Ποιά δημοκρατία θέλουμε;

Καλησπέρα σε όλους.

Σήμερα συμπληρώνονται 33 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας. Ήταν το τελευταίο επεισόδιο ενός δράματος που κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια, ταλαιπώρησε τη χώρα και κορυφώθηκε με την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την διχοτόμηση του νησιού. Όλοι αυτοί που προσπάθησαν να μας "σώσουν" από τους τρομερούς "κινδύνους" που δήθεν απειλούσαν τη χώρα μας, όλοι αυτοί που έκαναν σημαία τους την εθνικοφροσύνη και τον πατριωτισμό, ήταν τελικά εκείνοι που ξεπούλησαν και εξευτέλησαν τη χώρα τους με τον χειρότερο και πιο οδυνηρό για όλους μας τρόπο. Δεν χρειάζεται να μιλήσω για τα δεινά που επέφερε η χούντα των συνταγματαρχών και πόσο επηρεάστηκε προς το χειρότερο η ζωή όλων των Ελλήνων (πλην ορισμένων αμετανόητων), όσο διήρκεσε ο γύψος.
Ευτυχώς όλοι οι εφιάλτες κάποια στιγμή τελειώνουν. Και ο συγκεκριμένος τελείωσε στις 24 Ιουλίου του σωτήριου έτους 1974. Ακολούθησε η μεταπολίτευση, με την σταδιακή ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης και την εδραίωση μιας δημοκρατίας σε πιο σταθερές βάσεις. Σήμερα πια θεωρείται ως δεδομένο αγαθό της πολιτικής μας ζωής το δημοκρατικό πολίτευμα και η δικτατορία του 1967 φαντάζει μακρυνό παρελθόν.
Όμως στην Ελλάδα του 2007 αναπτύσσεται ένας προβληματισμός προς άλλη κατεύθυνση. Τελικά ποιά δημοκρατία θέλουμε; Είναι πραγματική δημοκρατία αυτή που ζούμε; Μήπως η αναξιοπιστία ΟΛΟΥ του πολιτικού κόσμου, οδηγεί στην επανεμφάνιση κάποιων νοσταλγών του παρελθόντος που ψελλιζουν οτι "μια χούντα μας χρειάζεται";
Είναι γεγονός οτι το σύστημα της "δημοκρατίας" μας (και κατ'επέκταση σε όλο το πολιτισμένο κόσμο) απέχει πάρα πολύ από τη πραγματική δημοκρατία όπου κυβερνά ο ίδιος ο λαός και συμμετέχει ενεργά στην άσκηση της εξουσίας. Το σύστημά μας βασίζεται στην ανάδειξη των κυβερνήσεων, των εκπροσώπων μας στη Βουλή, στο Ευρωκοινοβούλιο και στα αξιώματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου άλλοι με την εντολή μας αποφασίζουν για μας. Τα "πακέτα" των διαφόρων κομμάτων, περιέχουν προτάσεις για "αλλαγές" ή "μεταρρυθμίσεις", που καθένας είναι υποχρεωμένος να τις δεχθεί στο σύνολό τους, ανεξάρτητα αν μπορεί να συμφωνεί με κάποιες από αυτές και όχι με όλες. Αυτή η φαύλη κατάσταση αφαιρεί από τον πολίτη τη δυνατότητα να παρεμβαίνει σε κάθε ζήτημα ξεχωριστά, και στην ώρα που αυτό προκύπτει, ώστε να εκφράσει την προσωπική του άποψη. Το αποτέλεσμα είναι ο πολίτης να αποστασιοποιείται και να αδιαφορεί για τα τεκταινόμενα, διαπιστώνοντας οτι είναι απλός θεατής και οτι το μόνο που του ζητείται είναι η ψήφος του κάθε 4 ή 5 χρόνια. Αισθητή επίσης είναι η απουσία δημοψηφισμάτων για σοβαρά θέματα της πολιτικής ζωής. Όσο για την ποιότητα των εκπροσώπων μας στα δημόσια αξιώματα, αυτή επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο. Η διαπλοκή της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας με τα μέσα ενημέρωσης και τα διάφορα συμφέροντα, οδηγεί στο ερώτημα αν είναι ο λαός αυτός που πραγματικά κυβερνά, σύμφωνα με τις επιταγές της δημοκρατίας. Παράλληλα, με την παγκοσμιοποίηση και την αυξανόμενη συγκέντρωση εξουσίας σε υπερεθνικά (φανερά ή σκοτεινά) κέντρα, μειώνεται ολοένα και περισσότερο η δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης πολιτικής από τις κυβερνήσεις. Στο όνομα της ασφάλειας, τα ατομικά δικαιώματα περιορίζονται ή καταπατούνται, τα προσωπικά δεδομένα παύουν πλεόν να είναι προσωπικά και ο Μεγάλος Αδερφός μας "προστατεύει" για το "καλό" μας.
Τα δεδομένα οδηγούν σε απογοητευτικά συμπεράσματα και το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο. Η "δημοκρατία" μας έχει λοξοδρομήσει και αρχίζει να μοιάζει περισσότερο σε καμουφλαρισμένο απολυταρχικό και σκοτεινό καθεστώς, χωρίς να διαφαίνεται αχτίδα φωτός. Στο σημείο αυτό απαιτείται η ενημέρωση του απλού πολίτη για όλα όσα κρύβονται πίσω από όσα του σερβίρουν και ο προβληματισμός του για προβλήματα που ξεπερνούν τον ατομικό του μικρόκοσμο. Παράλληλα απαιτείται η ενεργοποίηση των αντανακλαστικών στους μηχανισμούς των διαφόρων κομμάτων και πολιτικών οργανισμών, ώστε να διατυπωθούν προτάσεις για την ενίσχυση της πραγματικής δημοκρατίας και την αποδυνάμωση όλων αυτών που εκμεταλεύονται τη αδυναμία και την ελευθερία που δίνει η σημερινή δημοκρατία, για να την υπονομεύσουν.
Μακάρι η ύπουλη μετάλλαξη σε καθεστώτα που κανείς δεν θέλει να ξαναζήσει, να σταματήσει έγκαιρα, όσο ακόμα υπάρχουν αντιστάσεις και δυνατότητες παρέμβασης.