Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

Μία περίεργη αίσθηση

Ένα διαφορετικό κείμενο, πιο ενδοσκοπικό, έτσι για αλλαγή, για σήμερα. Μετά το προτελευταίο κείμενο με το τίτλο "Τι συμβαίνει με τον δωρεάν τύπο στη χώρα μας", για την συγγραφή του οποίου οφείλω να ομολογήσω οτι έκανα αρκετή έρευνα και έμαθα αρκετά πράγματα που δεν γνώριζα, άρχισα να αισθάνομαι λίγο περίεργα. Θυμήθηκα οτι ξεκίνησα το ιστολόγιο αυτό στα μέσα του Ιουλίου, έτσι απλά χωρίς να το καλοσκεφτώ, έχοντας πολύ μικρή εμπειρία (ως αναγνώστης) με τον χώρο των bloggers, πιστεύοντας οτι είναι αρκετό το γεγονός οτι θα εκφράζω τις προσωπικές μου απόψεις γύρω από θέματα που με απασχολούν και με προβληματίζουν. ΔΕΝ είμαι δημοσιογράφος και ΔΕΝ είχα ποτέ ψώνιο με την συγγραφή. Η εργασία και η ζωή μου είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, ώστε να μην έχω ανάγκη να καλύψω "κενά" και να αντιμετωπίσω "συμπλέγματα" με τα κείμενα και τις αναλύσεις μου. Άλλωστε υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες στον χώρο του τύπου (και όχι μόνο σε αυτόν), που η δουλειά τους είναι να ενημερώνουν και να αναλύουν όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Στα πρώτα κείμενά μου λοιπόν κυριαρχούσε το σχόλιο. Όμως όσο περνούσαν οι μέρες, τόσο αισθανόμουν την ανάγκη να ψάχνω πληροφορίες, να δένω το κείμενό μου με ντοκουμέντα και παραπομπές άλλων πηγών, πιό καλά πληροφορημένων και έγκυρων. Διαπίστωσα, οτι αν θέλεις να γράψεις εμπεριστατωμένα για ένα θέμα, δεν αρκεί να καταθέτεις την άποψή σου, αλλά να την τεκμηριώνεις, χρησιμοποιώντας αξιόπιστα στοιχεία. Το διαδίκτυο είναι ένας ωκεανός, με θησαυρούς, φανερούς και κρυμμένους, αλλά και με πολλά σκουπίδια να επιπλέουν. Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις το αληθινό από το κίβδηλο, το αντικειμενικό από το υποκειμενικό, το σημαντικό από το ασήμαντο. Μπορείς να χαθείς σε απατηλά μονοπάτια, αν δεν έχεις πυξίδα και οδηγό. Επρεπε να πέσω στην παγίδα της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης, για να καταλάβω πόσο ύπουλος είναι ο χώρος στον οποίο κινούμαι.
Προσπαθώντας λοιπόν να μην κάνω τα λάθη που διαπιστώνω σε άλλους, αποφάσισα κάθε φορά που θα ασχολούμαι με ένα αμφιλεγόμενο ή απαιτητικό θέμα, να κάνω την έρευνά μου, ώστε όσοι (δεν έχει σημασία ο αριθμός) με διαβάζουν, να αισθάνονται οτι τους προσφέρω ενημέρωση ή τροφή για σκέψη και προβληματισμό και οτι δεν τους κοροϊδεύω και δεν τους παραπλανώ. Στην πραγματικότητα αναγνωρίζω τις αδυναμίες μου, οτι δεν ξέρω τίποτα, όπως θαυμαστά το έθεσε ο Σωκράτης με το "Εν οίδα οτι ουδέν οίδα". Δεν εποφθαλμιώ τη θέση κανενός. Η ανάγκη που αισθάνομαι να εκφράσω τις απόψεις μου και το φιλότιμό μου, με υποχρεώνουν να ψάξω, να διαβάσω, να επιβεβαιώσω και τελικά να μάθω και εγώ, μέσα από τη διαδικασία που ξεκινάει από τη σπερματική σκέψη ενός κειμένου και καταλήγει στη δημοσίευσή του. Και βέβαια κάθε επισήμανση για την ορθότητα ή όχι των στοιχείων που παραθέτω, είναι δεκτή και επιβεβλημένη.
Η περίεργη αίσθηση στην οποία αναφέρθηκα στην αρχή, προέκυψε από την αμηχανία μου μπροστά στην εξέλιξη του ιστολογίου μου. Τελικά τί θέλω να πετύχω; Μήπως έχω χάσει το μέτρο και έχουν πάρει τα μυαλά μου αέρα; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος στόχος πέρα από την ανάγκη έκφρασης; Πού θα καταλήξει αυτό το ιστολόγιο; Μήπως μεταλλάσομαι και εγώ σε ένα άτυπο δημοσιογράφο;
Ο φίλος blogger "Γνωστός-άγνωστος", σχολίασε την ανάγκη να ασχοληθούμε με το θέμα ενημέρωση και internet, θέμα που άρχισε να προβληματίζει και εμένα το τελευταίο διάστημα. Υπάρχει πολύς (νέος κυρίως) κόσμος που ενημερώνεται πλέον μόνο από το διαδίκτυο. Αν εξαιρέσουμε τις ιστοσελίδες όπου υπάρχει επίσημη ενημέρωση (θέμα και αυτό προς συζήτηση), στις υπόλοιπες η αξιοπιστία είναι αμφιλεγόμενη, ειδικά όπου υπάρχει ανωνυμία (και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου). Πολλά ιστολόγια έχουν μετεξελιχθεί σε πηγές πληροφόρησης και προβληματισμού, δημιουργώντας ένα νέο τοπίο στον τομέα της ενημέρωσης. Υπάρχουν ιστοσελίδες με ένα άτυπο "δημοσιογραφικό" επιτελείο, λειτουργώντας ανταγωνιστικά στα συμβατικά ΜΜΕ. Ειδήσεις ή γεγονότα που χάνονται στα ψιλά των εφημερίδων, αναδεικνύονται στα ιστολόγια (και όχι μόνο σε αυτά) και επαναπροβάλλονται πάλι στα ΜΜΕ, στα ίδια δηλαδή που τα είχαν θάψει αρχικώς. Αιρετικές απόψεις, δηκτικά σχόλια, φρέσκια ματιά. Η ενδιαφέρουσα εξέλιξη που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με τον αναγνώστη, ο οποίος εκτός από καταναλωτής γίνεται και δημιουργός της πληροφορίας. Ελέγχει, αξιολογεί, επιλέγει και καταθέτει τα δεδομένα και την άποψή του. Η ενημέρωση γίνεται αμφίδρομη, και ο αναγνώστης γίνεται πομπός και δέκτης ταυτόχρονα. Όμως πολλές φορές οι πηγές είναι αυτές των συμβατικών μέσων (φαύλος κύκλος). Σύμφωνα με τον Ζαν-Μαρί Κολομπανί διευθυντή της Γαλλικής εφημερίδας Le Monde, "το Ιντερνετ δανείζεται από όλα τα υπόλοιπα μέσα: τη γραφή από τις εφημερίδες, τη φωνή από το ραδιόφωνο, την εικόνα από την τηλεόραση. Ομως για να έχει μια υπόσταση του χρειάζεται η εγκυρότητα μιας μεγάλης εφημερίδας. Η απάντηση στο Ιντερνετ είναι τα site των εφημερίδων". Πολλές φορές χρησιμοποίησα παραπομπές σε άρθρα εφημερίδων για να τεκμηριώσω μία άποψη, ανακυκλώνοντας στην πραγματικότητα το υλικό που ήδη κυκλοφορεί μέσω του τύπου. Αλλά υπάρχει εναλλακτική λύση; Μήπως η χρήση άλλων ανεξάρτητων πηγών πληροφόρησης υπονομεύσει την εγκυρότητα και αποδυναμώσει το μέσο, αντί να το αναβαθμίσει; Μήπως από την προπαγάνδα των γνωστών πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων μεταπέσουμε σε μία ατομική ή ομαδική προπαγάνδα, που δεν θα μπορεί να ελεγχθεί από κανένα; Δεν γνωρίζω ποιά θα είναι η εξέλιξη, αλλά προβάλλει τόσο ελκυστική όσο και επικίνδυνη. Γιατί αντί για πραγματική αλλαγή προς το καλύτερο, μπορεί να έχουμε απλώς μία εκμοντερνισμένη μεταμφίεση της υφιστάμενης κατάστασης στα πλαίσια ενός δήθεν πλουραλισμού. Ο καιρός θα δείξει.

Υ.Γ.1.Το κείμενο αυτό είναι εισαγωγικό. Περισσότερα επί του θέματος "ενημέρωση και internet" προσεχώς.
Υ.Γ.2.Η καθυστέρηση στην ανάρτηση κειμένων οφείλεται στον αυξημένο χρόνο που απαιτείται για την σωστή προετοιμασία κάποιων θεμάτων (όχι πάντως του σημερινού) και στον χρόνο που αξίζει ένα κείμενο να παραμένει στην κορυφή του ιστολογίου ως πρωτο θέμα.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Ποιά είναι η εικόνα του δωρεάν τύπου στον υπόλοιπο κόσμο

Το σημερινό κείμενο αποτελεί την συνέχεια του προηγουμένου με τίτλο "Τι συμβαίνει με τον δωρεάν τύπο στη χώρα μας". Δεν έχει επιβεβαιωθεί πότε ξεκίνησε η ιστορία του δωρεάν τύπου. Σύμφωνα με τον Ολλανδό καθηγητή Piet Bakker, η πρώτη προσπάθεια έγινε στην Αυστραλία το 1906, ενώ η σχετικά αναξιόπιστη wikipedia υποστηρίζει οτι πρώτος ήταν ο εκδότης Dean Lesher που την δεκαετία του 1940 εξέδωσε τη Contra Costa Times. Η επόμενη μεγάλη εξέλιξη πραγματοποιήθηκε το 1995 με την έκδοση της Metro που διανεμόταν στα μέσα μαζικής μεταφοράς και η οποία εξελίχθηκε σε μία εφημερίδα παγκόσμιας κυκλοφορίας, αλλά μόλις το 2006 έγινε κερδοφόρα, ενώ το 2007 μπορεί να επιστρέψει σε ζημιογόνα χρήση!
Στην Ευρώπη η εικόνα είναι εντυπωσιακή, αφού η κυκλοφορία των δωρεάν εφημερίδων από 5,5 εκατομμύρια το 2000, έφτασε τα 11 το 2004 και τα 26 εκατομμύρια το 2006, ενώ η αντίστοιχη των επί πληρωμή εφημερίδων αυξάνεται μεν παγκοσμίως, αλλά μειώνεται με αργούς πάντως ρυθμούς στον δυτικό κόσμο. Τα συνολικά έσοδα των διαφημίσεων στις δωρεάν εφημερίδες ισοφάρισαν αυτά των επί πληρωμή εφημερίδων! Ο Pelle Tornberg, γενικός διευθυντής της Μetro, υποστηρίζει οτι μελλοντικά οι δωρεάν εφημερίδες θα κυριαρχήσουν, ενώ οι περισσότερες επί πληρωμή εφημερίδες θα γίνουν ακριβότερες, με πιο εξειδικευμένο περιεχόμενο και ίσως μόνο εβδομαδιαίες. Σήμερα (Οκτώβριος 2007) δωρεάν εφημερίδες κυκλοφορούν σε 52 χώρες με 42 εκατομμύρια φύλλα ημερησίως.
Μέσα σε τρία χρόνια τα δωρεάν έντυπα στη Γαλλία κατέκτησαν 4 εκατομμύρια αναγνώστες έναντι 7 εκατομμυρίων που διαβάζουν τα παραδοσιακά επί πληρωμή έντυπα, σύμφωνα με το περιοδικό Μarianne. Ο παραδοσιακός τύπος (Liberation, Figaro, Monde) υφίσταται σοβαρή κρίση τα τελευταία χρόνια και έχει περάσει στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και συμφερόντων. Σήμερα, 5 δωρεάν έντυπα συναγωνίζονται, με κυρίαρχους το 20 ΜΙΝ (ο τίτλος αντιστοιχεί στο χρόνο που καταναλώνει κατά μεσο όρο την ημέρα κάθε πολίτης στις δημόσιες συγκοινωνίες) του Νορβηγού εκδότη Schibsted, ο οποίος δραστηριοποιείται σε 20 χώρες και την Metro, Σουηδικών συμφερόντων, με δραστηριότητα σε 23 χώρες της Ευρώπης, Αμερικής και Ασίας. (Η διεθνής δραστηριοποίηση δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ασυγκίνητους και τους δικούς μας. Διαβάζω οτι μέχρι και ο κ.Αλαφούζος έχει εκδόσει free press στη Βουλγαρία).
Με τη πάροδο του χρόνου, μεταβλήθηκε το περιεχόμενο και το στύλ των δωρεάν εφημερίδων. Στην Metro, το ποσοστό του καθαρά ειδησεογραφικού περιεχομένου (διεθνή και τοπικά πρακτορεία ειδήσεων) έχει πέσει τα τελευταία χρόνια από το 80% στο 50%, κάτι που σημαίνει οτι έχει αυξηθεί η συμμετοχή των δημοσιογράφων με αναλύσεις και σχόλια, ενώ και οι πολιτικοί δέχονται πλέον να δώσουν συνεντεύξεις στα free press.
Στην Ισπανία κυκλοφορούν 7 δωρεάν φύλλα, αλλά δεν έχουν βλάψει πολύ την αγορά των επί πληρωμή εφημερίδων. Οι δωρεάν εφημερίδες, αντί να κλέβουν αναγνώστες από τα παραδοσιακά έντυπα, φαίνεται ότι προσελκύουν νέο αναγνωστικό κοινό, το οποίο μέχρι πρότινος δεν διάβαζε εφημερίδες. Παρ΄όλα αυτά, οι εκδότες καταλαβαίνουν την ανάγκη για προσαρμογή στις καινούργιες συνθήκες. Σύμφωνα με τον διευθυντή της El Pais, Χαβιέρ Μορένο, η εφημερίδα του, που κινείται στον κεντροαριστερό χώρο, με τις αλλαγές που ετοιμάζει, θέλει να προσελκύσει ένα target group που ενημερώνεται από το internet και το free press: νέους, αριστερούς, που ενδιαφέρονται για τις νέες τεχνολογίες. Ο Τζιμ Τσίσχολμ, της Διεθνούς Ένωσης Εκδοτών Εφημερίδων (IFRA), ο οποίος υπήρξε για πολλά χρόνια συντάκτης της Guardian, έχει επισημάνει την όλο και αυξανόμενη σπουδαιότητα του δωρεάν Τύπου, τον οποίο σήμερα υπολογίζεται ότι διαβάζουν το 60% των νέων σε όλη την Ευρώπη και καλύπτει το ένα πέμπτο των ευρωπαϊκών ημερήσιων εφημερίδων. Στην Ισπανία το ποσοστό της κυκλοφορίας των δωρεάν εφημερίδων επί του συνόλου ανέρχεται στο 55%. Το ενδιαφέρον για τις δωρεάν εφημεριδες στην Ισπανία φαίνεται από την πρόσφατη αγορά της δεύτερης σε κυκλοφορία Que! από τον Βάσκο εκδότη Vocento έναντι 132 εκατομμυρίων ευρώ!
Αντίθετα στη Γερμανία το εγχείρημα του δωρεάν τύπου είχε την μικρότερη επιτυχία από όλες τις χώρες της Ευρώπης όπου αυτό επιχειρήθηκε, ενώ και σε κάποιες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα. Στην Ιταλία μέσα σε ένα χρόνο μειώθηκε στο μισό η κυκλοφορία των 3 μεγάλων δωρεάν εφημερίδων, της Leggo (του πολυεκατομμυριούχου Caltagirone), της City (εταιρεία RCSMediagroup, που βγάζει την Corriere della Sera και την Gazzetta dello Sport) και της Metro. Ο όμιλος Φίατ (οικογένεια Ανιέλι), μέσω της εκδοτικής του επιχείρησης (που βγάζει την La Stampa), θέλει να αγοράσει τη Metro, ενώ κατέχει και το 10% της City.
Διαπιστώνοντας την στροφή του αναγνωστικού κοινού προς το διαδίκτυο για την ενημερωσή του, οι περισσότερες εφημερίδες, δωρεάν και μή, αποφάσισαν να αποκτήσουν και διαδικτυακή παρουσία, όμως η διαφημιστική απόδοση του διαδικτύου υπολείπεται κατά πολύ της έντυπης μορφής. Το αποτέλεσμα είναι κάποιες δωρεάν εφημερίδες, όπως η Palo Alto Daily News (ΗΠΑ) να αρνηθούν αρχικώς την διαδικτυακή παρουσία με το αιτιολογικό οτι θα μειωνόταν η ζήτηση για την έντυπη μορφή της εφημερίδας, αλλά τελικά ενέδωσαν. Γενικά η εικόνα στις ΗΠΑ δεν είναι ενθαρρυντική για τον δωρεάν τύπο, αφού κυκλοφορούν μόνο 40 διαφορετικές εφημερίδες με μόλις 3 εκατομμύρια αναγνωστικό κοινό. Από 5 πόλεις της Βορείου Αμερικής στις οποίες κυκλοφορεί η Metro (Φιλαδέλφεια, Νέα Υόρκη, Τορόντο, Βανκούβερ και Βοστώνη), μόνο στη Βοστώνη έχει κέρδη. Γι'αυτό και η Times Co., που εκδίδει την Boston Globe (και φυσικά τους New York Times και την International Herald Tribune), αγόρασε το 49% της Metro Boston. Με τη σειρά της η Boston Herald αντέδρασε κάνοντας λόγο για αθέμιτο ανταγωνισμό. Ενα άλλο ενδιαφέρον πείραμα γίνεται στο Σαν Φρανσίσκο. Η εφημερίδα San Francisco Examiner του εκατομμυριούχου επιχειρηματία (σιδηρόδρομοι, τηλεπικοινωνίες, πετρελαϊκές εταιρίες, ψυχαγωγία, αθλητισμός) Philip Anschutz, έντυπο που ανήκε παλιότερα στον Χήρστ (Hearst Corporation), εκδίδεται πλέον δωρεάν σε τρείς πόλεις των ΗΠΑ, με αναγνωσιμότητα μόλις 6%. Το χαρακτηριστικό στοιχείο όμως είναι οτι μοιράζεται στις εξώπορτες συγκεκριμένων σπιτιών, και απευθύνεται στους ενοίκους τους, ηλικίας 25-54 ετών με παιδιά και ετήσιο εισόδημα γύρω στα 75.000 $! (η τακτική της αποστολής δωρεάν εφημερίδων εφαρμόζεται και στη Δανία). Οι δωρεάν εφημερίδες ζουν από την διαφήμιση αλλά μπορούν και να είναι επιλεκτικές όταν επιθυμούν. Παράδειγμα αποτελεί η άρνηση της Metro New York να δεχτεί δύο διαφημίσεις της πολιτικής κίνησης World Can't Wait με χαρακτηριστικούς τίτλους “Who is the Real Nuclear Threat” (όπου αναφέρεται στον πρόεδρο Bush) και “One Million Dead in Iraq”. Γενικά πάντως για τον δωρεάν τύπο στις ΗΠΑ, δεν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τους διαφημιστές, στοιχείο άξιο προς επισήμανση.
Στη Μεγάλη Βρετανία, το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον δωρεάν τύπο και η δυνατότητα πρόσβασης σε ένα μεγαλο αναγνωστικό κοινό, έχει οδηγήσει τους μεγαλοκαρχαρίες των media σε μετωπική μάχη. Οι «βαρόνοι των μίντια» Ρούπερτ Μέρντοκ (ιδρυτής του ομίλου News Corp, ο οποίος εκδίδει τα «ταμπλόιντ» Sun και News of the World, καθώς και τις εφημερίδες Times και Sunday Times),και λόρδος Ρόδερμερ (όμιλος Associated Newspapers με την γνωστή Metro, την Daily Mail και την Evening Standard), έβγαλαν πριν ένα χρόνο, ο καθένας, την δική τους απογευματινή δωρεάν εφημερίδα (Thelondonpaper και London Lite αντίστοιχα). Ο πόλεμος έφτασε μέχρι και σε κυκλοφορία video που δείχνει χιλιάδες φύλλα του "αντιπάλου" στα σκουπίδια, ως απόδειξη της αναξιοπιστίας των αριθμού των κυκλοφοριών που διατείνεται οτι έχει η συγκεκριμένη εφημερίδα (υπάρχει ζήτημα γενικά για την αναγνωσιμότητα και τη πραγματική κυκλοφορία των δωρεάν εφημερίδων).
Τα παραπάνω αποδεικνύουν οτι τελικά και στο εξωτερικό, σε σχέση με τον δωρεάν τύπο, δραστηριοποιούνται κατά βάση οι γνωστοί επιχειρηματίες των ΜΜΕ, παγκοσμιοποιημένοι πλέον, που ψάχνουν ένα ακόμα προσοδοφόρο τρόπο ενίσχυσης της θέσης τους και των κερδών τους. Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού εφημερίδων, περιοδικών, ραδιοτηλεοπτικών σταθμών στα χέρια μερικών μεγαλοεπιχειρηματιών, αποτελεί κίνδυνο για την αντικειμενική ενημερωση και για την δημοκρατία, και η εμφάνιση του δωρεάν τύπου διευρύνει το φαινόμενο και του δίνει άλλες διαστάσεις. Είναι νωρίς ακόμα για να βγάλουμε συμπεράσματα για την εξέλιξη των δωρεάν εφημερίδων σε παγκόσμιο επίπεδο, αν αυτές δηλαδή θα συμβάλλουν σε κοινωνική και πολιτική οπισθοδρόμηση ή πρόοδο. Τα συμπεράσματα είναι αμφιλεγόμενα και διαφορετικά από χώρα σε χώρα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στο επιχειρηματικό, πολιτικό και οικονομικό πεδίο. Φαίνεται πάντως οτι, σε ένα μεγάλο βαθμό, ο δωρεάν τύπος χρησιμοποιείται ως ένα ακόμα εργαλείο για την περαιτέρω διείσδυση των μεγάλων δυνάμεων των ΜΜΕ και του επιχειρηματικού κόσμου σε ένα ευρύτερο κοινό, και ιδίως κοινό νέων σε ηλικία ανθρώπων, που βλέπει με αδιαφορία ή αρνητισμό τα παραδοσιακά μέσα ενημερωσης.

Υ.Γ.Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο, αλλά όλα τα στοιχεία έχουν την αξία τους, ώστε η εικόνα να είναι ολοκληρωμένη.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Τι συμβαίνει με τον δωρεάν τύπο στη χώρα μας

Τα τελευταία χρόνια έχει έρθει και στη χώρα μας το φαινόμενο του free press, της κυκλοφορίας δηλαδή (κυρίως) καθημερινών δωρεάν εφημερίδων, που τελικά έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής από ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό, αφού ο Έλληνας προτιμά ως γνωστόν το τζάμπα. Η πρώτη δωρεάν εφημερίδα που κυκλοφόρησε ήταν η Metrorama, με την λειτουργία του μετρό της Αθήνας το 2001 και η οποία στη συνέχεια ονομάστηκε Metro, και δύο χρόνια μετά, εμφανίσθηκε, επίσης στην Aθήνα, η πρώτη δωρεάν αθλητική εφημερίδα, η «Sportday» (που πωλείται πλέον στα περίπτερα) και ακολούθησαν η City Press (2003) και η Metropolis, ενώ κυκλοφορούν και εβδομαδιαία περιοδικά γενικού ενδιαφέροντος όπως το Lifo και η Athens Voice. Υπάρχουν βέβαια και άλλα μικρότερης κυκλοφορίας δωρεάν έντυπα, είτε καθημερινά είτε εβδομαδιαία είτε μηνιαία, καθώς και περιφερειακά τοπικής εμβέλειας, όπως και δωρεάν έντυπα ειδικού ενδιαφέροντος, αλλά θα επικεντρωθώ στα έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας με βάση την Αθήνα. Οφείλω προκαταβολικά να ομολογήσω οτι δεν είμαι αναγνώστης τους, παρά μόνο περιστασιακά.
Ενδιαφέρον έχει να διαπιστώσουμε ποιοί κρύβονται πίσω από τις εφημερίδες αυτές. Η Metro, εκδίδεται από την Μετρόραμα Εκδοτική EΠE, θυγατρική της Metro International S.A. (Σουηδικών συμφερόντων), κυκλοφορεί σε 23 χώρες στον κόσμο με 23.000.000 φύλλα ημερησίως και είναι η μεγαλύτερη σε αναγνωσιμότητα ημερήσια εφημερίδα στον κόσμο. Η Metro International ξεκίνησε στη Σουηδία γύρω στο 1995. Η Ελληνική Metro εκτυπώνεται από την «Καθημερινή Α.Ε.» και εκδότη έχει τον Γιάννη Λιάρο, ενώ εκδίδεται κάθε Παρασκευή σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο και Λάρισα ως ειδική έκδοση metro weekend.
Την City-Press εκδίδει από το 2003 η εταιρεία "Κ.Μ.Π. Εκδοτική Α.Ε.", με εκδότη τον κ.Γιώργο Κύρτσο (γνωστό στέλεχος και δημοσιογράφο του Ελεύθερου Τύπου), και κυκλοφορεί από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή. Εκδίδονται επίσης η εβδομαδιαία (κάθε Παρασκευή) Blow και η City Automoto, μία free press εφημερίδα για το αυτοκίνητο και τη μοτοσικλέτα. Σύμφωνα με το www.e-liberta.gr, η City Press είναι συμφερόντων Κοντομηνά (75%) και Γιώργου Κύρτσου (25%).
Η Metropolis είναι μία δωρεάν καθημερινή πολιτική εφημερίδα που εκδίδεται από τον Όμιλο Αλαφούζου (εφημερίδα "Καθημερινή", Τηλεόραση και Ραδιόφωνο "Σκάϊ"). Όπως υποστηρίζει ο Ντέμης Λουράντος, διευθυντής του Εμπορικού Τμήματος της εφημερίδας, "ατού της (είναι) η υψηλή ποιότητα εκτύπωσης και η ειδησεογραφική εγκυρότητα που υποστηρίζεται από τον όμιλο της Καθημερινής". Συνεχίζει λέγοντας οτι "η Metropolis αποτελεί ιδανικό διαφημιστικό μέσο για κάθε προϊοντική κατηγορία".
H Athens voice, με εκδότη-διευθυντή τον Φώτη Γεωργελέ και με συντακτική ομάδα γνωστούς δημοσιογράφους και ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, τυπώνεται στα πιεστήρια της «Καθημερινής».
Η Lifo με εκδότη-διευθυντή τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο και ιδιοκτησία την "Δύο Δέκα Εκδοτική Α.Ε.", τυπώνεται στην Τεγόπουλος Α.Ε., στην εφημεριδα Ελευθεροτυπία του οποίου εργάζεται ο κύριος Τσαγκαρουσιάνος.

Η λογική λέει οτι θα έπρεπε να υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα στους εκδότες του επί πληρωμή γραπτού τύπου και στους εκδότες του δωρεάν τύπου. Οι μισοί περίπου από τους αναγνώστες του δωρεάν τύπου είναι και αναγνώστες του επι πληρωμή τύπου. Αν εξαιρέσει κάποιος το σημαντικό κομμάτι του αναγνωστικού κοινού που δεν θα αγόραζε (και δεν αγοράζει) ποτέ εφημερίδα, άρα είναι ένα target group του δωρεάν τύπου (επειδή αυτός είναι τζάμπα), οι υπόλοιποι αναγνώστες καλύπτουν και τα δύο ενδεχόμενα. Αν η δωρεάν εφημερίδα τους προσφέρει αυτά που προσφέρουν οι επί πληρωμή, τότε δεν έχουν λόγο να παραμείνουν στις τελευταίες. Η φιλοσοφία όμως της δωρεάν εφημερίδας είναι διαφορετική. Είναι μικρότερη σε περιεχόμενο, έχει απλή παράθεση ειδήσεων, με λακωνικό τρόπο, χωρίς να κουράζει ένα άμαθο στην ανάγνωση κοινό, ενω συνήθως δεν περιέχει αναλύσεις και μακροσκελή σχόλια. Επαφίεται λοιπόν στην ιδιοσυγκρασία του αναγνώστη, να διαλέξει ποιά ενημέρωση επιθυμεί.
Η πτώση της κυκλοφορίας των εφημερίδων οδήγησε τα τελευταία χρόνια τις περισσότερες σε ένα μαραθώνιο προσφοράς "δώρων" για μεγαλύτερη προσέλκυση πελατών-αναγνωστών, μέχρι που κάποια στιγμή υπήρξε κώπωση και κορεσμός, δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα και μοιράστηκε εκ νέου η τράπουλα. Η μάχη για την διαφημιστική πίτα οδήγησε σε "Πύρρειες" νίκες, αφού ανεξάρτητα από τις κάθε λογής πρωτιές που επιτεύχθηκαν, αυτό έγινε με σοβαρό οικονομικό κόστος, ενώ δεν αποφεύχθηκε η αργή αλλά σταθερή τάση μείωσης των αναγνωστών των εφημερίδων, που παρατηρείται παγκοσμίως. Οι δωρεάν εφημερίδες, με εκατοντάδες χιλιάδες αναγνωστικό κοινο, κοινό που είναι εύκολα προσβάσιμο μέσω του μετρό και των δημοφιλών αστικών προορισμών, πρόσφεραν μία σχετικά φτηνή και αποδοτική εναλλακτική λύση για διαφήμιση, αφού το αναγνωστικό κοινό ήταν πολλαπλάσιο των συμβατικών (επί πληρωμή) εφημερίδων. Γι'αυτό και οι εκδότες των δωρεάν εφημερίδων και τα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, είναι (με την εξαίρεση του Metro) ταυτόσημοι με τους γνωστούς Έλληνες βαρώνους των ΜΜΕ (Αλαφούζος, Κοντομηνάς, Τεγόπουλος). Άλλωστε η συγκέντρωση αναγνωστικού και τηλεοπτικού κοινού και η (εν δυνάμει) χειραγώγησή του, αποτελεί μοχλό πίεσης και επίδειξη δύναμης. Η οικονομική ευρωστία που παρέχουν οι λοιπές επιχειρηματικές δραστηριότητες, δίνει την δυνατότητα στους βαρώνους να διατηρούν εφημερίδες ακόμα και με οριακή ζημία, προσβλέποντας στα παράπλευρα "κέρδη". Ταυτόχρονα όμως υποχρεώνονται να κινηθούν με αρμονικότερο τρόπο στο ρυθμό που επιβάλλουν όσοι διαφημίζονται στις εφημερίδες. Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα δωρεάν εφημερίδων, όπου συντάκτες της απολύθηκαν επειδή έγραψαν απλώς την άποψή τους, άποψη που ερχόταν σε σύγκρουση με κάποιους διαφημιζόμενους.
Σύμφωνα με το δημοσιογράφο της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» Χρήστο Ξανθάκη (15ο δημοσιογραφικό συνέδριο Σαμοθράκης 2007), που αναφέρθηκε σε ομιλία του στο θολό τοπίο που επικρατεί σε σχέση με τις κυκλοφορίες των δωρεάν εντύπων, «εάν ο τύπος, τον οποίο πληρώνει ο αναγνώστης, είναι μία φορά σκλάβος της διαφήμισης, φανταστείτε πόσο μεγεθύνεται το πρόβλημα αυτό στις δωρεάν εφημερίδες που βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στα διαφημιστικά τους έσοδα».
Χαρακτηριστικό στοιχείο επίσης των καθημερινών δωρεάν εφημερίδων στην Ελλάδα είναι η γενικά συντηρητική πολιτική τοποθέτησή τους, κάτι που γίνεται με ένα δήθεν απολιτικό τρόπο. Η παρουσίαση μίας είδησης, όσο "στεγνή" και αντικειμενική και αν φαίνεται, περνάει ενίοτε καθαρά πολιτικά-κομματικά μηνύματα. Κάποιες φορές η πολιτική τοποθέτηση γίνεται εμφανής στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, π.χ. κεντρικό σχόλιο Γ.Κύρτσου στη City Press.
Τέλος διαπιστώνει κανείς κάποιες φορές μία αλαζονία που προκύπτει από την μαζικότητα της ανταπόκρισης και της αναγνωσιμότητας, όπως η απροκάλυπτη επιθετικότητα και εμπάθεια του Σ.Τσαγκαρουσιάνου στο Lifo ("είμαι υπέρ της λογοκρισίας και της αυστηρής πόρτας. Οι φασίστες δεν θέλω να μιλούν...θέλω τέτοιοι άνθρωποι να απομονωθούν. Τέτοιοι εκδότες δεν έχουν θέση στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου"), που ώθησε κάποιους σε ξυλοδαρμούς κατά την διάρκεια της πρόσφατης έκθεσης βιβλίου.
Γεγονός είναι οτι οι δωρεάν εφημερίδες έχουν μπεί δυναμικά στο παιχνίδι της ενημέρωσης (και της διαφήμισης), αλλάζοντας τα δεδομένα, αυξάνοντας το αναγνωστικό κοινό, αλλά ταυτόχρονα σηματοδοτούν την μείωση της αναγνωσιμότητας και της κυκλοφορίας του επί πληρωμή γραπτού τύπου.
Βρισκόμαστε όμως και σε μία μεταβατική εποχή, κατά την οποία ένα μέρος του αναγνωστικού κοινού μετακινείται και προς τη διαδικτυακή ενημέρωση, που προσφέρει μεγαλύτερη αμεσότητα και ταχύτητα. Σε αυτό το τοπίο, οι περισσότερες εφημερίδες, δωρεάν και μή, αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν, δημιουργώντας και την αντίστοιχη διαδικτυακή τους παρουσία. Όσο θα αυξάνεται η διείσδυση του διαδικτύου και αυτό θα μπαίνει ολοένα και περισσότερο στην καθημερινότητα του μέσου Έλληνα, τόσο οι παραδοσιακές μορφές ενημέρωσης θα αμφισβητούνται. Φαίνεται οτι υπάρχει χώρος για όλες τις μορφές έκφρασης της ενημέρωσης. Το ερώτημα είναι ποιοί θα βγούν στο τέλος κερδισμένοι. Στο κάτω κάτω, σημασία δεν έχει για τον αναγνώστη, αν η ενημέρωση θα είναι δωρεάν ή όχι, αλλά αν θα είναι άμεση και αξιόπιστη, και αυτό είναι ένα στοίχημα που όλοι οι εμπλεκόμενοι θα θέλουν να το κερδίσουν.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2007

Ο λαϊκισμός δεν έχει όριο (υπόθεση Pfizer)

Δεν θέλω να γίνω συνήγορος της Pfizer και οποιασδήποτε φαρμακευτικής εταιρίας, αλλά ο φτηνός λαϊκισμός έχει τα όριά του. Αφορμή για το κείμενο, αποτέλεσαν οι οργισμένες αντιδράσεις στην ενέργεια της εταιρίας Pfizer να αποσύρει το φάρμακο Exubera (εισπνεόμενη μορφή ινσουλίνης για τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη) από την αγορά, επειδή οι γιατροί δεν συνταγογραφούσαν σε σημαντικό βαθμό το φάρμακο, σε συνδυασμό με το αυξημένο κόστος παραγωγής, με αποτέλεσμα να μην είναι κερδοφόρο για την εταιρία. Η Pfizer υποστηρίζει οτι το φάρμακο απέτυχε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των γιατρών και των ασθενών. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της εταιρίας, ο κυριότερος λόγος που οδήγησε στην απόφαση είναι η απροθυμία ασφαλιστικών ταμείων σε αρκετές χώρες να αποζημιώσουν το φάρμακο. Δηλαδή τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΡΑΤΗ (μέσω των ασφαλιστικών τους ταμείων) δεν αναλάμβαναν το υψηλό κόστος του φαρμάκου, με αποτέλεσμα αυτό (το κόστος) να μετακυλίεται στους ασφαλισμένους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να το αντέξουν. Όσο καλό λοιπόν και αν είναι ένα φάρμακο, αν επιβαρύνει τελικά την τσέπη του ασθενή, δεν θα προτιμηθεί και δεν θα πιάσει!
Δεν αντέχω τις κλάψες των κάθε λογής λαϊκιστών που μιλούν για την ανάλγητη εταιρεία που δεν υπολογίζει τον "ανθρώπινο πόνο", που "παίζει με την υγεία των ασθενών" και άλλα δακρύβρεχτα. Η αλήθεια είναι οτι η μεγάλη πλειοψηφία των διαβητικών αντιμετωπίζεται με φάρμακα από το στόμα. Οι υπόλοιποι λαμβάνουν ινσουλίνη (κυρίως) και υπάρχουν πολλά ενέσιμα σκευάσματα ινσουλίνης για υποδόρια χορήγηση. Άλλα από αυτά είναι ταχείας, άλλα ενδιάμεσης, άλλα βραδείας δράσης και άλλα μείγματα των προηγουμένων. Το Exubera, φάρμακο που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα, είχε το μεγάλο πλεονέκτημα της αποφυγής, από τη μεριά του ασθενή, του συχνού τρυπήματος που απαιτούσε η κλασσική ινσουλίνη. Όμως, ως εισπνεόμενη ισουλίνη, αντικαθιστούσε ΜΟΝΟ τα ενέσιμα ταχείας δράσης, δηλαδή στην πράξη συνδυαζόταν αναγκαστικά με κάποια ενέσιμα ενδιάμεσης ή βραδείας δράσης. Επιπλέον το φάρμακο είχε σοβαρούς περιορισμούς χρήσης: αντένδειξη αποτελούσαν όσοι έπασχαν από αναπνευστικές παθήσεις, όσοι ήταν καπνιστές, οι έγκυες και τα παιδιά (δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι του νεανικού διαβήτη τύπου Ι, όπου υπάρχει ανεπάρκεια ινσουλίνης).
Από την άλλη πλευρά, τα καθαρά έσοδα της εταιρίας από 3,4 δις $ το 3ο τρίμηνο του 2006 έπεσαν στα 761 εκατομμύρια $ το 3ο τρίμηνο του 2007. Τι έπρεπε να κάνει δηλαδή η εταιρία, μια εταιρία με χιλιάδες εργαζόμενους, που λειτουργεί με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και είναι εισηγμένη στα χρηματιστήρια; Να συνεχίσει να επενδύει σε ένα φάρμακο που το ασφαλιστικό σύστημα (δηλαδή το κράτος) ΔΕΝ στήριζε, οι γιατροί ΔΕΝ συνταγογραφούσαν και οι ασθενείς ΔΕΝ έπαιρναν, για να γίνει ζημιογόνα και να φαληρίσει, με ότι αυτό συνεπάγεται; Μέχρι τωρα που οι νταβραντισμένοι Ελληναράδες έπαιρναν (και συνεχίζουν να παίρνουν) το Viagra με τις χούφτες, η εταιρία ήταν καλή και τώρα έγινε απάνθρωπη; Φάρμακα σαν το αντιυπερτασικό Norvasc ή το αντιλιπιδαιμικό Lipitor που λαμβάνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο το κόσμο, έχουν σώσει ζωές. Δεν προσπαθώ να ωραιοποιήσω την εικόνα της Pfizer (άλλωστε είναι γνωστές οι πρακτικές των φαρμακευτικών εταιριών στις έρευνες και τις δοκιμές σε ανθρώπινα πειραματόζωα, όπως και των βρώμικων οικονομικών σχέσεων με το ιατρικό κατεστημένο και όχι μόνο). Αλλά έλεος πιά! Δεν πρόκειται για φιλανθρωπικό ίδρυμα, επιχείρηση είναι! Τα χρήματά της επενδύει και τις περισσότερες φορές η επένδυση αποβαίνει σε όφελος του ασθενή. Και επιτέλους, δεν κινδυνεύει η υγεία των ασθενών με την απόσυρση! Απλώς κάποιοι θα επιστρέψουν στον προηγούμενο, αποτελεσματικό πάντως, τρόπο θεραπείας. Άλλωστε και άλλες εταιρίες (π.χ.Eli Lilly) ετοιμάζονται να βγάλουν στην αγορά δική τους εισπνεόμενη ινσουλίνη καθώς και νέα ελπιδοφόρα φάρμακα για την αντιμετώπιση του διαβήτη, της σύγχρονης μάστιγας του καταναλωτικού καιρού μας. Αυτά για τη αποκατάσταση της αλήθειας και για μιά ρεαλιστική προσέγγιση, μακρυά από φτηνούς λαϊκισμούς.

Υ.Γ.Μεγάλο ενδιαφέρον έχει το γεγονός οτι σε δύο χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, το φάρμακο είχε καλές πωλήσεις, καλυπτόταν από τα ασφαλιστικά ταμεία (αν και ακριβό) και ήταν κερδοφόρο, κάτι που δεν αρκούσε όμως για την εταιρία με βάση τις συνολικές παγκόσμιες πωλήσεις. 1000 ασθενείς ελάμβαναν στην Ελλάδα το Exubera.

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

Δεν έχεις και εσύ παγκόσμια ημέρα; Θα σου φτιάξουμε!

Ανέκαθεν με απωθούσαν οι αφιερωμένες σε κάποιο γεγονός, πρόσωπο ή θεσμό ημέρες. Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη οτι για κάτι που αποφεύγεις να κάνεις συστηματικά 364 μέρες το χρόνο, τουλάχιστον έχεις ΜΙΑ μέρα για να επανορθώσεις, να θυμηθείς, να αισθανθείς περήφανος και να εξιλεωθείς. Σού δίνει την ευκαιρία και το άλλοθι η αντίστοιχη παγκόσμια ημέρα. Κινείσαι όλο το χρόνο με το αυτοκίνητο; δεν πειράζει που ρυπαίνεις με τα καυσαέριά σου, θα έχεις μία μέρα να χρησιμοποιήσεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να ανακουφιστείς από τις τύψεις σου. Κακομεταχειρίζεσαι τη γυναίκα σου όλο το χρόνο; δεν πειράζει, την συγκεκριμένη ημέρα με μία ανθοδέσμη μπορείς να δηλωσεις ερωτευμένος και να ζητήσεις συγνώμη για την συμπεριφορά σου. Ρυπαίνεις όλο το χρόνο, πετώντας στο δρόμο τα τσιγάρα σου και τα σκουπίδια σου από το παράθυρο του αυτοκινήτου σου; δεν πειράζει, μπορείς να διαδηλώσεις και εσύ για μία μέρα το χρόνο για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Πληγώνεις την πατρίδα σου με την ανομία σου, την ανικανότητά σου, τη συμπεριφορά σου καθημερινά, την άρνησή σου να την υπηρετήσεις; δεν πειράζει, έχεις τουλάχιστον δύο εθνικές εορτές το χρόνο για να βγάλεις τη σημαία σου στο μπαλκόνι και να δείξεις πόσο πολύ "Έλληνας" είσαι (σε αντίθεση με τον άλλο, τον γείτονα τον ανθέλληνα, που δεν τη βγάζει).
Έχω γράψει για την βιομηχανία των παγκοσμίων ημερών και των εορτών και πόσο αποπροσανατολιστικές είναι. Μας δημιουργούν την αίσθηση του αποσπασματικού και του προσωρινού. Γιορτάστε ή προβληματιστείτε σήμερα, γιατί αύριο θα ασχοληθούμε με μία άλλη παγκόσμια ημέρα. Δεν μπορεί το φτωχό σας μυαλουδάκι να ασχολείται με πολλά σοβαρά ζητήματα για περισσότερο από μία ημέρα το χρόνο για το καθένα. Άλλωστε την ψυχοθεραπεία σας την κάνατε. Θρηνήσατε για το περιβάλλον και για τη φτώχεια, προβληματιστήκατε για την παχυσαρκία ή το AIDS, τιμήσατε την μητέρα σας ή τον πατέρα σας ή τον σύντροφό σας. Αρκετά όμως με τις εορτές και τις παγκόσμιες ημέρες, μία ημέρα το χρόνο είναι αρκετή, να μην το παρακάνουμε! Τα κεφάλια τώρα μέσα και γυρίστε στις συνήθειές σας!
Το κείμενο άρχισα να το γράφω με αφορμή την blog action day, μία διαφημιστική καμπάνια άσχετων με το περιβαλλον ανθρώπων του marketing, που θέλει να μας δείξει οτι όλοι μας μπορούμε να δημιουργήσουμε μία παγκόσμια ημέρα! Αρκεί να βρούμε το κατάλληλο θέμα, κατά βάση πρωτότυπο, όπως π.χ. η παγκόσμια ημέρα μπριζόλας και πεολειχίας ή η παγκόσμια ημέρα της μονής κάλτσας (αυτές υπάρχουν στην πραγματικότητα) και να το διαφημίσουμε αρκούντως, χρησιμοποιώντας τους κατάλληλους χορηγούς. Η blog action day, όπως υποστηρίζουν οι οργανωτές της, θέλει να γίνει, όταν μεγαλώσει, και αυτή μία παγκόσμια ημέρα, ημέρα δράσης για τους bloggers (οι οποίοι ήδη έχουν μία, με το καλό να τις εκατοστήσουν!) και να προστεθεί στις πάνω από 200 "παγκόσμιες ημέρες" που ανακάλυψα στο διαδίκτυο! Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι επίσημες. Αυτό σημαίνει πάνω από μία παγκόσμια ημέρα κάθε 2 ημέρες του χρόνου! Και τι μας λένε; Μας υποδεικνύουν να γιορτάζουμε και να θυμόμαστε κάτι, μία συγκεκριμένη μέρα το χρόνο. Όχι αγαπητοί μου! Δεν θα μου πείτε εσείς πότε θα θυμάμαι το περιβάλλον, το ρατσισμό, τη φτώχεια, την υγεία μου. Έχω την υποχρέωση να τα θυμάμαι κάθε μέρα, να κάνω οτι μου αναλογεί και όχι να το υποβαθμίσω σε στιγμιαία παρωδία μιας κατευθυνόμενης μάζας ανθρώπων, χωρίς αυτενέργεια και προσωπικότητα. Δεν χρειάζεται να το κάνω, όπως το κάνουν πολλοί άλλοι, για να δείξω και εγώ πόσο "μάγκας" είμαι που γράφω ωραία δακρύβρεχτα κείμενα, κατά παραγγελία, "συντονισμένος" στις προσταγές των καιρών και των καθοδηγητών, που μας θέλουν όλους πρόβατα και στρατιωτάκια. Να γίνουμε δηλαδή προβλέψιμοι και μουχλιασμένοι, ακολουθώντας τις οδηγίες άλλων. Φαντάσου, αυτό που οι Αυστραλοί φωστήρες θέλησαν να επιβάλλουν για μία μέρα, να ασχοληθούμε δηλαδή με το περιβάλλον (όπως μπορούμε και για πολλά άλλα θέματα), να γινόταν αυθόρμητα για πολλές μέρες το χρόνο, πόσο μεγαλύτερη επίπτωση θα είχε στους αναγνώστες και σε εμάς τους ίδιους. Στο κάτω κάτω, ας αφήσουμε τη κοροϊδία με τον ακτιβισμό του γραφείου, την απάτη των καθοδηγούμενων ενεργειών, τις ανούσιες διαδηλώσεις και τις ετήσιες παγκόσμιες ημέρες. Δυστυχώς η αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που μαστίζουν τον κόσμο, ξεπερνούν την όποια ατομική παρέμβαση και απαιτούν δράσεις σε κρατικό και παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό δεν σημαίνει οτι και εμείς δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης και οτι δεν μπορούμε να συμβάλλουμε ως ενσυνείδητοι πολίτες στην καθημερινότητά μας και ως πραγματικοί ακτιβιστές (όσοι έχουμε το χρόνο και τη διάθεση). Ας το κάνουμε όμως χωρίς τυμπανοκρουσίες και παράτες!

Υ.Γ.Για όσους δημοσιογράφους, "δημοσιογράφους" και bloggers θέλουν να έχουν εύκολα θέματα για όλο το χρόνο, παραθέτω την εμπλουτισμένη μακρά λίστα των "παγκοσμίων ημερών", όπως την συνέθεσα χρησιμοποιώντας κυρίως τις παρακάτω παραπομπές www.eortologio.gr, www.sansimera.gr, http://tinos.biz, wikipedia, www.skorpialogia.com, www.amnesty.org, http://tee-orest.evr.sch.gr. Δείτε και θαυμάστε ποικιλία και υπερβολή. Απομένει να καθιερωθεί και μία παγκόσμια ημέρα των παγκοσμίων ημερών.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
01/1 - Πρωτοχρονιά
01/1 - Global Family Day
06/1 - Παγκόσμια ημέρα για τα ορφανά πολέμου
15/1 - Παγκόσμια ημέρα του Μάρτιν Λούθερ Κίνκ
27/1 - Διεθνής ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος
28/1 - Παγκόσμια ημέρα κατά της λέπρας
28/1 - Παγκόσμια ημέρα υπέρ των εργένηδων
29/1 - Ευρωπαϊκή ημέρα προστασίας των προσωπικών δεδομένων

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
01/2 - Παγκόσμια ημέρα Ανταρκτικής
02/2 - Παγκόσμια ημέρα υγρότοπων / υδροβιότοπων
04/2 - Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου
07/2 - Παγκόσμια ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο
11/2 - Παγκόσμια ημέρα του γάμου
11/2 - Διεθνής ημέρα προσευχής για τους πάσχοντες από αυτισμό
12/2 - Ημέρα του Δαρβίνου
12/2 - Ημέρα της ερυθράς χειρός
14/2 - Παγκόσμια ημέρα των ερωτευμένων (Καθολικών Χριστιανών)
15/2 - Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου στην παιδική ηλικία
21/2 - Παγκόσμια ημέρα μητρικής γλώσσας
21/2 - Παγκόσμια ημέρα του ξεναγού
22/2 - Παγκόσμια ημέρα σκέψης

ΜΑΡΤΙΟΣ
08/3 - Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας
08/3 - Παγκόσμια ημέρα νεφρού
11/3 - Παγκόσμια ημέρα χημείας
13/3 - Παγκόσμια ημέρα δράσης των σιδηροδρομικών
14/3 - Παγκόσμια ημέρα μπριζόλας και πεολειχίας
14/3 - Παγκόσμια ημέρα της σταθεράς π
15/3 - Παγκόσμια ημέρα προστασίας του καταναλωτή
15/3 - Παγκόσμια ημέρα κατά της αστυνομικής βαρβαρότητας
18/3 - Διεθνής ημέρα κινητοποιήσεων κατά της κατοχής του Ιράκ
20/3 - Διεθνής ημέρα της γής
20/3 - Παγκόσμια ημέρα αποχής από το κρέας
20/3 - Διεθνής ημέρα αστρολογίας
21/3 - Παγκόσμια ημέρα θεάτρου για τα παιδιά και τους νέους
21/3 - Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού
21/3 - Παγκόσμια μέρα δασοπονίας
21/3 - Παγκόσμια ημέρα ποίησης
21/3 - Παγκόσμια ημέρα ύπνου
21/3 - Παγκόσμια ημέρα για το σύνδρομο Down
21/3 - Παγκόσμια ημέρα του νερού
23/3 - Παγκόσμια ημέρα μετεωρολογίας
24/3 - Παγκόσμια ημέρα κατά της φυματίωσης
27/3 - Παγκόσμια ημέρα του θεάτρου
27/3 - Διεθνής ημέρα κοινωνικής εργασίας
27/3 - Παγκόσμια ημέρα μονής κάλτσας
30/3 - Παγκόσμια ημέρα της αντισύλληψης

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
02/4 - Παγκόσμια ημέρα του παιδικού βιβλίου
04/4 - International Day for Mine Awareness and Assistance in Mine Action,
05/4 - Παγκόσμια ημέρα προσφύγων
07/4 - Παγκόσμια ημέρα υγείας
08/4 - Ημέρα του έθνους των Ρομά
11/4 - Παγκόσμια ημέρα κατά της ασθένειας Πάρκινσον
16/4 - Παγκόσμια ημέρα φωνής
17/4 - Παγκόσμια ημέρα αγροτικής πάλης
17/4 - Παγκόσμια ημέρα αιμοφιλίας
18/4 - Παγκόσμια ημέρα μνημείων (Πολιτιστικής κληρονομιάς)
20/4 - Διεθνής ημέρα ευαισθητοποίησης κατά του θορύβου
20/4 - Παγκόσμια ημέρα τύπου
22/4 - Παγκόσμια ημέρα της γης
23/4 - Παγκόσμια ημέρα του βιβλίου και της κατοχύρωσης (Copyright )
24/4 - Παγκόσμια ημέρα κατά των πειραμάτων στα ζώα
24/4 - Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους
26/4 - Παγκόσμια ημέρα διανοητικής ιδιοκτησίας
27/4 - Παγκόσμια ημέρα σχεδίου (design)
28/4 - Παγκόσμια ημέρα για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία
29/4 - Παγκόσμια ημέρα του χορού
30/4 - Παγκόσμια ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας

ΜΑΪΟΣ
01/5 - Πρωτομαγιά
03/5 - Παγκόσμια ημέρα του ήλιου
03/5 - Παγκόσμια ημέρα της ελευθερίας του τύπου
1ο Σάββατο Μαϊου - Παγκόσμια ημέρα δράσης για την αποποινικοποίηση της κάνναβης
1η Κυριακή Μαϊου - Παγκόσμια ημέρα γέλιου
1η Τρίτη Μαϊου - Παγκόσμια ημέρα άσθματος
04/5 - Διεθνής ημέρα πυροσβεστών
05/5 - Παγκόσμια ημέρα της μαίας
06/5 - Παγκόσμια ημέρα κατά της δίαιτας
2ο Σάββατο Μαϊου - Παγκόσμια ημέρα του δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου
2η Κυριακή Μαΐου - Παγκόσμια ημέρα της μητέρας
08/5 - Παγκόσμια ημέρα θαλασσαιμίας
08/5 - Παγκόσμια ημέρα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου
09/5 - Παγκόσμια ημέρα της Ευρώπης
10/5 - Παγκόσμια ημέρα φυσικής δραστηριότητας
12/5 - Διεθνής ημέρα αδελφών νοσοκόμων
15/5 - Παγκόσμια ημέρα της οικογένειας
17/5 - Παγκόσμια ημέρα των τηλεπικοινωνιών
18/5 - Παγκόσμια ημέρα των μουσείων
19/5 - Παγκόσμια ημέρα του Ερυθρού Σταυρού
19/5 - Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους
21/5 - Παγκόσμια ημέρα ύπνου
21/5 - Παγκόσμια ημέρα της πολιτιστικής ανάπτυξης
22/5 - Παγκόσμια ημέρα βιοποικιλότητας
24/5 - Ευρωπαϊκή ημέρα πάρκων
24/5 - Παγκόσμια ημέρα γυναικών για τον αφοπλισμό
25/5 - Παγκόσμια ημέρα εξαφανισμένων παιδιών
25/5 - Ημέρα της Αφρικής
25/5 - Παγκόσμια ημέρα της πετσέτας
28/5 - Παγκόσμια ημέρα της δράσης (Αλληλεγγύης στους λαούς που αγωνίζονται)
29/5 - Παγκόσμια ημέρα ειρηνιστών των Ηνωμένων Εθνών (Κυανοκράνων)
31/5 - Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος

ΙΟΥΝΙΟΣ
01/6 - Παγκόσμια ημέρα δάσους
01/6 - Διεθνής ημέρα του παιδιού
04/6 - Διεθνής ημέρα κατά της επιθετικότητας εναντίον των παιδιών
05/6 - Παγκόσμια ημέρα προστασίας περιβάλλοντος
08/6 - Παγκόσμια ημέρα ωκεανών
08/6 - Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του εγκεφάλου
12/6 - Παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής δουλείας-εργασίας
13/6 - Παγκόσμια ημέρα σπαζοκεφαλιάς
14/6 - Παγκόσμια ημέρα εθελοντών αιμοδοτών
14/6 - Διεθνής ημέρα των weblogger
15/6 - Παγκόσμια ημέρα γονιμότητας
15/6 - Παγκόσμια ημέρα κατά της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων
3η Κυριακή Ιουνίου - Παγκόσμια ημέρα του πατέρα
17/6 - Παγκόσμια ημέρα κατά της ερημοποίησης και της ξηρασίας
20/6 - Παγκόσμια ημέρα για τους πρόσφυγες
21/6 - Παγκόσμια ημέρα της μουσικής
21/6 - Παγκόσμια ημέρα υδρογραφίας
22/6 - Παγκόσμια ημέρα σκαραβαίου
23/6 - Ολυμπιακή ημέρα
23/6 - Ημέρα των Ηνωμένων Εθνών για τις δημόσιες υπηρεσίες
26/6 - Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών
26/6 - Διεθνής ημέρα κατά των βασανιστηρίων
27/6 - Ημέρα ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας


ΙΟΥΛΙΟΣ
03/7 - Ημέρα των ερωτευμένων (Ορθοδόξων Χριστιανών)
1ο Σάββατο Ιουλίου - Παγκόσμια ημέρα συνεταιρισμών
08/7 - Παγκόσμια ημέρα αλλεργίας
11/7 - Παγκόσμια ημέρα πληθυσμών
27/7 - Διεθνής ημέρα του διαχειριστή συστημάτων

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
08/8 - Παγκόσμια ημέρα οργασμού
09/8 - Παγκόσμια ημέρα ιθαγενών
12/8 - Παγκόσμια ημέρα των νέων
13/8 - Παγκόσμια ημέρα αριστερόχειρων
13/8 - Διεθνής ημέρα θύμισης του εμπορίου σκλάβων και της απαγόρευσής του
3η Κυριακή Αυγούστου - Παγκόσμια ημέρα φάρων
20/8 - Παγκόσμια ημέρα κατά των κουνουπιών
23/8 - Ημέρα υπενθύμισης του δουλεμπορίου και κατάργησής του
29/8 - Διεθνής ημέρα “More Herbs, Less Salt”
30/8 - Διεθνής ημέρα εξαφανισμένων

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
08/9 - Παγκόσμια ημέρα εξάλειψης του αναλφαβητισμού
08/9 - Παγκόσμια ημέρα κατά της λύσσας
10/9 - Παγκόσμια ημέρα κατά της αυτοκτονίας
2ο Σάββατο Σεπτεμβρίου - Παγκόσμια ημέρα πρώτων βοηθειών
15/9 - Ευρωπαϊκή ημέρα κατά του καρκίνου του προστάτη
16/9 - Παγκόσμια ημέρα προστασίας της ζώνης του όζοντος
3η Τρίτη Σεπτεμβρίου - Διεθνής ημέρα ειρήνης
19/9 - Διεθνής ημέρα «μίλα σαν πειρατής»
21/9 - Παγκόσμια ημέρα Αλτσχάιμερ
22/9 - Παγκόσμια ημέρα χωρίς αυτοκίνητο
23/9 - Διεθνής ημέρα αμφισεξουαλικότητας
25/9 - International Grab Hand Day
26/9 - Ευρωπαϊκή ημέρα γλωσσών
27/9 - Παγκόσμια ημέρα τουρισμού
29/9 - Παγκόσμια ημέρα εθελοντικού καθαρισμού των ακτών
30/9 - Παγκόσμια ημέρα μετάφρασης
τελευταία Κυριακή Σεπτεμβρίου - Παγκόσμια ημέρα καρδιάς
τελευταία εβδομάδα Σεπτεμβρίου - Παγκόσμια ναυτική ημέρα

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
1η Δευτέρα Οκτωβρίου - Παγκόσμια ημέρα κατοικίας-φυσικού περιβάλλοντος
2η Τετάρτη Οκτωβρίου - Ημέρα μείωσης ζημιών από τις φυσικές καταστροφές
01/10 - Παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας
01/10 - Παγκόσμια ημέρα κατά της ηπατίτιδας
01/10 - Παγκόσμια ημέρα χορτοφαγίας
01/10 - Ημέρα της μουσικής
02/10 - Διεθνής ημέρα μή βίας
04/10 - Παγκόσμια ημέρα των ζώων
05/10 - Παγκόσμια ημέρα των δασκάλων
06/10 - Παγκόσμια γιορτή πουλιών
06/10 - Παγκόσμια ημέρα παρηγορητικής φροντίδας
08/10 - World Humanitarian Action Day
09/10 - Ημέρα των ταχυδρομείων
10/10 - Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας
10/10 - Παγκόσμια ημέρα κατά της θανατικής ποινής
12/10 - Παγκόσμια ημέρα κατά της αρθρίτιδας
13/10 - Παγκόσμια ημέρα όρασης (κατά της τυφλότητας)
14/10 - Παγκόσμια ημέρα αυγού
14/10 - Παγκόσμια ημέρα προτύπων (τυποποίησης)
15/10 - Παγκόσμια ημέρα της αγρότισσας
15/10 - Διεθνής ημέρα του λευκού μπαστουνιού (τυφλών)
16/10 - Παγκόσμια ημέρα της διατροφής/τροφίμων
16/10 - Παγκόσμια ημέρα σπονδυλικής στήλης
16/10 - Παγκόσμια ημέρα άρτου
17/10 - Παγκόσμια ημέρα υπέρ της εξάλειψης της φτώχειας
17/10 - Παγκόσμια ημέρα μυοσκελετικού τραύματος
20/10 - Παγκόσμια ημέρα κατά της οστεοπόρωσης
22/10 - Παγκόσμια ημέρα πολυτέκνων
24/10 - Παγκόσμια ημέρα κατά της παχυσαρκίας
24/10 - Ημέρα ΟΗΕ
24/10 - Παγκόσμια ημέρα πληροφόρησης για την ανάπτυξη
25/10 - Παγκόσμια ημέρα ζυμαρικών
28/10 - Παγκόσμια ημέρα δωρεάς οργάνων σώματος και μεταμοσχεύσεων
28/10 - Παγκόσμια ημέρα κινηματογράφου εμψύχωσης (animation)
29/10 - Παγκόσμια ημέρα ψωρίασης
31/10 - Παγκόσμια ημέρα της αποταμίευσης

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
01/11 - Παγκόσμια ημέρα χορτοφαγίας
03/11 - Παγκόσμια ημέρα του άνδρα
06/11 - Παγκόσμια ημέρα κατά της εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος στον πόλεμο και στις ένοπλες συγκρούσεις
09/11 - Διεθνής ημέρα κατά του φασισμού και του αντισημιτισμού
10/11 - Παγκόσμια ημέρα επιστήμης για την ειρήνη και την ανάπτυξη
11/11 - Παγκόσμια ημέρα υπερ της ιδιωτικής ασφάλισης
14/11 - Παγκόσμια ημέρα κατά του διαβήτη
16/11 - Διεθνής ημέρα ανεκτικότητας-ανεξιθρησκείας
17/11 - Διεθνής ημέρα σπουδαστών
19/11 - Παγκόσμια ημέρα δημόσιας τουαλέτας
20/11 - Ημέρα για την εκβιομηχάνιση της Αφρικής
20/11 - Παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού
20/11 - Παγκόσμια ημέρα της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας
3η Πέμπτη Νοεμβρίου – Παγκόσμια ημέρα της φιλοσοφίας
21/11 - Παγκόσμια ημέρα χαιρετισμού
21/11 - Παγκόσμια ημέρα της τηλεόρασης
25/11 - Διεθνής ημέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών
26/11 - Παγκόσμια ημέρα αγοραστικής αποχής
29/11 - Διεθνής ημέρα αλληλεγγύης προς το Παλαιστινιακό λαό

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
01/12 - Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS
02/12 - Παγκόσμια ημέρα κατάργησης της δουλείας
03/12 - Παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες
04/12 - Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκών
05/12 - Παγκόσμια ημέρα εθελοντισμού για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη
07/12 - Διεθνής ημέρα πολιτικής αεροπορίας
09/12 - Παγκόσμια ημέρα κατά της διαφθοράς
10/12 - Παγκόσμια ημέρα Διεθνούς Αμνηστίας - Ανθρωπίνων δικαιωμάτων
11/12 - Παγκόσμια ημέρα ιδιοκτησίας
11/12 - Παγκόσμια ημέρα παιδιού – ημέρα της UNICEF
11/12 - Παγκόσμια ημέρα βουνού
12/12 - Παγκόσμια ημέρα παιδικής τηλεόρασης
18/12 - Παγκόσμια ημέρα μετανάστη
20/12 - Διεθνής ημέρα ανθρώπινης αλληλεγγύης
29/12 - Διεθνής ημέρα για την βιοποικιλότητα


*Ο κατάλογος δεν είναι πλήρης και ενδέχεται να εμπεριέχει κάποια λάθη, ειδικά σε περιπτώσεις που η ημερομηνία δεν είναι σταθερή κάθε χρόνο.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

Νά γιατί δεν θα συμμετάσχω στην Blog action day

Τί είναι λοιπόν αυτή η περίφημη blog action day, που πολλοί ιστολόγοι και ΜΜΕ διαφημίζουν; Η σχετική ιστοσελίδα μας ενημερώνει (στα Ελληνικά και σε 21 άλλες γλώσσες) οτι "στις 15 Οκτωβρίου bloggers από όλο το web ενώνονται για να θέσουν τις απόψεις τους γύρω από ένα κοινά σημαντικό θέμα. Αυτή τη φορά το "καυτό" θέμα είναι το περιβάλλον". Μέχρι το βράδυ της 14ης Οκτωβρίου 14.000 blogs από όλο τον κόσμο είχαν δηλώσει συμμετοχή. Ποιοί όμως είναι αυτοί που οργανώνουν την blog action day και μάλιστα σχεδιάζουν να την κάνουν θεσμό, αφού μας ενημερώνουν οτι αν ανταποκριθούμε, θα μας στείλουν 2 e-mails, το δεύτερο των οποίων τον Αύγουστο του 2008;
Κάνοντας μία μικρή έρευνα διαπίστωσα τα παρακάτω: Ο πυρήνας της ομάδας, που δραστηριοποιείται στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας είναι οι Collis Ta'eed, Leo Babauta και Cyan Ta'eed.
Ο Collis Ta'eed, όπως μας ενημερώνει η ιστοσελίδα του blog action day, διευθύνει την Eden Creative Communities, μία interactive agency*, την οποία η ιστοσελίδα ευχαριστεί για την κάθε είδους (μέχρι και οικονομική) υποστήριξη που παρέχει, ευχαριστεί δηλαδή ο Collis Ta'eed τον εαυτό του! Πρόκειται για άτομο με γνώσεις στο σχεδιασμό και τη δημιουργία ιστοσελίδων και το marketing, υποστηρίζει οτι την ημέρα αυτή την εμπνεύστηκε από την πίστη του για την ενότητα της ανθρωπότητας και υποστηρίζει ανοιχτά την θρησκεία Baha’i, που είναι βασισμένη στα διδάγματα του Baha’u’llah (Περσία, 1817-1892), προωθώντας την ανοιχτά στην ιστοσελίδα του blog action day. Επίσης έχει το ιστολόγιο northxeast,(όπου γράφει και ο Leo Babauta) και στο οποίο αναλύει τακτικές διαφήμισης, καλύτερης διείσδυσης και βιοπορισμού μέσω των ιστολογίων (μόνο για το περιβάλλον δεν βλέπω ενδιαφέρον).
Ο δεύτερος της παρέας Leo Babauta, έχει το ιστολόγιο zenhabits. Σε αυτό, ως ένας απλός οικογενειάρχης και όχι ειδικός όπως υποστηρίζει, δίνει συμβουλές για την επίτευξη διαφόρων προσωπικών στόχων μέσω της αλλαγής των κάθε είδους συνηθειών. Το νόημα του blog action day το έχει πιάσει και το εφαρμόζει ήδη: κάθε Πέμπτη είναι για το ιστολόγιο η Happiness Day. Επίσης και γι'αυτόν το περιβάλλον δεν ανήκει στα ενδιαφέροντα του. Είναι μέλος της Eden Creative Communities. Επίσης γράφει ως αυτοαπασχολούμενος (freelancer) σε διάφορες ιστοσελίδες.
Η τρίτη της παρέας Cyan Ta'eed (σύζυγος του πρώτου και συνιδρύτρια της Eden Creative Communities) δημιούργησε ένα ταχέως εξελισσόμενο blog το freelanceswitch, στο οποίο συμμετέχουν με κείμενά τους διαφοροι freelancers. Μέσω επιθετικής διαφήμισης κατάφερε να αυξήσει σημαντικά την επισκεψιμότητα του ιστολογίου. Και πάλι το περιεχόμενο της ιστοσελίδας είναι άσχετο με το περιβάλλον.
Αν και η Blog action day υποστηρίζει οτι είναι μή κερδοσκοπική πρωτοβουλία, οτι όποιος θέλει, μπορεί να δωρίσει χρήματα σε περιβαλλοντικές οργανώσεις (Greenpeace, The Nature Conservancy, κά), στην πραγματικότητα είναι, κατά τη γνώμη μου, μία καλά οργανωμένη προσπάθεια διείσδυσης στο χώρο του internet, από μία παρέα που γνωρίζει το marketing και που διαπίστωσε οτι τέτοιες ενέργειες, ειδικά γύρω από το ευαίσθητο θέμα του περιβάλλοντος, μπορούν να έχουν μεγάλη απήχηση σε ένα ανυποψίαστο και αφελές κοινό, που δεν αντιλαμβάνεται την καμουφλαρισμένη διαφήμιση. Η Blog action day είναι απλώς η αφορμή, ώστε χιλιάδες αναγνώστες να έρθουν σε επαφή με τα υπόλοιπα projects της ομάδας (εταιρία Eden Creative Communities, freelanceswitch, κά), τα οποία οι τρείς διαφημίζουν απροκάλυπτα στη σελίδα about the organizers. Στην ερώτηση Does Blog Action Day have a specific agenda?, παραπέμπουν στην ιστοσελίδα της θρησκείας Baha’i και στο κείμενο με τίτλο Unity in Diversity (καλυμμένος προσηλυτισμός). Επίσης η Blog action day υποστηρίζεται και από άλλες ιστοσελίδες εμπορικού περιεχομένου (redit.com, my opera, pixnet, κά).
Όπως λοιπόν σε όλες τις ανάλογες ενέργειες, έτσι και σε αυτήν παραμένω δύσπιστος, ειδικά όταν με μία μικρή έρευνα διαπιστώνω οτι πίσω από την πρωτοβουλία αυτή υπάρχει ιδιοτέλεια και οικονομικά συμφέροντα, οτι πρόκειται για άτομα που ενώ δεν είχαν ξαναασχοληθεί με το θέμα, τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για το περιβάλλον και οτι δεν πρόκειται για απλούς bloggers, χωρίς άλλη ιντερνετική επαγγελματική δραστηριότητα. Την δυσπιστία μου ενισχύει το γεγονός οτι η παρέα αυτή έχει αποφασίσει να επαναλαμβάνει το εγχείρημα κάθε χρόνο με διαφορετικό θέμα. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες και ξέρουν να πουλάνε καλά και έξυπνα το προϊόν τους. Αλλά εγώ δεν θα πάρω. Να γιατί λοιπόν αποφάσισα να μην συμμετάσχω στην Blog action day.

*Interactive agency: σύμφωνα με ιστοσελίδα Ελληνικής επιχείρησης, η δουλειά της είναι: 1.Να βοηθά εταιρίες να προσεγγίσουν άμεσα και αποτελεσματικά το δυνητικό πελατολόγιο τους, να το εξυπηρετήσουν καλύτερα, να χτίσουν μαζί του μακροχρόνιες σχέσεις εμπιστοσύνης, χρησιμοποιώντας τη δύναμη του Internet και 2.Να χαράζει για τους πελάτες της μια ενιαία και αποτελεσματική επικοινωνιακή στρατηγική...

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007

Μεταμοσχεύσεις και εκκλησία

Με την αφορμή της (τελικά ανεπιτυχούς) προσπάθειας μεταμόσχευσης ήπατος του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Μαϊάμι των ΗΠΑ στις 8/10/2007, έκανα μία μικρή έρευνα γύρω από την επίσημη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος στο θέμα των μεταμοσχεύσεων και τα διάφορα πρακτικά ζητήματα που προκύπτουν από αυτήν. Στην Ορθόδοξη θρησκεία, η Εκκλησία της Ελλάδος με επίσημο έγγραφο της Ιεράς Συνόδου, επίσημα πρώτη τοποθετήθηκε όσον αφορά τις μεταμοσχεύσεις, στις 7 Οκτωβρίου του 1999. Το έγγραφο αυτό αποτελείται από 55 άρθρα, κατανεμημένα σε 12 θεματικές ενότητες, ενώ παρουσιάζονται οι γενικές και ειδικές αρχές που διέπουν τον προβληματισμό της Εκκλησίας. Μιλά για την αγάπη, την συναλληλία και την καλλιέργεια αυτοθυσιαστικού φρονήματος.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στις 8/3/2001 αφού συμφωνεί κατ'αρχήν με τη πρακτική των μεταμοσχεύσεων, διατυπώνει τις επιφυλάξεις του κυρίως για το τί σημαίνει εγκεφαλικός θάνατος και σημειώνει οτι "επί τού παρόντος ανοιχτά συμπαριστάμεθα στη δωρεά των διδύμων οργάνων και των ιστών (κερατοειδούς, δέρματος, μυελού οστών κ.λπ) πιστεύοντας οτι σύντομα θα είμαστε και στην ευχάριστη θέση να προχωρήσουμε περισσότερο", ενώ έχει συστήσει και την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής με επικεφαλής τον (τότε) Αρχιμανδρίτη (και νυν μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής) Νικόλαο Χατζηνικολάου (ο οποίος από το 1993 είχε ιδρύσει και αναλάβει την διεύθυνση του Κέντρου Βιοϊατρικής Ηθικής καί Δεοντολογίας). Πρόσφατα στις 29/8/2007 ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε οτι "τις μεταμοσχεύσεις η Εκκλησία αποδέχεται και ευλογεί, αλλά υπό ορισμένες προϋποθέσεις".
Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεο προϋπόθεση της μεταμόσχευσης αποτελεί η διαπίστωση του εγκεφαλικού θανάτου που "αποτελεί γεγονός οριστικής και ανεπιστρέπτου καταστροφής του εγκεφάλου και κατάστασιν πλήρους απωλείας αισθήσεων και συνειδήσεως. Κατ' αυτόν, η αναπνευστική λειτουργία συντηρείται μόνον μηχανικώς, η δε διακοπή της τεχνικής υποστηρίξεως οδηγεί εις σχεδόν άμεσον παύσιν και της καρδιακής λειτουργίας". Ο εγκεφαλικός θάνατος επιβεβαιώνεται από το θάνατο του εγκεφαλικού στελέχους, τμήματος του εγκεφάλου, όπου εδράζεται και το κέντρο της αναπνοής. Αν αυτό καταστραφεί, η αναπνοή πλέον μπορεί να υποστηριχθεί μόνο μηχανικά. Το ερώτημα εδώ συνίσταται στο κατά πόσο η δυνατότητα λήψης μοσχεύματος από ενα άνθρωπο εγκεφαλικά νεκρό, αντιβαίνει στην άποψη της εκκλησίας που αρνείται την αποσύνδεσή του από τα μηχανήματα υποστήριξης των ζωτικών του λειτουργιών, ως πράξη παθητικής ευθανασίας. Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικόλαο στον τόμο "Εκκλησία και μεταμοσχεύσεις", πού εξέδωσε το 2002 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, προλογίζοντας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος, εκφράζει τούς προβληματισμούς, αλλά και την φιλανθρωπία της Εκκλησίας συνάμα, με τα εξής λόγια: "Το πρόβλημα των μεταμοσχεύσεων γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο στην περίπτωση των πτωματικών μοσχευμάτων, δηλαδή όταν οι ιστοί η τα όργανα πού προορίζονται για μεταμόσχευση αφαιρούνται από 'εγκεφαλικά νεκρούς' ανθρώπους". Υπάρχει λοιπόν διάσταση απόψεων για την αφαίρεση οργάνων με διαπιστωμένο εγκεφαλικό θάνατο και προβληματισμός για την χρονική στιγμή του πραγματικού θανάτου και της εξόδου της ψυχής από το σώμα συμφωνα με την άποψη της Εκκλησίας, αν δηλαδή ο εγκεφαλικός θάνατος ταυτίζεται με τον θάνατο του ανθρώπου.
Στο άρθρο του (τότε) Αρχιμανδρίτη π. Νικ. Χατζηνικολάου, προέδρου Ειδικής επιτροπής της Δ.Ι.Σ. επί της Βιοηθικής "Μ Ε Τ Α Μ Ο Σ Χ Ε Υ Σ Ε Ι Σ... Ηθική... και Δεοντολογία" στο οποίο υποστηρίζει τις μεταμοσχεύσεις, και στην παράγραφο Η «ΜΗ ΗΘΙΚΗ» ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ, διαβάζουμε: "Οι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους στρέφεται η κριτική κατά των μεταμοσχεύσεων είναι το ενδεχόμενο της διαπίστωσης του εγκεφαλικού θανάτου χωρίς την ακριβή τήρηση των κριτηρίων του, το εμπόριο των οργάνων, η αλόγιστη προβολή των ΜΜΕ προς όφελος και συμφέρον συγκεκριμένων γιατρών και μεταμοσχευτικών κέντρων, η μη δίκαιη κατανομή μοσχευμάτων, η παραβίαση της λίστας των υποψήφιων ληπτών και τέλος η υιοθέτηση της λεγόμενης «εικαζόμενης συναίνεσης»".
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σχολιάσω οτι στην περίπτωση του Αρχιεπισκόπου ισχύουν 2 από τα "μή ηθικά" δεδομένα: η μή δίκαιη κατανομή των μοσχευμάτων και η παραβίαση της λίστας, αφού σύμφωνα με το ιατρικό κέντρο του Μαϊάμι, ο Αρχιεπίσκοπος δεν πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για την μεταμόσχευση ήπατος (χρειάστηκε η προσωπική παρέμβαση του καθηγητή κυρίου Τζάκη), ενώ η σημαίνουσα θέση του, του επέτρεψε να προηγηθεί άλλων συνανθρώπων του στο αδυσώπητο κυνήγι ενός μοσχεύματος. Οι μή πληρούμενες προϋποθέσεις (μεταξύ των οποίων 2 καρκίνοι με πιθανολογούμενες μεταστάσεις), οδήγησαν και στην αποτυχία της επέμβασης. Ευτυχώς το μόσχευμα τελικά δόθηκε σε άλλο συνάνθρωπό μας, αφού είχε προβλεφθεί το ενδεχόμενο αποτυχίας της αρχικής μεταμόσχευσης.
Τέλος θα ήθελα να σημειώσω την πρόοδο που έχει επιτελέσει η Εκκλησία της Ελλάδος στο πώς αντιμετωπίζει το θέμα των μεταμοσχεύσεων, σε σχέση με παλιότερες σκοταδιστικές και αναχρονιστικές απόψεις γερόντων και μοναχών. Ελπίζω η πρόοδος αυτή να συνεχιστεί και να γίνουν και άλλα βήματα μπροστά.

Υ.Γ.1.Προσπάθησα να αναδείξω μερικές μόνο πτυχές του ζητήματος, όσες θεώρησα σημαντικές, ως μή ειδικός. Παρακαλώ το κείμενο να κριθεί με την ανάλογη επιείκεια.
Υ.Γ.2.Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν ανακοινωθεί η αποτυχία της προσπάθειας για μεταμόσχευση. Η αρνητική αυτή εξέλιξη, με υποχρέωσε να αναβάλλω τη δημοσίευση, για κάποια στιγμή που η κατάσταση θα είχε συναισθηματικά αποφορτιστεί.

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Ο Αρχιεπίσκοπος και οι γιατροί

Με αφορμή την εξέλιξη της υγείας του Αρχιεπισκόπου, τις τελευταίες ημέρες ειδικοί και μή ειδικοί ιατροί έχουν επιδοθεί σε μία αντιπαράθεση χαμηλού επιπέδου, όπου κυριαρχούν τα προσωπικά πάθη, η μεγαλομανία και ο εγωισμός. Λυπηρό θέαμα, αλλά όχι αναπάντεχο. Γνωρίζω πόσο αγαστές είναι οι σχέσεις των μεγαλογιατρών μεταξύ τους καί πόσο "κολακευτικά" είναι τα σχόλια που κάνει ο ένας για τον άλλο πίσω από την πλάτη του.
Ξεσηκώθηκαν λοιπόν κάποιοι δημοσιογράφοι, σχολιαστές και "η κοινή γνώμη" για το αποτρόπαιο θέαμα της εκμετάλλευσης ενός ανθρώπινου δράματος από τους ιατρούς (με την βοήθεια βέβαια κάποιων άλλων δημοσιογράφων). Μέχρι και ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος έδωσε οδηγίες προς το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, ώστε οι γιατροί να προβούν σε συστάσεις για περιορισμό των εμφανίσεων και των δηλώσεων, αλλά οι περισσότεροι τον έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια. Η "κοινή γνώμη" είναι αυτή που "απαιτεί" από τους γιατρούς την "ενημέρωση", τα ΜΜΕ είναι αυτά που τους καλούν στα παράθυρα και στη συνέχεια τους κατηγορούν οτι απαξιούν να μιλήσουν για όσα "ενδιαφέρουν" την κοινή γνώμη, όταν οι τελευταίοι κρατούν αποστάσεις. Όχι οτι δεν θέλουν και οι γιατροί. Τρέφονται και εκείνοι από τη δημοσιότητα και την επιζητούν. Όμως δεν είναι αυτοί που προκάλεσαν την διαπόμπευση του Αρχιεπισκόπου.
Δυστυχώς κατ'εξοχήν υπεύθυνος για την κατάσταση αυτή είναι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος. Ήταν αυτός που χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ για να προβάλλει ένα διαφορετικό μοντέλο ιεράρχη, ένα ιεράρχη που λέει ανέκδοτα, που κάνει πολιτική, που παίζει με το φακό της τηλεόρασης, που οργανώνει συλλαλητήρια ως κοινός κομματάρχης, που θέλει να παίξει το ρόλο εθνάρχη. Τότε τα ΜΜΕ του έκαναν το χατήρι και όλα λειτουργούσαν υπέρ του. Δεν φανταζόταν οτι τα αδηφάγα ΜΜΕ θα ήταν εκεί και στο προσωπικό του δράμα, έτοιμα να τον κατασπαράξουν, αυτά τα ίδια που παλιότερα τον είχαν αναδείξει.
Το μεγάλο του λάθος ήταν που δεν προστάτευσε ο ίδιος την αξιοπρέπειά του, νομίζοντας ίσως οτι με την περιπέτεια της υγείας του θα "κέρδιζε" μερικούς πόντους ακόμα στις συνειδήσεις του κόσμου. Το έκανε όμως με ένα γκροτέσκο τρόπο, όπως έχει συνηθίσει. Επαιξε με τους όρους των ΜΜΕ, δίνοντας ένα show εφάμιλλο των παλιών του εμφανίσεων. Είχε το δικαίωμα και την υποχρέωση να ενημερώσει το ποίμνιό του για την ασθένειά του, όταν προέκυψε το πρόβλημα της υγείας του, αλλά θα μπορούσε να το κάνει με μία λιτή ανακοίνωση, προστατεύοντας πρωτίστως τον εαυτό του. Δεν έπρεπε (χρησιμοποιώντας το επιχείρημα οτι ο λαός έπρεπε να γνωρίζει όλη την αλήθεια) να το κάνει σε πανελλήνια ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση με μία τεράστια κουστωδία γιατρών να καταργεί κάθε έννοια ιατρικού απορρήτου, με τον καθένα από αυτούς να προσπαθεί να πάρει ένα κομματάκι δόξας, προς άγρα πελατείας και προς ενίσχυση του προσωπικού του προφίλ. Ξαφνικά ο Ελληνικός λαός έμαθε τα πάντα, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια της πάθησης του Αρχιεπισκόπου. Όσοι λοιπόν γιατροί έβγαιναν στα κανάλια και στα ραδιόφωνα, προκειμένου να κάνουν τις εκτιμήσεις τους και την κριτική τους, είχαν αρκετά στοιχεία στα χέρια τους. Λίγοι θα εξέθεταν τον εαυτό τους, εαν δεν γνώριζαν το πλήρες ιστορικό και δεν συμμετείχαν με τον ένα ή άλλο τρόπο στην διαδικασία.
Αλγεινή επίσης εντύπωση έκανε η αδυναμία του Αρχιεπισκόπου και του περιβάλλοντός του να περιορίσουν όλους τους καλοθελητές ιατρούς και υπουργούς που αυτόκλητοι ή μετά από πρόσκληση συμμετείχαν στα τερατώδη για τον αριθμό των συμμετεχόντων ιατρικά συμβούλια (μόνο σε ένα από αυτά είχαν συμμετάσχει 32 καθηγητές(!) ενώ παρεβρέθηκε μέχρι και η ψυχίατρος, υπουργός Παιδείας τότε, κυρία Μαριέττα Γιαννακου Κουτσίκου), όπως επίσης και να αποκλείσουν γιατρούς που αρχικώς παρίσταντο στα συμβούλια, απλώς επειδή είχαν διαφορετική άποψη. Συνήθως σε ανάλογες σοβαρές καταστάσεις, οι αποφάσεις λαμβάνονται σε στενό κύκλο ιατρών στα πλαίσια του νοσοκομείου που νοσηλεύεται ο ασθενής, αφού βέβαια ληφθούν υπ'όψην και γνώμες άλλων ειδικών, συνήθως από το εξωτερικό. Στην περίπτωση αυτή όμως χάθηκε το μέτρο, κυρίως λόγω της σημαίνουσας θέσης του Αρχιεπισκόπου και της στενής σχέσης του ιατρικού κατεστημένου με την εκκλησία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν οτι αυτό που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες ήταν αναμενόμενο, μετά από τους ατυχείς επικοινωνιακούς χειρισμούς που έγιναν από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα και με δεδομένο οτι τα ΜΜΕ δεν αντιλαμβάνονται τίποτα από όρια και ηθική. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί. Ας μην είμαστε υποκριτές. Θυμηθείτε τις ημέρες του Ωνασείου και του Χέρφιλντ.

Υ.Γ.Θα ήθελα να συμπληρώσω οτι ανεξάρτητα από την όποια άποψη έχω διαμορφώσει για τον βίο και την πολιτεία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, δεν μπορώ παρά να δηλώσω την πραγματική θλίψη μου για το δράμα του ανθρώπου-Χριστόδουλου, ο οποίος περνάει δύσκολες προσωπικές στιγμές.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Μάλιστα κύριε Υπουργέ

Η υπόθεση της αυθαίρετης οικίας του κυρίου Σουφλιά, έδωσε την ευκαιρία για μία ακόμη φορά να διαπιστώσουμε οτι ζούμε σε μία Ελλάδα όπου κυριαρχεί η παρανομία, το ψεύδος, η ανευθυνότητα και όπου κανείς δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, διακόπηκαν οι εργασίες κατασκευής στην εξοχική κατοικία του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ στο Θυμάρι Αναβύσσου και δόθηκε τετράμηνη προθεσμία «προκειμένου να εξεταστεί η δυνατότητα έκδοσης οικοδομικής άδειας τακτοποίησης των διαπιστωθεισών ασυμφωνιών (βλέπε αυθαιρεσίες). Πρόκειται για 2 ξεχωριστά κτίσματα, τα οποία παρανόμως ο κύριος Σουφλιάς αποφάσισε να ενοποιήσει, χτίζοντας τον μεταξύ τους χώρο, ξεκινώντας τις εργασίες το Μάιο του 2005, χωρίς αυτό να προβλέπεται από την αρχική άδεια.
Στην ιστορία μας έχουμε 5 εμπλεκόμενα πρόσωπα και φορείς. Ας τους δούμε ένα προς ένα:
1.Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κύριος Γιώργος Σουφλιάς: σύμφωνα με την νομαρχία Ανατολικής Αττικής (Αυγή 4/10/2007 ), η περιοχή που χτίζει ο υπουργός ανήκει στην Α' Ζώνη Προστασίας της Λαυρεωτικής που είναι ζώνη απολύτου προστασίας, σύμφωνα με το Π.Δ. του οργανισμού Αθήνας του 2003 και απαγορεύεται η χρήση κατοικίας. Μάλιστα οι οικοδομικές άδειες για τις οποίες έχει υποβληθεί ο πλήρης φάκελλος στην αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία μέχρι την ημερομηνία δημοσίευσης του Π.Δ., εκδίδονται μόνον εφόσον είναι συμβατές με τις διατάξεις αυτού (ο υπουργός αποφάσισε να καταθέσει τον πλήρη (αναθεωρημένο) φάκελο στις 14.2.2005 και έπρεπε αυτός να είναι συμβατός με τις διατάξεις). Σύμφωνα όμως με το Π.Δ., η οικοδόμηση ήταν παράνομη. Ο υπουργός υποστηρίζει ότι έχει άδεια, αλλά υπάρχει ένα «μικρό ελάττωμα» (sic) (Ελευθεροτυπία 4/10/2007). Δηλώνει άγνοια για την μη έκδοση της άδειας με τα τροποποιημένα σχέδια ενοποίησης των κτισμάτων και αποδίδει ευθύνες στον μηχανικό (ο οποίος δεν τον είχε ενημερώσει για την καθυστέρηση) και στην πολεοδομία (Καθημερινή 5/10/2007). Παρ'ότι υπάρχει το Π.Δ. του 2003, υποστηρίζει οτι υπάρχει άλλη διάταξη που καλύπτει την περίπτωσή του. Είναι γεγονός οτι για να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές παρενέργειες του Π.Δ., το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ (υπουργός Βάσω Παπανδρέου) στο νόμο 3212/2003 που ακολούθησε, πρόσθεσε το άρθρο 23 παράγραφος 5 (αθάνατο Ελληνικό κράτος), το οποίο προέβλεπε οτι η οικοδομική άδεια μπορεί να εκδοθεί ή αναθεωρηθεί «σε διάστημα το πολύ έξι μηνών από την ισχύ των νέων διατάξεων» (Ελευθεροτυπία 6/10/2007), άρα μέχρι τις 16 Αυγούστου 2003 (και όχι στις 14/2/2005 που κατετέθη από την πλευρά του υπουργού). Άρα ο υπουργός λέει ψέμματα. Εκτός και αν υπάρχει και μεταγενέστερη τροποποίηση του νόμου που του το επιτρέπει. Επίσης, σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, ερωτήματα εγείρονται ακόμα και για την ισχύ της οικοδομικής άδειας. Τελικά, είναι δυνατόν ο αρμόδιος υπουργός περιβάλλοντος και χωροταξίας να πρωτοστατεί στην αυθαιρεσία; Αυτό είναι το παράδειγμα που θα δώσει στους πολίτες και στην Ελληνική κοινωνία; Σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, για ένα τέτοιο ολίσθημα, ο υπουργός θα παραιτούνταν αυθημερόν. Εδώ ούτε ένα συγνώμη στην κοινή γνώμη δεν είπε.
2.Ο μηχανικός κ.Νικόλαος Μεταξάς: παραδέχθηκε ότι έκτιζε για λογαριασμό του κ. Σουφλιά μέχρι την περασμένη εβδομάδα, χωρίς να έχει αναθεωρήσει παλαιότερη οικοδομική άδεια, όπως έπρεπε, πρόσθεσε όμως ότι ο υπουργός δεν το γνώριζε. Ο κ. Ν. Μεταξάς υποστήριξε ότι επιθυμούσε και είχε το δικαίωμα να αναθεωρήσει την άδεια, αλλά το πολεοδομικό γραφείο Μαρκοπούλου επικαλείτο λανθασμένα το άρθρο 4 του Π.Δ. 121 «Περί προστασίας ορεινών όγκων Λαυρεωτικής», επιμένοντας ότι η άδεια θα έπρεπε να εφαρμοστεί όπως είχε αρχικά κατατεθεί, δηλαδή για την κατασκευή δύο διαφορετικών κτισμάτων (Καθημερινή 4/10/2007). Άρα προχώρησε παράνομα στην κατασκευή και την συνένωση των δύο κατοικιών σε μία. Ο μηχανικός δήλωσε ότι θα πληρώσει τις όποιες οικονομικές επιβαρύνσεις από την παράλειψη.
3.Η πολεοδομία (πολεοδομικό γραφείο Μαρκοπούλου): σύμφωνα με τον κ.Σουφλιά "32 μήνες αφού κατατέθηκε, ο φάκελος βρίσκεται ακόμα στην πολεοδομία" (Καθημερινή 5/10/2007). Η πολεοδομία με τη σειρά της διαπιστώνοντας αυθαιρεσίες και διαφορές μεταξύ των εγκριθέντων σχεδίων και των οικοδομικών εργασιών που γίνονταν στην οικοδομή, έδωσε παράλληλα τετράμηνη προθεσμία να εκδοθεί νέα άδεια τακτοποίησης των πολεοδομικών αποκλίσεων. Αν εξακολουθεί να πιστεύει οτι το κτίσμα είναι παράνομο, γιατί αφήνει παράθυρο για την "τακτοποίηση των πολεοδομικών αποκλίσεων"; Επειδή πρόκειται για τον υπουργό και όχι για κανένα ταλαίπωρο Έλληνα φορολογούμενο; Από την άλλη πλευρά έχει δίκιο τυπικά αφού ο μηχανικός δεν αναθεώρησε την υφιστάμενη άδεια και το Π.Δ. δεν επέτρεπε τις οικοδομικές εργασίες. Το καλύτερο: η πολεοδομία θα ζητήσει πιθανότατα τη γνωμάτευση των αρμοδίων υπηρεσιών του σημερινού υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ, δηλαδή του κυρίου Σουφλιά!
4.Η νομαρχία Ανατολικής Αττικής, στην οποία υπάγεται το πολεοδομικό γραφείο Μαρκοπούλου: επιβεβαιώνει τα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ και παραδέχεται ότι η πολεοδομία δεν εξέδωσε την αναθεώρηση της άδειας «εντός της νομίμου προθεσμίας». Πώς όμως να το κάνει η πολεοδομία, αφού δεν επιτρεπόταν; Αφού στην αρμοδιότητά της νομαρχίας υπάγεται η πολεοδομία Μαρκοπούλου, η πρώτη δεν έχει ευθύνες; Υπάρχουν άλλες καταγγελίες καθυστέρησης έκδοσης αδειών στην συγκεκριμένη πολεοδομία;
5.Το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ: η (τότε) υπουργός ΠΕΧΩΔΕ της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Βάσω Παπανδρέου που, όπως ανέφερα και πιό πάνω, στο νόμο 3212/2003 που ψηφίστηκε, πρόσθεσε το άρθρο 23 (παράγραφος 5), το οποίο προέβλεπε οτι η οικοδομική άδεια μπορούσε να εκδοθεί ή αναθεωρηθεί «σε διάστημα το πολύ έξι μηνών από την ισχύ των νέων διατάξεων», κλείνοντας το ματάκι σε όσους θα ήθελαν να προλάβουν να οικοδομήσουν και να πληρώσουν το γρηγορόσημό τους, για να κάνουν τη δουλειά τους. Ή εφαρμόζεται ένας νόμος ή δεν εφαρμόζεται. Οι κάθε είδους παρατάσεις είναι εκ του πονηρού.

Στην περίπτωσή μας αποδεικνύονται: μία σειρά παράνομων ενεργειών, η μετάθεση των ευθυνών, τα καταφανή ψεύδη, και εν τέλει η "ρύθμιση" και νομιμοποίηση της παρανομίας, όπως γίνεται συνήθως με τις ευλογίες του κράτους με το αζημίωτο (πρέπει να βγάλει κάτι και αυτό το "έρμο" το κράτος). Επισημαίνεται η συμμετοχή όλων των προσώπων και των φορέων που εμπλέκονται, σε αυτό το γαϊτανάκι ευθυνών. Επιβεβαιώνεται η παλινωδία ενός αναξιόπιστου κράτους που άλλα λέει καί άλλα κάνει, που απαγορεύει (δήθεν) την αυθαιρεσία, αλλά κάθε φορά βρίσκει τρόπο να την νομιμοποιήσει, δίνοντας στον πολίτη το δικαίωμα να πιστεύει οτι μπορεί να παρανομεί εσαεί. Αναδεικνύεται η παθογένεια ενός ολόκληρου γραφειοκρατικού μηχανισμού, που ξεκινά από τον απλό πολίτη (στην περίπτωσή μας δεν είναι απλός), και καταλήγει στο υπουργείο, με νομοσχέδια, τροπολογίες, προεδρικά διατάγματα που αναιρούν το ένα το άλλο, ώστε να δοξαστεί η πολυνομία και τελικά η ανομία του Ελληνικού κράτους. Παρουσιάζεται δηλαδή μία μικρογραφία της Ελληνικής πραγματικότητας, στην οποία όμως πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο υπουργός, που θα έπρεπε να είναι θεματοφύλακας της νομιμότητας.

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Οι ξερόλες και η λογοκρισία

Στο διαδίκτυο εφαρμόζεται από ορισμένους μία φασιστική νοοτροπία. Ότι δεν συμφωνεί με τις προσωπικές τους απόψεις, ότι δεν τους αρέσει, το θεωρούν λάθος, το υποβιβάζουν, το λοιδωρούν, το χλευάζουν, το πολεμούν με λύσσα, προσπαθώντας να το αποδομήσουν. Είναι τέτοιο το αίσθημα κατωτερότητας που τους διακρίνει, ώστε μόνο με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να πείσουν να την ορθότητα της άποψής τους. Δεν γνωρίζουν τι θα πεί ανταλλαγή απόψεων και ήπιος διάλογος. Ξέρουν καλά την τεχνική, την διαπιστώνουν και στην οθόνη της τηλεόρασής τους, από τους πολιτικούς μας ταγούς. Θέλουν να αναγκάσουν τον συνομιλητή τους να τους δώσει αξία, ώστε να συνεχίσουν το έργο τους. Αυτό κάνουν και στην προσωπική τους ζωή. Η αδιαφορία είναι η καλύτερη απάντηση.
Ένα άλλο φαινόμενο είναι η λογοκρισία. Πίστευα και πιστεύω οτι το διαδίκτυο δίνει τη δυνατότητα απεριόριστης έκφρασης όχι μόνο στους bloggers αλλά και στους αναγνώστες που θα θελήσουν να συμμετάσχουν με σχόλια στους προβληματισμούς των ιστολόγων (και όταν οι τελευταίοι το επιτρέπουν ως δυνατότητα). Δεν κατανοώ λοιπόν την λογοκρισία στα σχόλια, όταν αυτά δεν αρέσουν στον ιστολόγο. Η άποψή μου αυτή έρχεται ως συνέχεια της προηγούμενης παραγράφου. Πάντα υπάρχουν κακοήθεις, αναιδείς, ανάγωγοι, εμπαθείς και κομπλεξικοί, άλλωστε τους συναντάμε καθημερινά στη ζωή μας. Είναι αυτοί που ασχολούνται στα ιστολόγιά τους με το ίδιο θέμα για πολλά συνεχόμενα κείμενα μέχρις εξαντλήσεως του αναγνώστη, είναι αυτοί που πιστεύουν οτι έχουν το αλάθητο, χρησιμοποιώντας στα σχόλιά τους (εντός και εκτός των ιστολογίων τους) υβριστικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τους αλλους, είναι αυτοί που πίσω από την ανωνυμία, νομίζουν οτι μπορούν να λειτουργούν ασύδοτα και διαλυτικά, είναι αυτοί που ως άτυποι αστυνόμοι-μπάτσοι του διαδικτύου έρχονται να επιβάλουν την "τάξη", έτσι όπως την αντιλαμβάνονται. Συνήθως είναι αυτοί που απομονώνονται στις συζητήσεις και αφήνονται μόνοι τους στο παραλήρημά τους. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλέσουν την συμπαθεια για την αντίθετη, από αυτή που υποστηρίζουν, άποψη.
Άλλωστε όσοι αποφασίζουν να συμμετάσχουν με σχόλια σε κείμενα άλλων, αποτελούν μία μικρή μειοψηφία σε σχέση με το σύνολο των αναγνωστών, κάτι που έχω την ευκαιρία να διαπιστώσω και από το δικό μου ιστολόγιο. Καλή είναι η συμμετοχή στις συζητήσεις, αλλά καλύτερος ο προβληματισμός από την απλή ανάγνωση ενός κειμένου. Προσωπικά και σε καθημερινή βάση διαβάζω 70-80 ιστολόγια (αυτά που έχω ξεχωρίσει) και σε συγκεκριμένες ελάχιστες περιπτώσεις συμμετέχω με σχόλιο. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν συμφωνώ με τα υπόλοιπα ιστολόγια ή οτι δεν προβληματίζομαι με την διαφορετική οπτική των κειμένων τους.
Η ήπια και με επιχειρήματα αντιπαράθεση (με σεβασμό στον συνομιλητή), όταν αυτή γίνεται, προάγει τον προβληματισμό και αναδεικνύει πολλές πλευρές και απόψεις εκφρασμένες με διαφορετικό σκεπτικό. Δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν όλοι με όλους. Διαφοροποίηση μπορεί να υπάρχει τόσο σε επιμέρους ζητήματα όσο και στις λεπτομέρειες ενός συγκεκριμένου θέματος. Η λογική και η σωστή επιχειρηματολογία δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την διαμόρφωση μιάς δυναμικά εξελισσόμενης άποψης για όσα συμβαίνουν γύρω μας, αφού και αυτά εξελίσσονται και αλλάζουν μαζί μας. Κανένας δεν έχασε ακούγοντας διαφορετικές απόψεις. Αυτός που χάνει, είναι όποιος, περιχαρακωμένος στον κόσμο του, φορώντας τις παρωπίδες του και λέγοντας το παραμύθι του, αρνείται την ύπαρξη του διαφορετικού και του άλλου. Και σε αυτή πάντως την περίπτωση έχει το δικαίωμα της έκφρασης.
Ευτυχώς τα ιστολόγια στην συντριπτική πλειοψηφία τους δεν έχουν πάτρονες και χορηγούς, διευθυντές έκδοσης και λογοκριτές. Είναι αυτή η απόλυτη έκφραση ελευθερίας και συμμετοχής που κάνει τόσο προσιτό, φιλικό, ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο το σχετικά νέο αυτό μέσο. Ας το κρατήσουμε έτσι, αφαιρώντας από όσους βλέπουν το θέμα με σκεπτικισμό, τη δυνατότητα να το καταδικάσουν.

Υ.Γ.1.Για όσους δεν έχουν καταλάβει, τα "βήματα μπροστά" στα οποία αναφέρομαι συχνά, παραπέμπουν στο το πόσο Άνθρωπος είσαι, και όχι πόσες "γνώσεις" μπορεί να έχεις. Κάποιοι δυστυχώς έχουν μείνει αρκετά μέτρα πίσω και συνεχίζουν προς την ίδια κατεύθυνση.
Υ.Γ.2.Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν αρκετές μέρες. Πόσο προβλέψιμοι είναι αλήθεια κάποιοι, ώστε να με επιβεβαιώνουν τόσο σύντομα!
Υ.Γ.3.Η πρόσφατη σύλληψη του γιού μεγάλου πολιτικού στελέχους του Συνασπισμού, αποκάλυψε πόσο καπελωμένος είναι ο χώρος των bloggers από το συγκεκριμένο κόμμα και πόσο "αντικειμενικοί" και "δημοκράτες" γίνονται στα του οίκου τους. Λίγοι στάθηκαν κριτικά στο θέμα της ανισοπολιτείας (και μπράβο τους, ξέρουν σε ποιούς αναφέρομαι). Οι περισσότεροι, λαλίστατοι κατά τα άλλα και ευρηματικότατοι, το θέμα το έκαναν γαργάρα, ενώ κάποιοι άλλοι ψέλλισαν κάτι για την "ανθρώπινη διάσταση" του δράματος και του παραπλανημένου πατέρα και για τους άθλιους που χτυπάνε την πολιτική του Συνασπισμού. Δεν έχουν καταλάβει τίποτα οι δύστυχοι. Το ίδιο διαπιστώνω και στους "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω" σχολιογράφους, δημοσιογράφους και τηλεδιασκεδαστές του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Η απόλυτη σιωπή. Η μαγκιά όμως δεν είναι η εκ του ασφαλούς και εξυπνακίστικη κριτική, είναι η αυτοκριτική (που λείπει εντελώς).
Υ.Γ.4.Περι λογοκρισίας ο λόγος και αφ'ότου γράφτηκε το κυρίως κείμενο. Το "ανεξάρτητο" athens.indymedia στις 4/10/2007 (την επομένη της ληστείας) ανέβασε το κείμενο της Καθημερινής όπου περιλαμβανόταν και το όνομα του δράστη που ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ τη πράξη του (δεν ήταν ύποπτος). Μετά από αντιδράσεις των γνωστών κύκλων, απέσυρε το link που παρέπεμπε στην δική του συγκεκριμένη ιστοσελίδα! Η αποθέωση της λογοκρισίας και της υποκρισίας! Μπράβο σας δημοκράτες μου! Ευτυχώς το ιστολόγιο Το ΜΑΤΙ κατόρθωσε και κατέγραψε το γεγονός, σώζοντας την αρχική σελίδα, κάτι που δεν πρόλαβα να κάνω ο ίδιος.
Υ.Γ.5.Σε αντίθεση με την μικροκομματική και μονόπλευρη κριτική που αρκετοί "αντικειμενικοί" bloggers κάνουν, η δική μου θα περιλαμβάνει ΟΛΑ τα κόμματα και ΟΛΕΣ τις καταστάσεις, όταν και όπου θα βλέπω να καταστρατηγούνται βασικές αξίες και να βιάζεται η κοινή λογική. Ευτυχώς, έχοντας το κούτελό μου καθαρό, πηγαίνοντας με το σταυρό στο χέρι στην καθημερινή μου ζωή (σαν κοινός Έλληνας "μ@#@*@ς") και μη κινούμενος από κομματική λογική, μπορώ άφοβα να ασκώ το δικαίωμα της έκφρασής μου.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Στην Δημοκρατία μας κάποιοι είναι πιό ίσοι από τους άλλους (να τους χαιρόμαστε!)

Στη χώρα μας υπάρχουν ορισμένοι που έχουν σηκώσει τη σημαία της καταγγελίας,της ισονομίας και της υπεράσπισης των αδυνάτων, εργολαβικά. Μάλιστα φτάνουν να καταγγέλλουν και πολιτικά πρόσωπα με μόνη αιτιολογία οτι είναι γιοί των πατεράδων τους. Όταν όμως αυτά που καταγγέλλουν συμβαίνουν στο ίδιο τους το σπίτι, ζητάνε κατανόηση και κρύβονται. Αλλά υπάρχει και Νέμεσις.Ας πάρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Στις 16/1/2006 σημειώνεται ληστεία στο υποκατάστημα της Eθνικής Tράπεζας στη συμβολή των οδών Σόλωνος και Iπποκράτους (Καθημερινή 17/01/2006) από τέσσερις ενόπλους, ενώ πέμπτος συνεργός τους έμεινε έξω από την τράπεζα. Oι δράστες, αφού ακινητοποίησαν με την απειλή όπλων πελάτες, υπαλλήλους και τον φύλακα της τράπεζας, άδειασαν δύο ταμεία. Στη συνέχεια, βγήκαν από το υποκατάστημα και επιχείρησαν να απομακρυνθούν. O φύλακας άρχισε να τους καταδιώκει, οι δράστες πυροβόλησαν εναντίον του, τον τραυμάτισαν και στη συνέχεια αφαίρεσαν το όπλο του.Oι δράστες κατευθύνθηκαν τρέχοντας προς την οδό Πανεπιστημίου. Oι ειδικοί φρουροί, που τους ακολουθούσαν, τους κάλεσαν εκ νέου να παραδοθούν. Aκολούθησε νέα ανταλλαγή πυροβολισμών, κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίσθηκε ο ένας εκ των δραστών. O τραυματίας δράστης ήταν ο 26χρονος Γιάννης Δημητράκης, που είχε προσαχθεί κατά το παρελθόν στο πλαίσιο αστυνομικής επιχείρησης και θεωρούνταν άτομο του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η ποινή του στο δικαστήριο: 35 χρόνια (25 με τον συμψηφισμό).
Στις 3/10/2007 σημειώνεται ληστεία στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Γκύζη 34. Λίγο πριν τις 12 δυο άτομα που φορούσαν κουκούλες ακινητοποίησαν με την απειλή πιστολιών και μιας χειροβομβίδας υπαλλήλους και πελάτες και άρπαξαν περίπου 20.000 ευρώ από τα ταμεία. Στη συνέχεια απομακρύνθηκαν πεζοί, αλλά μετά από μαρτυρίες πολιτών συνελήφθη στη διασταύρωση των οδών Μπουκουβάλα και Ραγκαβή ένας 29χρονος (Καθημερινή 3/10/2007). Επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας δεν είχε εκδοθεί μέχρι αργά χθες το βράδυ, ωστόσο πληροφορίες, προερχόμενες από αυτήν ανέφεραν ότι στον σάκο του νεαρού (23χρονου σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία) - που ανήκει στον αντιεξουσιαστικό χώρο - βρέθηκαν δύο πιστόλια, μία χειροβομβίδα, οι κουκούλες και χρήματα προερχόμενα από τη ληστεία.
Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Δύο ληστείες στις οποίες συμμετέχουν και συλλαμβάνονται άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε πλήρη στοιχεία του συλληφθέντος, με φωτογραφίες και βίντεος, στην δεύτερη περίπτωση η μόνη αναφορά είναι οτι πρόκειται για 23χρονο ή 29χρονο (ας συμφωνήσουν επιτέλους για την ηλικία του). Στη συνέχεια βέβαια αποκαλύπτεται οτι ο δεύτερος είναι τέκνο μεγάλου στελέχους του Συνασπισμού, αφού ο κύριος Αλαβάνος έσπευσε να κάνει σχετικές δηλώσεις στις οποίες ευχαριστεί το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ (όπα ο τσάμικος και η υπόκλιση!) που παρουσίασαν με σοβαρότητα το πρόβλημα (δηλαδή δεν είπαν το όνομα) και οτι δεν υπάρχει πολιτικά μια διάσταση οικογενειακής και συλλογικής ευθύνης για το κόμμα του (για το ΛΑΟΣ και τον Θ.Πλεύρη έχει ακούσει τίποτα;) (Καθημερινή 4/10/2007). Δεν πρέπει λοιπόν να μάθει ο κόσμος το όνομά του ατόμου που συνελήφθει; (εγώ το ξέρω αλλά δεν θα κάνω τη χάρη σε κανένα να το μεταδώσω). Αν εφαρμόζεται ο νόμος στην μία περίπτωση γιατί (επιλεκτικά) δεν εφαρμόζεται και στη δεύτερη; Αποδεικνύεται λοιπόν οτι υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι, από τη μία όσοι έχουν τα μέσα και τη δύναμη να κουκουλώνουν τις βρωμιές τους και να επιβάλλουν τη σιωπή (τι μου θυμίζει αυτό άραγε;) και από την άλλη άτομα, που δεν έχουν μπάρμπα στην Κορώνη, να διαπομπεύονται στα κανάλια. Κατά τα άλλα, οι κύριοι αυτοί υποκριτικά μιλάνε για ισονομία και για αλληλεγγύη (μάλλον στην αλληλεγγύη με τα ΜΜΕ και τους αντιεξουσιαστές αναφέρονται). Αποδεικνύεται στην πράξη η πραγματική νοοτροπία τους και η αντιδημοκρατικότητά τους, όταν θίγεται η υπόληψή τους. Αλλά έτσι είναι. Όταν έχεις μάθει να καταγγέλλεις και να στηλιτεύεις χωρίς όριο, έχεις ξεχάσει οτι μπορεί να βρεθείς κάποια στιγμή στην ίδια θέση.

Ακολουθούν πολλά υστερόγραφα:
Υ.Γ.1 Μετά τις διαρροές που έγιναν, η Καθημερινή αποκάλυψε και το όνομα και την προηγούμενη θεάρεστη δράση του μπουμπουκιού. Ουδεν κρυπτόν υπό τον ήλιο. Σε αντιδιαστολή, νά πώς αντιμετώπισαν τα περισσότερα έντυπα ΜΜΕ το περιστατικό: Ελεύθερος Τύπος, Εθνος, in.gr, Τα Νεα, Απογευματινή, Αδέσμευτος Τύπος, Ελευθεροτυπία, City Press, και τέλος βέβαια η Αυγή.
Υ.Γ.2 Την ίδια "ευαισθησία" επιδεικνύουν οι δημοσιογράφοι και τα κανάλια, όταν έχουμε συλληφθέντα άτομα ή συγγενείς τους από το χώρο των πολιτικών, αστυνομικών, δικαστικών, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών και άλλων ευνοούμενων ομάδων (στην περίπτωση αυτή οι αστυνομικοί απωθούν τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, προστατεύοντας με ρούχα ή οτι άλλο βρούν τον συλληφθέντα, κινούμενοι με μεγάλη ταχύτητα ή φεύγουν από άλλη εξοδο παραπλανώντας τα ΜΜΕ. Στην αντίθετη περίπτωση των κοινών θνητών, η διαπόμπευση είναι πλήρης με ονοματεπώνυμο και εικόνα σε slow motion ή όταν απαιτείται, και με χειροπέδες σε κοινή θέα).
Υ.Γ.3 Για την όποια σύνδεση του Συνασπισμού με το χώρο των αντιεξουσιαστών καλύτερα να μην κάνω σχόλιο.
Υ.Γ.4 Για τον "ύποπτο" ρόλο που κάποιοι θα μου προσάψουν, καλό είναι να διαβάσουν τα κείμενα μου των προεκλογικών ημερών, για να δούν ποιά στάση τήρησα.
Υ.Γ.5 Ξέρω οτι κάποιοι ως απάντηση, θα αρχίσουν να εκτοξεύουν ύβρεις, ειρωνεία και λάσπη. Θα τους το επιτρέψω, όπως έχω κάνει μέχρι τώρα, γιατί είναι ευχαρίστησή μου η πραγματική δημοκρατία.

Ποιός θα το θυμάται σε μερικά χρόνια;

Στο υστερόγραφο του τελευταίου κειμένου έγραφα οτι "υπάρχουν δυστυχώς σοβαρά και διαρκή προβλήματα που τα θυμόμαστε μόνο όταν έρχονται για κάποιο λογο στο προσκήνιο και τα ξεχνάμε όταν φύγουν από πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας". Όποτε προκύπτει κάποιο σοβαρό γεγονός που να απασχολεί την κοινωνία και τους πολίτες, μας πιάνει μια μανία να το αναλύουμε από όλες τις πλευρές, με πλήθος ειδικών να εκφέρουν την άποψή τους και τις προτάσεις τους. Αφού αναλωνόμαστε για αρκετές ημέρες σε σχετικές συζητήσεις και ενέργειες, κουραζόμαστε όλοι και στη συνέχεια το παρατάμε (και εμείς και οι ειδικοί) και το ξεχνάμε. Την Αμαλία, τον Αλεξ, την καταστροφή του περιβάλλοντος, το παιδί που έχει ανάγκη για μεταμόσχευση μυελού ή για αίμα. Κάτι άλλο έχει πάρει τη θέση τους και παραμένουν πλέον στη χώρα της λησμονιάς, μέχρις ότου κάποιο ανάλογο περιστατικό φέρει ξανά στο προσκήνιο το ίδιο θέμα με ελαφρώς παραλλαγμένο το περιεχόμενο. Όλο αυτό το διάστημα όμως δεν κάναμε τίποτα προς μια εποικοδομητική κατεύθυνση και ξεκινούμε τον προβληματισμό μας πάλι απο την ίδια εκκίνηση. Το ίδιο δεν κάνουμε και στην προσωπική μας ζωή; Ενθουσιαζόμαστε με το γυμναστήριο, με μία δίαιτα, με ένα χόμπυ, με τη διακοπή του καπνίσματος που αποφασίσαμε και αφού μετά από λίγο καιρό ξεθυμάνει ο ενθουσιασμός μας, τα παρατάμε με άδοξο τρόπο μέχρις ότου τα ξαναθυμηθούμε πολύ αργότερα γεμάτοι ενοχές.
Το οτι σταματάμε να ασχολούμαστε με ένα θέμα δεν σημαίνει οτι αυτό δεν υφίσταται. Οι ανάγκες της αιμοδοσίας παραμένουν σημαντικές ακόμα και αφ'οτου σταματήσουν οι δημόσιες εκκλήσεις για αίμα, με αφορμή κάποια καταστροφή. Πολλές φορές μάλιστα το πρόβλημα θεριεύει και γιγαντώνεται, όταν εμείς έχουμε στρέψει το βλέμμα μας αλλού, όπως συμβαίνει με το χτίσιμο αυθαιρέτων κατοικιών μετά από μία πυρκαγιά. Τι μας κάνει λοιπόν να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια και να σταματάμε τον προβληματισμό μας και την ενασχόλησή μας;
Ως λαός σε γενικές γραμμές είμαστε παρορμητικός και συναισθηματικός. Έχουμε την τάση να ασχολούμαστε με ένα πρόβλημα εν θερμώ και να δινόμαστε, φτάνοντας πολλές φορές στην υπερβολή. Είμαστε λαός που δεν έχει επαρκή παιδεία και αγωγή σε βασικά θέματα της καθημερινότητας (ατομική καθαριότητα, κυκλοφοριακή αγωγή, κανόνες συμπεριφοράς, εθελοντισμός, ευσυνειδησία). Είμαστε λαός που ξεχνάει εύκολα. Οι περισσότεροι πολιτικοί το έχουν κατανοήσει απόλυτα και ορισμένοι μάλιστα το έχουν εκφράσει δημόσια (παραδείγματα αποτελούν το Σκοπιανό και οι ταυτότητες). Είμαστε λαός που κυρίως μας ενδιαφέρει το σήμερα και το εγώ και αδιαφορούμε για το μέλλον μας ως κοινωνία (αλλά για τον εαυτό μας και την οικογένειά μας είμαστε πρώτοι και καλύτεροι). "Εμείς να είμαστε καλά και οι άλλοι να πάνε να κόψουν το λαιμό τους. Καλά να πάθουνε, γιατί...". Αυτό όμως που συνεισφέρουμε στην κοινωνία, θα μας έρθει στο μέλλον ως εκδίκηση ή ως ανταμοιβή. Αντί να προβληματιστούμε και να ενεργήσουμε ο καθένας στο μέτρο που του αναλογεί, παρακολουθούμε τα γεγονότα αποστασιοποιημένοι με τη λογική οτι εμείς είμαστε ασφαλείς και "τυχεροί" που δεν μας έχει βρεί τέτοια καταστροφή.
Είναι γεγονός οτι ο ατομικισμός που επικρατεί, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η ανέχεια και η δυσκολία της καθημερινότητας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στον πολίτη να ενεργοποιηθεί για τα ζητήματα που τον απασχολούν. Τα ιστολόγια (και όχι μόνο αυτά) έχουν τη δυνατότητα να υπενθυμίζουν τα ζητήματα αυτά και να τα προβάλλουν, ελπίζοντας οτι κάποιος κόσμος θα ευαισθητοποιηθεί και θα τα αναβαθμίσει σε προτεραιότητες και σταθερή ενασχόληση στην προσωπική του ζωή. Το προηγούμενο κείμενο για την εθελοντική αιμοδοσία είναι μία καλή αρχή.

Υ.Γ.Ένα άσχετο με το κείμενο σχόλιο, αλλά επίκαιρο και απαραίτητο. Στο ιστολόγιο αυτό δεν γράφω για αθλητικά γεγονότα, αλλά αν και φίλαθλος του Παναθηναϊκού, θέλω να πώ ένα μπράβο στην ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού που κέρδισε 3-1 εκτός έδρας την Βέρντερ Βρέμης, γιατί έπαιξε σαν μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα και άξιζε τη νίκη.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

Η χαρά μιας ανεκτίμητης προσφοράς

Είναι πραγματικά περίεργο πόσο ένα απλό και καθημερινό γεγονός, που δεν του δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, μπορεί να αποτελέσει το περιεχόμενο ενός κειμένου και να εξοστρακίσει άλλα "σημαντικότερα" κείμενα που περιμένουν υπομονετικά μέρες ακόμα και εβδομάδες να πάρουν θέση στο χρονικό αυτού του ιστολογίου. Με ξαφνιάζει και μένα άλλες φορές πόσο απλές μπορεί να είναι οι αφορμές για να γράψεις ένα κείμενο, όταν φτάνεις σε ένα σημείο να προβληματίζεσαι με τι θέμα να καταπιαστείς. Παρατήρησα οτι η δημοσιοποίηση ενός κειμένου κάθε 2 με 3 μέρες είναι ένας καλός "εσωτερικός" ρυθμός για αυτό το ιστολόγιο. Προσπαθώ να τον κρατώ, έστω και αν έχουν μαζευτεί αρκετά κείμενα, με κίνδυνο αυτά να χάσουν το σωστό τους timing.
Δεν είχα σκεφτεί αρχικά οτι η επίσκεψή μου σε ένα νοσοκομείο προκειμένου να δώσω αίμα για τις ανάγκες κάποιου γνωστού μου προσώπου, θα μου έδινε το ερέθισμα να γράψω και να ασχοληθώ με την αιμοδοσία. Όμως το γεγονός με ενθουσίασε, έβαλα στην άκρη λοιπόν τα υπόλοιπα κείμενα προς τελική επεξεργασία και νά το καινούργιο θέμα.
Γνωρίζω οτι το θέμα της αιμοδοσίας δεν είναι πρωτότυπο, ούτε δημοφιλές σαν το βιβλίο της ιστορίας ή τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ. Δεν δημιουργεί εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Δεν είναι καν επίκαιρο. Με τον κίνδυνο κάποιοι να προσπεράσουν και να μην το διαβάσουν, αποφάσισα να αναδείξω τη χαρά της προσφοράς προς τους συνανθρώπους μας μέσω της πράξης της αιμοδοσίας, και ιδιαίτερα της εθελοντικής αιμοδοσίας. Γιατί στην εθελοντική αιμοδοσία, υπάρχει ο απόλυτος αλτρουισμός, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει συνήθως, δηλαδή το να δίνουμε αίμα όταν κάποιος συγγενής ή φίλος μας έχει ανάγκη, οπότε και υπεισέρχεται το στοιχείο της ηθικής υποχρέωσης και του συναισθηματικού δεσμού. Στην εθελοντική αιμοδοσία δεν υπάρχουν σκοπιμότητες και δεσμοί αίματος, όλοι γίνονται αδέρφια, μανάδες, πατεράδες, φίλοι. Η αγάπη και η χαρά της προσφοράς διαχέεται και ακτινοβολεί προς όλες τις κατευθύνσεις σε όλο το κοινωνικό σύνολο και ενισχύει την κοινωνική αλληλεγγύη. Είχα την ευκαιρία περιμένοντας στο χώρο αναμονής να το δώ στα μάτια απλών ανθρώπων, που με σεμνότητα επιδείκνυαν την κάρτα εθελοντή. Χάρηκα για αυτούς τους Ανθρώπους. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που προσφέρουν χωρίς να το καυχώνται, χωρίς τις τυμπανοκρουσίες των τηλεοπτικών "προσφορών", όπου η αυτοπροβολή "μειώνει" την κάθε καλή πρόθεση.

Με την ευκαιρία του ενημερωτικού αυτού κειμένου, υπενθυμίζω ορισμένα στοιχεία που πιθανώς οι περισσότεροι θα γνωρίζουν ήδη:
1.Ο εθελοντής αιμοδότης προσφέρει το αίμα του για τον άγνωστο σε αυτόν ασθενή.
2.Καθένας που είναι υγιής και ηλικίας 18-62 ετών, μπορεί να γίνει εθελοντής αιμοδότης.
3.Οι ανδρες μπορούν να δώσουν αίμα 4 φορές το χρόνο και οι γυναίκες 3 και το μεσοδιάστημα μεταξύ 2 αιμοδοσιών δεν πρέπει να είναι μικροτερο των 2 μηνών.
4.Η αιμοδοσία συμβάλλει στην ανανέωση των κυττάρων του αίματος.
5.Η αιμοδοσία είναι ασφαλής διαδικασία για τον αιμοδότη και προσφέρει την δυνατότητα του ελέγχου του αιματοκρίτη καθώς και της ηπατίτιδας Β και C, του ιου του AIDS, της σύφιλης και του ιού ΗΤLV (σε περίπτωση θετικής απάντησης, ενημερώνεται ο αιμοδότης).
6.Χωρίς να θίγεται ο αλτρουισμός, υπάρχουν και οφέλη, αφού με την επίδειξη της κάρτας του εθελοντή αιμοδότη, καλύπτονται οι ανάγκες του αιμοδότη και της οικογένειάς του σε αίμα.
7.Στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο Κρατικές Υπηρεσίες Αιμοδοσίας
(πληροφορίες στο www.e-aimodosia.gr)

Η απόφαση των συμπολιτών μας να γίνουν εθελοντές αιμοδότες στηρίζεται σε υψηλά κίνητρα, στην ανιδιοτέλεια, στην διάθεση προσφοράς και στην ηθική ικανοποίηση που λαμβάνουν από μία κορυφαία και επαναλαμβανόμενη πράξη ζωής. Η σημερινή εμπειρία με βοήθησε να πάρω και εγώ την απόφασή μου. Εσείς πότε θα την πάρετε;

Υ.Γ.1.Σύμφωνα με το στοιχεία του www.aimodosia.org oι εθελοντές αιμοδότες στη xώρα μας είναι περίπου 100.000 και οι ετήσιες ανάγκες σε αίμα καλύπτονται κατά 50% από το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον των συγγενών του αρρώστου, κατά 38% έως το 40% από τους εθελοντές αιμοδότες και κατά 10% έως 12% από τις Ένοπλες Δυνάμεις και με εισαγωγή από τον Ελβετικό Ερυθρό Σταυρό.
Υ.Γ.2.Δεν πρέπει μόνο η επικαιρότητα να καθορίζει τη θεματολογία. Υπάρχουν δυστυχώς σοβαρά και διαρκή προβλήματα που τα θυμόμαστε μόνο όταν έρχονται για κάποιο λογο στο προσκήνιο και τα ξεχνάμε όταν φύγουν από πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας.
Υ.Γ.3.Είμαστε λαός που γκρινιάζει συνέχεια για τα πάντα. Ας αναδεικνύουμε επιτέλους και τα θετικά στοιχεία μας, γιατί πολύ μιζέρια και αρνητισμός έχει πέσει στην μπλογκόσφαιρα.