Τα παιδία παίζει

Καλησπέρα και πάλι.
Έμαθα για το περιστατικό που συνέβη στην Πάρνηθα όπου κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι πέταξαν μπογιές σε τοίχους του καζίνο και σε σταθμευμένα οχήματα. Δεν θα σχολιάσω το οτι πιάστηκαν 27 άτομα ως ύποπτοι ή το οτι κάποιοι από αυτούς κατηγόρησαν την αστυνομία για βιαιοπραγίες εις βάρος τους κατά την προσαγωγή τους (αδιανόητο πράγμα για την σημερινή αστυνομία!). Το ίδιο το γεγονός του βανδαλισμού, καταδεικνύει την ανάγκη επιτέλους να ωριμάσουμε ως άτομα και ως κοινωνία. Δεν είναι δυνατόν να αντιδρούμε σε μία οποιαδήποτε κατάσταση με το μυαλό ενός μικρού παιδιού, που παίρνει την σφεντόνα του, σπάει το τζάμι του σχολείου του και τρέχει για να μην το πιάσουν. Θα μου πείτε οτι η κίνηση αυτή μπορεί να είναι συμβολική, αφού στην πρόσφατη πυρκαγιά στην Πάρνηθα, κάποιες από τις πυροσβεστικές δυνάμεις (ακολουθώντας τις αντίστοιχες άνωθεν εντολές) αγωνίστηκαν ώστε να προστατεύσουν το Μον Παρνές και το καζίνο του, και όχι τα δέντρα που καίγονταν λίγο μακρύτερα.
Η απάντησή μου είναι οτι μία κίνηση μπορεί να είναι συμβολική και ταυτόχρονα μη επιθετική. Αν θέλεις καλέ μου φίλε να περάσεις ένα μήνυμα, πρέπει να το περάσεις με έξυπνο λόγο, με χιούμορ και με πρωτοτυπία, γιατί αν το κάνεις με επιθετική ενέργεια, θα ενεργοποιήσεις τα φοβικά σύνδρομα του μέσου πολίτη, ο οποίος σήμερα ολοένα και περισσότερο συντηρητικοποιείται και αμύνεται, μπροστά στους διάφορους φανερούς ή αόρατους-ανύπαρκτους κινδύνους. Αυτόν το μέσο πολίτη, στον οποίο απευθύνεσαι, τον κερδίζεις αν τον προσεγγίσεις με σεβασμό στις αξίες του, στην νοημοσύνη του και στην προσωπική του ηρεμία.
Επίσης για να τα καταφέρεις, θα πρέπει να διαφοροποιηθείς από στοιχεία (παρακρατικά και περιθωριακά) που χρησιμοποιούν τη βία στις ενέργειές τους για να δηλώσουν την παρουσία τους. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, βλέπουμε τη μετεξέλιξη ενός μέρους των γνωστών-αγνώστων που ενίοτε δημιουργούν επεισόδια, σε ένα άτυπο "αντάρτικο πόλης", όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί, όπου μετά από την σχετική προσυνεννόηση, οργανωμένες ομάδες ατόμων προβαίνουν σε βίαιες ενέργειες (π.χ. πυρπόληση τραπεζών). Σε ένα βαθμό αυτή η κατάσταση διαμορφώθηκε επειδή η βία προκάλεσε τη βία σαν μια αλυσιδωτή αντίδραση. Σε τι επομένως θα διαφέρεις αν ρίξεις μπογιά τους τοίχους του καζίνο, από αυτούς που ρίχνουν βόμβες μολότωφ στους τοίχους μιας τράπεζας, έστω κι αν ο σκοπός σου διέπεται από διαφορετική αντίληψη και φιλοσοφία;
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας οργανώσουμε καλύτερα τη στάση ή τη διαμαρτυρία μας, μακριά από ακρότητες και ανόητους βανδαλισμούς, που δεν μας τιμούν ως πολίτες μιας χώρας που θέλει να λέγεται πολιτισμένη.