2006. Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται σήμερα το Athens Indymedia και το Patras Indymedia. Παρ' όλο τον αριστερό (και υποτίθεται πιό προοδευτικό) προσανατολισμό του Indymedia, αποκλείονται όσα κείμενα παρεκλίνουν από τα πιστεύω της Διαχειριστικής Ομάδας (παράδειγμα: οι αρνητικές απόψεις για τον αναρχικό Δημητράκη), και όχι μόνο όσα είναι εθνικιστικά ή ρατσιστικά. Η σύνδεση με τον αναρχικό χώρο είναι προφανής. Κλεμμένο υλικό (αρπαγή δύο ασπίδων και ενός κράνους κατά τη διάρκεια αιφνιδιαστικής επίθεσης ομάδας αναρχικών σε διμοιρία των ΜΑΤ) εμφανίστηκε στα χέρια νεαρών με καλυμμένα πρόσωπα σε φωτογραφία στο Ιndymedia

(φωτογραφία από την Ελευθεροτυπία)

Από τις ιστοσελίδες του συντηρείται η πολεμική ατμόσφαιρα μεταξύ του αντιεξουσιαστικού χώρου και της ακροδεξιάς, όπως σε κείμενα με τίτλο "Οι φασίστες σηκώνουν κεφάλι; Να τους το κόψουμε!" (12 Νοεμβρίου 2007), ή δίνουν ραντεβού για αντισυγκεντρωσεις, που οδηγούν σε αντιπαράθεση και επεισόδια: "Τσακίστε τους φασίστες. Το Σάββατο 1/3/08 στις 7.00 το απόγευμα οι φασίστες έχουν συγκεντρωση για τη Μακεδονία. Ας οργανώσουμε πάλι αντισυγκέντρωση όπως στις 2/2/08".
Σε σχέση με τη λογοκρισία, ενώ το Αγγλικό indymedia κρύβει τα λογοκριμένα κείμενα (τα οποία όμως είναι προσβάσιμα), το Αθηναϊκό τα κόβει, εξαφανίζοντάς τα (υπόθεση Βούτση, όπου δεν υπάρχει το όνομα του γιού του στην υπόθεση της ληστείας, αλλά μόνο η απάντηση του κ.Βούτση και όταν είχαν περάσει 3 μέρες). Παρ'ότι διαβάζουμε οτι "η Διαχειριστική Ομάδα του Athens Indymedia έχει τρεις δυνατότητες παρέμβασης : να κρύβει, να διαγράφει ή να τροποποιεί [όταν κρίνεται απαραίτητο]δημοσιεύσεις ...δημοσιεύσεις που δεν συνάδουν με τον πολιτικό χαρακτήρα του site δεν διαγράφονται αλλά κρύβονται", στην ουσία οι κρυμμένες δημοσιεύσεις είναι εξαφανισμένες. Ενδιαφέρον έχει να δούμε ποιά χαρακτηριστικά έχουν οι δημοσιεύσεις που η Διαχειριστική Ομάδα "κρύβει": "Είναι φασιστικού και ρατσιστικού περιεχομένου, είναι σεξιστικές, είναι υβριστικές εμφανώς προσβλητικές πρακτορολογικές απειλητικές ή αποτελούν προσωπικές επιθέσεις, περιέχουν κομματική εκλογική προπαγάνδα, συνιστούν άμεση ή έμμεση διαφημιστική προβολή προϊόντων ή υπηρεσιών, είναι εμφανώς ψευδείς παραπλανητικές ή συκοφαντικές, είναι άσχετες ή χωρίς περιεχομένο, σχόλια κάτω από δημοσιεύσεις που αφορούν συλληφθέντες ή υπόδικους αγωνιστές, σχόλια ενημέρωσης που είναι στείρα αναπαραγωγή του καθεστωτικού λόγου στα Τοπικά Νέα". Το οξύμωρο είναι οτι οι ειδήσεις συχνά είναι στείρα αναπαραγωγή άλλων ειδησεογραφικών πηγών και παραπέμπουν στον "αστικό" (όπως χαρακτηρίζεται) τύπο, χωρίς link. Το αποκορύφωμα είναι οτι οι δημοσιεύσεις κόβονται όταν "περιέχουν άχρηστο υλικό ασύμφωνο με τον πολιτικό χαρακτήρα του site".
Επαφίεται λοιπόν στην Διαχειριστική Ομάδα να αποφασίσει τι θα "κρύψει" και τι θα κόψει. Και από ότι φαίνεται το κρύψιμο και το κόψιμο, έχει οδηγήσει στην απομόνωση και στην περιθωριοποίηση ένα μέσο που ξεκίνησε με πολλές ελπίδες. Κανένας δεν έχει αντίρρηση οποιοσδήποτε ιστότοπος να περιφρουρεί την ιδεολογική ταυτότητά του, όμως χάνεται ο πλουραλισμός και το Indymedia καταλήγει μία φανατική μειονοτική πολιτική κοινότητα, προπαγανδιστική και χωρίς αντίλογο. Όπου υπάρχει αντίλογος, εντοπίζεται στα σχόλια (και όχι στα post) και συνήθως γίνεται με όρους καφενείου ή γηπέδου. Η εγκυρότητα και η αντικειμενικότητα κερδίζονται στην πράξη και όχι στις προθέσεις.
Το Αγγλικό Indymedia για παράδειγμα χρησιμοποιεί παραπομπές σε mainstream ΜΜΕ, με σχετικά links (όχι αναφορές τύπου πηγή Newsroom ΔΟΛ) για σφαιρικότερη ενημέρωση και παράθεση όλων των απόψεων και παρουσιάσεων ενός θέματος. Επίσης ενθαρρύνει τους αναγνώστες να διορθώνουν λάθη, ώστε να δημοσιευθούν οι διορθώσεις ακόμα και στα ίδια τα άρθρα! Το Indymedia της Βραζιλίας κάνοντας πρωτότυπο και προβλεπτικό ερευνητικό ρεπορτάζ, αποτελεί πολιτική δύναμη στη χώρα, προκαλώντας την ανταπόκριση και αντίδραση των τοπικών κυβερνήσεων.
Η λογοκρισία χαρακτηρίζει και άλλα Indymedia, όπως το Ιρλανδικό, σύμφωνα με καταγγελίες. Το αντίστοιχο Αγγλικό "έκρυψε" αρνητικά σχόλια σε ειδησεογραφικό κείμενο που αναφερόταν επικριτικά στο Ισραήλ! Τον Μάιο του 2002 το Google News Search διέκοψε για κάποιο διάστημα την παραπομπή σε ειδήσεις πολλών IMC, γιατί υπήρχαν κείμενα που αναφέρονταν στους Ισραηλινούς ως Σιωναζί (Zionazis)(ο όρος αυτός δεν έχει χαρακτήρα υβριστικό και ρατσιστικό;). Κείμενα του Indymedia χρησιμοποίησε και ο Γ.Καρατζαφέρης ως τεκμήρια "Εβραϊκής συνομωσίας".
Από το αριστερό Socialist Unity, απευθύνεται κατηγορία προς το Αγγλικό Indymedia για αντισημιτισμό και άρνηση του Ολοκαυτώματος. Παραθέτω και την απάντηση του Indymedia, στην οποία επιμένει οτι "είναι αντίθετο σε κάθε μορφή ρατσισμού", αλλά παρ' όλα αυτά δεν υπήρξε συμφωνία μεταξύ των ατόμων της συντακτικής ομάδας για το αν τα επίμαχα άρθρα ήταν ρατσιστικά ή όχι.


(εικόνα από το www.indymedia.org.uk)

Η ευαισθησία μπορεί να είναι επιλεκτική. Όπως καταγγέλει η Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα τον Αύγουστο του 2004, "πριν από ένα χρόνο κυκλοφόρησε στην γκέι ειδησεογραφία μια απροσδόκητη είδηση. Ενας ομοφυλόφιλος Παλαιστίνιος, έφυγε από την Παλαιστίνη και ζήτησε καταφύγιο στο Ισραήλ. Η ζωή του κινδύνευε από τους φανατικούς μουσουλμάνους και έφυγε για να μην εκτελεστεί...Οι δήθεν προοδευτικοί κι αριστεροί του Athens Indymedia καταξέσχισαν τους συντάκτες της είδησης χρησιμοποιώντας βρωμερούς και μισαλλόδοξους χαρακτηρισμούς. Ο Παλαιστίνιος γκέι έγινε "προδότης του λαού του που νοιαζόταν μόνο για τον κώλο του" κι όσοι μιλούσαν για το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να ζήσουν, ονομάζονταν "πράκτορες της Μοσάντ και της CIA".
Το blog Indy Media Watch, που επί 2μισυ χρόνια παρακολουθούσε (με επικριτικό τρόπο) το πείραμα των Indymedia, σταμάτησε την λειτουργία του τον Μάρτιο του 2007, παραδεχόμενο οτι δεν είχε νόημα να συνεχίσει, όταν το πείραμα των Indymedia είχε καθαρά αποτύχει [το Indymedia κατακλύστηκε από φανατικούς, trolls, φασίστες (όπως το Volksfront), διαφημιστές και πορνογραφία] και οι εξελίξεις το είχαν ξεπεράσει. Απογοητευμένο μέλος του Indymedia του Seattle περιγράφει σε κείμενό του πώς το site κατακλύστηκε από νεο-ναζί spam, πώς η ηγετική ομάδα επέτρεψε το φαινόμενο και πώς μετατράπηκε από συλλογική προσπάθεια σε υπόθεση ενός ατόμου. Η Jennifer Whitney, δημοσιογράφος που έχει δουλέψει επί χρόνια σε Indymedia γράφει στο Alternet το 2005 σε εκτενές άρθρο της με τίτλο "What's the Matter with Indymedia?": "τώρα περιέχει περισσότερο spam απ' ότι ένας παλιός λογαριασμός e-mail. Είναι δύσκολο να βρείς αυθεντικό ρεπορτάζ ανάμεσα σε ακροδεξιές διατριβές και σε φωνασκίες για τα χημικά που δηλητηριάζουν το περιβάλλον. Η κάλυψη των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας συχνά αποτελείται από μερικές θολές φωτογραφίες αστυνομικών που δεν κάνουν τίποτα το ιδιαίτερο, χωρίς καθόλου κείμενο να επεξηγεί το περιεχόμενο ή τους στόχους της διαμαρτυρίας. Όσο για την ανάλυση ή την ερευνητική δημοσιογραφία, αυτή αποτελεί σπάνιο γεγονός...Οι ειδήσεις των Indymedia συχνά προέρχονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ (με περιστασιακά σχόλια του αρθρογράφου), ώστε να γεμίζουν τον χώρο της ιστοσελίδας. Τα λίγα αυθεντικά άρθρα συχνά περιέχουν αιτιάσεις χωρίς περιεχόμενο, φήμες, αμφίβολες ανώνυμες πηγές, κακής ποιότητας γράψιμο και/ή λογοκλοπή. Τα επιβεβαιωμένα γεγονότα είναι σπάνιο γεγονός και τα επιχειρήματα που υποστηρίζουν την διασταύρωση της είδησης, συχνά συνοδεύονται με παράπονα για λογοκρισία. Συχνά η οκνηρία των υπευθύνων οδηγεί σε κακής ποιότητας περιεχόμενο. Το χειρότερο είναι οτι τα άρθρα δημοσιεύονται συνήθως ανώνυμα, χωρίς άλλη δυνατότητα διαδραστικής παρέμβασης, εκτός από το γεμάτη ένταση χώρο των σχολίων...". Όσο για την επικοινωνία, "ο στόχος του Indymedia δεν αναφέρει το κοινό. Αντίθετα όλα κινούνται με την λογική της δημιουργίας και της αφήγησης. Σε πολλά IMC, υπάρχει έντονη διχογνωμία μεταξύ του επιχειρήματος της ελευθερίας του λόγου και αυτού της αυστηρής επιμέλειας του περιεχομένου από την συντακτική ομάδα".
Σε πολλά Indymedia η άκρατη ελευθερία του λόγου οδήγησε στην ασυδοσία, στην έκφραση ακραίων απόψεων και στην συνομωσιολογία, όπως συνέβει στο IMC του Πόρτλαντ το 2005, όπου δημοσιεύτηκαν επανειλλημμένα άρθρα με θεωρίες συνομωσίας για την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ.
Ένα ακανθώδες θέμα που έχει δημιουργήσει προβληματισμό είναι η χρηματοδότηση των Indymedia, ιδίως των αντίστοιχων Αμερικανικών. Σύμφωνα με τις διακηρύξεις των Indymedia, επιτρέπονται μόνο δωρεές. Η Sheri Herndon (που μαζί με τον δικηγόρο Dan Merkle αποτέλεσαν την ιδρυτική ομάδα του πρώτου Indymedia) αποκαλύπτει οτι δέχτηκε 15.000 $ από το Glaser Foundation (στον Glaser ανήκουν τα RealNetworks και RealPlayer). Το Indymedia Aργεντινής κατήγγειλε οτι άλλα Indymedia τους έστειλαν υπολογιστές, τους οποίους αρνήθηκαν να παραλάβουν όταν έμαθαν οτι θα μεταφέρονταν με έξοδα του Tactical Media Fund του George Soros! Το IMC του Λος Άντζελες έλαβε 10.000 $ από τον George Soros to 2000. Αν οι καταγγελίες ευσταθούν, οι χορηγείες περιλαμβάνουν το Tides Foundation (που χρηματοδοτείται και από τον George Soros) με 376,000 $ και το Ford Foundation (αν και η Jennifer Whitney αναφέρει οτι τα Indymedia απέρριψαν μία χορηγία 50.000 $ του Ford Foundation για διενέργεια παγκόσμιας συνδιάσκεψης των Indymedia). Τελικά συνάδει με την φιλοσοφία του ανεξάρτητου Indymedia η χρηματοδότησή του από πολυεκατομμυριούχους με περίεργες διασυνδέσεις και επιδιώξεις;
Πρέπει να ομολογήσω οτι η λειτουργία των Indymedia έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά στις διάφορες χώρες, ακόμα και σε πόλεις της ίδιας χώρας και αυτό οφείλεται στον τρόπο που κάθε IMC αντιλαμβάνεται το ρόλο του και στην φιλοσοφία που το διέπει. Γι' αυτό δεν πρέπει να οδηγούμαστε σε γενικεύσεις, όταν σε χώρες με έντονα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, τα Indymedia αποτελούν σημαντικό μοχλό συλλογικής ενημέρωσης και δράσης.
Συμπερασματικά: η εμφάνιση του Indymedia, συνοδεύτηκε από την ανάγκη κάλυψης των γεγονότων μέσα από την ματιά κοινωνικών και πολιτικών ομάδων, αποκλεισμένων από το σύστημα των κυρίαρχων ΜΜΕ. Το Indymedia έσπευσε να εκμεταλλευτεί την απαξίωση της δημοσιογραφίας, την διάχυτη απογοήτευση για τα κυρίαρχα ΜΜΕ, την έλλειψη εμπιστοσύνης σε ένα σύστημα ενημέρωσης που επικέντρωνε στο show και στα σκάνδαλα και όχι στα πραγματικά προβλήματα, την αδυναμία των κυρίαρχων ΜΜΕ να αφουγκραστούν την αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια. Προσπάθησε να δημιουργήσει ένα διαφορετικό πρότυπο δημοσιογραφίας, όταν δεν υπήρχε ακόμα η οργανωμένη δημοσιογραφία των πολιτών και η αφθονία και ο πλουραλισμός των blogs. To Indymedia αποτέλεσε ένα ενδιαφέρον πείραμα στον χώρο της ενημέρωσης, με χαρακτηριστικά την προβολή γεγονότων που υποβαθμίζονταν στα υπόλοιπα ΜΜΕ, την καταγγελία της κρατικής αυθαιρεσίας, την συμμετοχή των πολιτών στην ενημέρωση και στην συλλογική δράση, αλλά και την υπερβολή, τον πολιτικό φανατισμό, τον εκφυλισμό και την αναξιοπιστία της ανωνυμίας. Ακόμα και μέσα από την συχνή μονομέρεια και την ακραία του αντίληψη, είναι χρήσιμη η φωνή του, η φωνή αυτών που είναι "αποκλεισμένοι" και περιθωριοποιημένοι, ως αντίβαρο στα κυρίαρχα ΜΜΕ.


Υ.Γ. Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα ενδιαφέρον ντοκυμονταίρ 85 λεπτών που γύρισαν οι σκηνοθέτες Raphael Lyon και Andres Ingoglia το 2006 με τίτλο "i" και έχει θέμα το Indymedia, δίνοντας κυρίως έμφαση σε αυτό της Αργεντινής και τις ταραχώδεις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα, αλλά επεκτεινόμενο και στη Βραζιλία, τη Γένοβα και τις διαδηλώσεις στις ΗΠΑ εναντίον του πολέμου στο Ιράκ. Σύμφωνα με την Φοιτητική Ανεξάρτητη Κίνηση - Πληροφορική Ιωαννίνων που το διακινεί ως αρχείο torrent, "το i αποτελεί το πρώτο ντοκυμαντέρ που εξερευνά το indymedia ως φαινόμενο, αλλά και το πρώτο που αντιλαμβάνεται το διαδίκτυο σαν ένα μοναδικό κλειδί κατανόησης της δύναμης και των παγίδων των ριζοσπαστικών μέσων αντιπληροφόρισης σε παγκόσμιο επίπεδο". Αν καποιος θέλει να δεί την ταινία με τους Ελληνικούς υπότιτλους, μπορεί να χρησιμοποιήσει το δωρεάν πρόγραμμα DirectVobSub ή κάποιο άλλο αντίστοιχο.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πρέπει να δεις αυτό
http://megoulina.blogspot.com/2008/01/indymedia-imc-indymedia.html

Παντελής Οικονόμου είπε...

Aνώνυμε φίλε, έχω υπ' όψην μου το κείμενο που είναι προσεγμένο, αλλά εξειδικευμένο. Άλλωστε, μία απλή έρευνα να κάνει κανείς στο διαδίκτυο, μπορεί να βρεί τα στοιχεία αυτά και σε άλλες ιστοσελίδες. Απλά θεώρησα οτι στα πλαίσια μιάς σφαιρικής παρουσίασης των Indymedia, δεν έπρεπε να καταναλώσω περισσότερο χώρο για την υπόθεση της χρηματοδότησής τους.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Οικονόμου,
Πολύ καλή η προσπάθεια καταγραφής των αλλόκοτων φαινομένων στο διαδίκτυο για τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Σας συγχαίρω εκμέρους της www.press-bank.gr την οποία επίσης τραβάς τα αφτάκια της. Καικαλά κάνεις. Λόγω της σοβαρότητας των κειμένων σου, ανεξάρτητα αν είναι ελλειπή, αλλάαποτελούν μια πρώτη απόπειρα ανάλυσης του φαινομένου των blogs και μια και μπήκες στο χορό να συνεχίσεις την προσπάθεια. Εμείς ήδη αναρτήσαμε (τμήμα -με LINK) την φιλότιμη εργασία σας.
Φιλικά
ΤΟΛΗΣ ΣΠΑΡΤΑΣ

Παντελής Οικονόμου είπε...

Κύριε Τόλη Σπάρτα,
εντυπωσιάστηκα θετικά από την ενέργειά σας αυτή, να στείλετε δηλαδή το παρόν μήνυμα και να προβάλλετε, ως www.press-bank.gr την σειρά των κειμένων μου, όταν υπήρξα αρκετά δηκτικός και οξύς απέναντί σας. Επειδή θέλω να είμαι έντιμος και αντικειμενικός στην κριτική μου, θα ήθελα να μου επισημάνετε τις ανακρίβειες ή ελλείψεις του κειμένου μου σε σχέση με το press-bank.gr και είτε θα επανορθώσω, είτε θα παραθέσω τις απόψεις σας στο ίδιο το κείμενο. Δεν έχω στόχο να ασχοληθώ περισσότερο με τον χώρο των ανώνυμων δημοσιογράφων. Άλλωστε κάποιοι που θεώρησαν οτι θίχθηκαν, με κείμενα που γράφουν στις ιστοσελίδες τους, με παραπέμπουν στο Αιγινήτειο και σημειώνουν οτι θα έχω προβλήματα στην προσωπική μου ζωή (ότι και αν αυτό σημαίνει).
Και πάλι σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και εύχομαι το δικό σας παράδειγμα, της επώνυμης διαδικτυακής δημοσιογραφίας, να ακολουθήσουν και άλλοι δημοσιογράφοι, που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και κρύβονται πίσω από την ανωνυμία.
Φιλικά,
Παντελής Οικονόμου

Ανώνυμος είπε...

Θα πραγματικά αγάπη για να τους επισκέπτες δημοσίευση στο δικό σας blog