Internet, δημοσιογραφία των πολιτών και ενημέρωση (μέρος 7o: οι απόγονοι του press-gr)

Η υπόθεση του δημοσιογράφου κ.Β.Χιώτη προκαλεί ερωτηματικά. Ο ίδιος υποστηρίζει οτι κάποιος με το ψευδώνυμο killman και e-mail KILL KALL (killman111111x@yahoo.gr) του έστειλε δύο απειλητικά e-mails, στα οποία του ζητούσε 30.000 ευρώ "για να μην ξαναέχει πρόβλημα με το press-gr". Ύστερα από αυτό, κατέφυγε στο Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για να καταγγείλει το συμβάν και προκειμένου να αρθεί το απόρρητο του press-gr (χωρίς να διαφαίνεται άμεση σύνδεση του ιστολογίου με τον εκβιαστή). Το λογικό θα ήταν να επιδιωχθεί είτε η αποκάλυψη του αποστολέα του επίμαχου e-mail, είτε η παγίδευσή του ύστερα από προσωπικό ραντεβού. Η αποκάλυψη τυχόν συνεργατών του μέσα από το press-gr στη συνέχεια θα ήταν σχετικά εύκολη, με την συνδρομή και των Αμερικανικών αρχών.
Όπως αποκαλύπτει ο Πιτσιρίκος για τα επίμαχα e-mails, "ο Βασίλης Χιώτης έχει κάνει μια –μόνο μια;- γκάφα. Γράφει στο εκπληκτικό άρθρο του: «Δεν απάντησα στο μήνυμα, θεωρώντας αρχικώς ότι πρόκειται για φάρσα. Αργότερα την ίδια ημέρα, όμως, έλαβα ένα δεύτερο μήνυμα από τον ίδιο αποστολέα». Αργότερα την ίδια μέρα, Βασίλη; Μα τα δυο μέιλ –όπως βλέπουν όλοι- στάλθηκαν με διαφορά τριών λεπτών!" Δε μας τα λέει καλά λοιπόν ο κ.Χιώτης.



Η απλή λογική λέει οτι, επειδή η συκοφαντική δυσφήμηση δεν αποτελεί αδίκημα που να οδηγεί σε άρση του απορρήτου, "κατασκευάστηκε" η κατηγορία της εκβίασης για να λυθούν τα χέρια των διωκτικών αρχών, αφού εκκρεμούσαν δεκάδες καταγγελίες για συκοφαντική δυσφήμηση κυρίως από επώνυμους και μεγαλοσχήμονες, χωρίς όμως τη δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης των διωκτικών αρχών. Σύμφωνα με την εφημερίδα Αγγελιοφόρος, "δεκάδες καταγγελίες για συκοφαντική δυσφήμηση καταφτάνουν στο τμήμα ηλεκτρονικού εγκλήματος της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης από ανθρώπους που θεωρούν ότι θίγονται από αναρτήσεις σε μπλογκ. Ωστόσο, όλες αυτές οι καταγγελίες καταλήγουν στο αρχείο. «Πρόκειται για καταγγελίες που γίνονται για το περιεχόμενο ιστολογίων, οι χρήστες ή διαχειριστές των οποίων είναι ανώνυμοι. Επειδή, όμως, η συκοφαντική δυσφήμηση δε θεωρείται κακούργημα, εμείς δεν μπορούμε να κινήσουμε διαδικασία για την άρση του απορρήτου. Αυτό σημαίνει ότι όλες αυτές οι καταγγελίες καταλήγουν στα αζήτητα», λέει αξιωματικός του τμήματος".
Όμως η αποκάλυψη του αποστολέα ενός e-mail είναι πιό εύκολη υπόθεση.
Aκόμα και σήμερα πάντως δεν έχει αποκαλυφθεί το όνομα του αποστολέα των επίμαχων e-mails, παρ'ότι ζητήθηκε η συνδρομή των Αμερικανικών αρχών για το press-gr. Τί εμπόδιζε τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να ζητήσει και τα στοιχεία του αποστολέα των e-mails; Άλλωστε η εφημερίδα Καθημερινή μας ενημερώνει για άλλες περιπτώσεις συκοφαντικής δυσφήμησης μέσω διαδικτύου που αποκαλύφθηκαν και κατέληξαν στο δικαστήριο. Μία από αυτές αφορά διαμάχη "μεταξύ δύο εκ των ισχυρότερων και πλέον αναγνωρίσιμων Ελλήνων εφοπλιστών (δραστηριοποιούνται στον χώρο της ακτοπλοΐας), η οποία είδε το φως της δημοσιότητας στα τέλη Αυγούστου. Εγινε τότε γνωστό ότι ο ένας εκ των πρωταγωνιστών είχε αποστείλει περισσότερα από 200 e-mails σε επιχειρηματίες του κλάδου και σε διευθυντές τραπεζών που συνεργάζονται με εφοπλιστικές εταιρείες. Στο αμαρτωλό e-mail αναφέρονταν μεταξύ άλλων ότι «ο... έχει εκδώσει θαλασσοδάνεια από την τράπεζα... με τον διευθυντή της οποίας τα έχει κάνει πλακάκια». Σκοπός του e-mail ήταν να πληγεί το γόητρο του έτερου εφοπλιστή και να δημιουργηθούν υπόνοιες για τη νομιμότητα των δραστηριοτήτων του. Μια κλασική δηλαδή υπόθεση συκοφαντικής δυσφήμησης...Ο θιγόμενος, στα τέλη Αυγούστου απευθύνθηκε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, προκειμένου να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του δράστη. Καθώς άρση ηλεκτρονικού απορρήτου δεν προβλεπόταν για υποθέσεις συκοφαντικής δυσφήμησης, οι αστυνομικοί προσέφυγαν σε εναλλακτική μέθοδο: ανέλυσαν τον κώδικα στον οποίο ήταν γραμμένο το e-mail και με τον τρόπο αυτό διεπίστωσαν την ταυτότητα του συγγραφέα και στοιχειοθέτησαν κατηγορίες εναντίον του. Η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης εκκρεμεί".
Σε μία άλλη περίπτωση ένας 34χρονος "«ανέβασε» σε ιστοσελίδα του Διαδικτύου 3 βίντεο που είχε τραβήξει το 2003 με προσωπικές στιγμές του ίδιου και της 31χρονης, τότε, ερωμένης του με την οποία, ωστόσο, σήμερα βρίσκεται σε διάσταση. Η επιχείρηση «εκδίκηση» δεν σταμάτησε εδώ. Εστειλε στα e-mail όλων των υπαλλήλων της εταιρείας στην οποία εργαζόταν η 31χρονη την ηλεκτρονική διεύθυνση (link) της ιστοσελίδας που φιλοξενούσε τα επίμαχα βίντεο... Το πρωί της Τετάρτης, αστυνομικοί της Ασφάλειας μετέβησαν στην επιχείρηση που εργάζεται ο 34χρονος και τον συνέλαβαν. Κατηγορείται για «δυσφήμηση» και παράβαση του νόμου «περί προστασίας προσωπικών δεδομένων»".
Τελικά μήπως αυτό που ενδιέφερε ήταν η συκοφάντηση του διαδικτύου, η προσπάθεια ελέγχου του "ανεξέλεγκτου" internet, το τσαλάκωμα μιάς ενημερωτικής εφημερίδας που είχε καταφέρει να αποσπάσει σημαντικό αριθμό αναγνωστών από τον συνεχώς φθίνοντα χώρο των συμβατικών ΜΜΕ και η αποκάλυψη κάποιων δημοσιογράφων που προφανώς είχαν ξεπεράσει κάποια όρια, ακόμα και στον ασύδοτο χώρο της Ελληνικής δημοσιογραφίας και όλα αυτά ως μία μορφή προειδοποίησης για τις μελλοντικές εξελίξεις; Γιατί τα παραπολιτικά του press-gr δεν διαφέρουν ουσιαστικά από τα ανώνυμα ή ψευδώνυμα παραπολιτικά των κατά τα άλλα ευυπόληπτων ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδων. Ίσως η ατιμωρησία του διαδικτύου, έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους δημοσιογράφους, που δεν τους επιτρεπόταν να δημοσιεύσουν τα πρωτόλεια κείμενά τους στα μέσα που εργάζονταν, να το κάνουν ελεύθερα στο internet, αλλά με ένα ανεύθυνο τρόπο που τελικά τους εξέθεσε. Όμως αρκεί να διαβάσει κάποιος εφημερίδες τύπου Αυριανής, Traffic, Espresso για να καταλάβει την ποιότητα μέρους της δημοσιογραφίας σήμερα, για την οποία κανένας εισαγγελέας δεν ασχολείται. Τα ρυπαρογραφήματα δεν λείπουν ακόμα και από ευρείας κυκλοφορίας καθημερινές και εβδομαδιαίες εφημερίδες. Όσο για τα προσωπικά δεδομένα, αυτά έγιναν κουρέλι με την δημοσιοποίηση των φωτογραφιών Ζαχόπουλου-Τσέκου στο Πρώτο Θέμα, για να μην θυμηθούμε παλιότερα "κατορθώματα" της Αυριανής.

Το φλέγον ζήτημα, κατά την δική μου άποψη, είναι η ανωνυμία των κάθε είδους δημοσιογράφων που εκμεταλλεύονται το διαδίκτυο για τις προσωπικές τους επιδιώξεις, χρησιμοποιώντας τους πολίτες σε μία δήθεν ανεξάρτητη δημοσιογραφία των πολιτών. Όπως ανέδειξα από την αρχή των κειμένων για την δημοσιογραφία των πολιτών, η συνεργασία επαγγελματιών δημοσιογράφων και πολιτών-δημοσιογράφων αποτελεί σύνηθες φαινόμενο στο εξωτερικό, με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα, υπαρχει όμως αρχισυντάκτης ή διαχειριστής ή συντακτική ομάδα που αναλαμβάνει επώνυμα την ευθύνη της δημοσίευσης των άρθρων. Θα ήμουν πολύ ευτυχής να το διαπίστωνα στο press-gr, αλλά αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα. Θα ήμουν επίσης άδικος, αν δεν σημείωνα οτι δεν βρήκα κάποιο συκοφαντικό post εκ μέρους του press-gr για τον κ.Β.Χιώτη, παρά μόνο ανώνυμα συκοφαντικά σχόλια, για τα οποία το μόνο που μπορεί κάποιος να κατηγορήσει το press-gr είναι η έλλειψη moderation. Η περίπτωση Χιώτη είναι πταίσμα μπροστά σε άλλες σοβαρότερες περιπτώσεις πιθανής συκοφαντικής δυσφήμησης μέσω των κυρίως posts του press-gr. Αν το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ευαισθητοποιήθηκε από καταγγελία για εκβίαση, που ίσως να έχει σχέση με ανώνυμο επισκέπτη στα σχόλια του press-gr, τότε αν δεν κάνουμε moderation στα σχόλια των επισκεπτών μας, όλοι οι ιστολόγοι είμαστε εν δυνάμει κατηγορούμενοι για συκοφαντική δυσφήμηση και εκβίαση.

H αναζήτηση άλλων ειδησεογραφικών ιστολογίων με οδήγησε σε περιπτώσεις παρόμοιων πρακτικών με χαρακτηριστικό την ανωνυμία. Μία ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή του Τρωκτικού, με 320.000 επισκέπτες, θέματα γύρω από τα media, χωρίς τη δυνατότητα σχολίων. Ξεκίνησε στις 14 Ιανουαρίου 2008 με πρώτο θέμα την συγχώνευση του ΔΟΛ με τον Πήγασο [να θυμήσουμε ανάλογο παλιότερο θέμα του Press-gr :Προς συγχώνευση ΔΟΛ - "Εθνος"!(22/9/2006)]. Όλως τυχαίως η 14η Ιανουαρίου ήταν η μέρα που οι δημοσιογράφοι του Πρώτου Θέματος "απέλυσαν" έναν από τους εργοδότες τους, τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο! Μάλιστα επαίρεται οτι "πρώτο το Troktiko έγραψε για την "απόλυση" (πώς το γνώριζε άραγε;), ενώ σε άλλη περίπτωση πρώτο αυτό έγραψε για απόλυση εργαζόμενου από την εφημερίδα. Σε post του την πρώτη μέρα (πότε πρόλαβε και το έμαθε ο μπαγάσας;) ο Γιάννης Αγιάννης (γνωστός μας από το press-gr) γράφει "Σκευωρία διαπλεκομένων κατά Θέμου...". Η πρώτη μέρα ήταν καταιγιστική από πλευράς post. Το πρωί της επομένης ανεβαίνει η εξής είδηση: "Κοντομηνάς-Συγγελίδης τα 5,5εκ ευρώ": Δύο επιχειρηματίες έδωσαν τα χρήματα(5,5 ΕΚ ΕΥΡΩ) δανεικά στον Θέμο σύμφωνα με τον ΣΔΟΕ και κυβερνητικές πηγές. Τα ονοματά τους. Δημήτρης Κοντομηνάς και Πολυχρόννης Συγελίδης. Τους τα επέστρεψε και δηλώνει πλήρως καλυμμένος". Το απεγνωσμένο ενδιαφέρον για την εφημερίδα φαίνεται από το post της 16/1/2008 με τίτλο "Να μας πεί ο Δελατόλας και ο Σόμπολος" όπου υποστηρίζει: "Ο εκδότης της εφημερίδας "Το Ποντίκι" Αντώνης Δελατόλας είναι ο κουμπάρος του κυβερνητικού εκπροσώπου Θεόδωρου Ρουσσόπουλου. Καθόλου μεμπτό. Αλλά δεν μπορεί ο άνθρωπος να μάθει ποιος είναι ο κομιστής να το γράψει για να μην διαλυθει το "πρώτο Θέμα";
Την ίδια μέρα δίνουν το στίγμα τους με ανακοίνωση: "Σας ευχαριστούμε για την ανταπόκρισή σας. Είμαστε μία ομάδα δημοσιογράφων -και μή -που προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα την δουλειά μας. Να φθάνει έγκαιρα και έγκυρα η ενημέρωση μέσω του blog. Δεν συκοφαντούμε, δεν παίζουμε παιχνίδια και δεν είμαστε κανενός. Θα είμαστε όμως οι πρώτοι bloggers που κάποια στιγμή θα ανακοινώσουμε τα ονόματά μας. Γιαυτό και δίνουμε έγκυρες ειδήσεις χωρίς να ρίχνουμε λάσπη στον Ανεμιστήρα. Τα λάθη είναι ανθρώπινα και γιαυτό συγχωρήστε μας".
Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες αλλά τα ονόματά τους δεν τα έχουμε μάθει. Πάντως ο Σπύρος Γκουτζάνης από το Πρώτο Θέμα στις 28/2/2008 σημειώνει οτι "το εν λόγω μπλόγκ έχει πάντα σε σχεδόν πραγματικό χρόνο όλες τις πληροφορίες και τις απόψεις του κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Απίστευτη ταχύτητα. Γιατί δεν λένε ότι το ελέγχει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος και ότι το λειτουργούν τα παιδιά της δημοσιογραφικής του ομάδας;". Η ανυπαρξία των σχολίων "ξεπερνιέται" δε από την δημιουργία του Minitroktiko, όπου μας προτρέπουν να μπούμε στη σελίδα, να γράψουμε το άρθρο μας στα σχόλια και οτι θα το δούμε δημοσιευμένο. Η συμμετοχή παντως είναι πενιχρή.

Μία άλλη παλαιότερη (ουσιαστικά δημοσιογραφική αλλά ανώνυμη) προσπάθεια είναι το Κουρδιστό Πορτοκάλι.



Από τις 24 Ιουλίου 2007 δημοσιεύει κείμενα χωρίς την δυνατότητα σχολιων, φτάνοντας τις 378.000 επισκέψεις. Το δημοσιογραφικό του στίγμα δίνει με κείμενα τύπου "Κάνε κι εσύ ένα γαμάτο blog. Μη χαρίζεσαι στους γελοίους εκδότες" (6/9/2007) ή "Οι δημοσιογράφοι που σέβονται τον εαυτό τους, είναι υποχρεωμένοι να έχουν το δικό τους blog για να γράφουν όσα δεν τους επιτρέπουν εκδότες-διευθυντές" (13/11/2007) ή "Ο Μάνος Αντώναρος μας έδειξε το δρόμο" (14/9/2007) και φράσεις όπως: "γιατί οι δημοσιογράφοι να χρειαζόμαστε μεσάζοντες, μεσίτες-νταβατζήδες, για να πουλήσουμε για ένα κομμάτι ψωμί, την όποια πνευματική μας ικμάδα;" ή "Ας τους αφήσουμε να βγάζουν μονοι τους τις κωλοφυλλάδες τους, η με διάφορους πρωτάρηδες σαν τους ρεπόρτερς των καναλιών, που αυξάνονται και πληθύνονται σαν κουνούπια στο βούρκο. Ας τους αφήσουμε με τα ανυπόληπτα κανάλια τους κι ελάτε σ αυτον εδω, τον υπέροχα άναρχο για την ώρα, κόσμο του διαδικτύου. Κάνε το δικό σου blog κι οταν συναντηθούν εδω οι πιο δυνατές πέννες, θ αναγκασθούν οι διαφημιστικές εταιρείες να ποντάρουν πάνω μας-ώστε κι εμείς να ζούμε δίχως να είμαστε ανασφαλείς σκλάβοι του κάθε γελοίου εκβιαστή εργοδότη (εκδότη, καναλάρχη και κάθε καραγκιόζη που θέλει να μπει στα μήντια). Ας γίνει ο καθένας μας, εκδότης του εαυτού του στο διαδίκτυο."
Οι επώνυμοι αρθρογράφοι, είναι μετρημένοι στα δάκτυλα των δύο χεριών, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Παπαγιάννης, που βρήκε την ευκαιρία να συνεχίσει στο διαδίκτυο την τηλεοπτική του επιθεση εναντίον του Βύρωνα Πολύδωρα σε κείμενο με τίτλο "Βύρωνας ο ...κουκουλοφόρος".
Δεν θα κάνω σχόλια για το επίπεδο των κειμένων. Άλλωστε όσοι επισκέπτονται το blog γνωρίζουν καλύτερα! Θα αναφέρω δύο ενδεικτικούς απολαυστικούς τίτλους: "Αρχηγός στη νέα επανάσταση, με τον λαό στους δρόμους πρέπει να γίνει ο Γιώργος! Φωτιά και τσεκούρι!" (22//9/2007) και "Να βγεί στους δρόμους σαν τον "Che", επικεφαλής της επανάστασης, κατά των νταβατζήδων, ο Γιώργος!" (29/9/2007)

Ενημερωτικό blog (αλλά με την συμμετοχή ανώνυμων δημοσιογράφων) είναι και το apomesa, που ξεκίνησε στα τέλη Οκτωβρίου 2007. Στις 27 Νοεμβρίου 2007 ανακοινώνει οτι "συμμετέχει στην απεργία των δημοσιογράφων έστω και αν αυτό το μέσο δεν είναι με την τυπική έννοια εργασία για κανέναν μας.Να σημειώσουμε όπως εύστοχα παρατηρεί το mediablog: Στην απεργία σύμφωνα με το άρθρο 20 του Ν. 1264/1982 συμμετέχουν και τα μη μέλη της ΕΣΗΕΑ. Γιατί...όπως σε κάθε χώρο, έτσι και στην δημοσιογραφία, τα ρετιρέ είναι η μικρή μειοψηφία...". Απλώς να θυμίσουμε οτι μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων εργάζεται κάτω από άθλιες συνθήκες εργασίας, χωρίς την δυνατότητα του μέλους της ΕΣΗΕΑ. Στο apoekso δημοσιεύονται "οι μεγάλες ανακοινώσεις ή οι πολύ μεγάλες επιστολές αναγνωστών αλλά και ειδήσεις εναλλακτικού περιεχομένου που δεν σχετίζονται άμεσα με την θεματολογία" της ιστοσελίδας. Πάντως υπάρχουν και κείμενα ενυπόγραφα, με την δυνατότητα σχολίων.

Η σχέση του νεόκοπου (2/2/2008) parapolitiki.blogspot.com με τον δημοσιογράφο του EXTRA 3 Γιάννη Παπαγιάννη, φαίνεται από τις ευχαριστίες (!) του τελευταίου μόλις 12 μέρες μετά το ξεκίνημα του blog: "Ο Γιάννης Παπαγιάννης και η δημοσιογραφική ομάδα του Αποκαλυπτικού Δελτίου του EXTRA CHANNEL 3 σας ευχαριστεί για την αμέριστη υποστήριξη σας (!) και θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως απόψε 14/2/08 θα φιλοξενήσουμε την ιστοσελίδα σας στο Αποκαλυπτικό Δελτίο." Δεν μπόρεσα να βρώ προηγούμενο κείμενο που να αφορά το EXTRA 3 και τον κύριο Παπαγιάννη. Πού λοιπόν βρίσκεται η υποστήριξη από το blog;


(φωτογραφία από την ιστοσελίδα του πολιτικού-δημοσιογράφου Δ.Κωνσταντάρα)

Όσο για τις πληροφορίες; Μαθαίνουμε οτι "Κλείδωσαν οι προώρες εκλογές" (15/2/2008).

Ανώνυμοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι δημιούργησαν το i-reporter στις 9/2/2007. Ο υπεύθυνος του blog υπογράφει με τα αρχικά n.k., ενώ σε ένα από τα πρώτα κείμενα με τίτλο "Αυτός στη φωτογραφία είμαι εγώ, όταν ήμουν διευθυντής στο Παρασκήνιο", αναφέρει και μία προηγούμενη ιδιότητά του. Μάλλον πρόκειται για τον εκδότη Νίκο Καραμανλή. Άλλωστε μόνο μεγαλοδημοσιογράφοι θα έγραφαν "βρέθηκα σήμερα στη βουλή και είχα την ευκαιρία να δω και να μιλήσω με μερικούς φίλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ"(27/9/2007) ή θα είχαν εμπιστευτικές "πληροφορίες" του τύπου "όταν πριν ενα χρόνο ο Θ.Ρουσόπουλος ανέβαινε στο press room για να ανακοινώσει τη νέα σύνθεση της κυβέρνησης στο «χαρτάκι» του λένε οι πληροφορίες μου – που φυσικά δεν μπορούν να διασταυρωθούν,παρά μόνο να...ομολογηθούν – δεν υπήρχε το όνομα της Ντόρας Μπακογιάννη για την θέση της Υπουργού Εξωτερικών. Στο...δρόμο το πρόσθεσε τηλεφωνικά ο πρωθυπουργός μετά απο ένα άλλο τηλεφώνημα που δέχθηκε". Στους λίγους συνδέσμους του blog βρίσκουμε το Κουρδιστό Πορτοκάλι και τον φρέσκο Ανάποδο Τύπο.

Μέσα στις πρώτες θέσεις του sync, βρίσκεται το greece-salonika.blogspot.com το "ανεξάρτητο blog ενημέρωσης,της Θεσσαλονίκης". Στις 18 Σεπτεμβρίου 2007 στο κείμενο με τίτλο Νέοι blogger.."Ιδρυτική διακύρηξη" του Greece-Salonika.. , αυτοσυστήνονται:
"Είμαστε μια ντουζίνα ανθρώπων από 25 ως 45 ετών (σε επόμενο post δηλώνουν οτι 10 ζούν και εργάζονται στη Θεσσαλονίκη και 2 στην Αθήνα). Η θέση μας είναι ακριβώς στο σταυροδρόμι των πληροφοριών και των εξελίξεων αυτής της πόλης-και όχι μόνο-. Όπως μερικοί έχετε ήδη καταλάβει εργαζόμαστε σε διάφορα ΜΜΕ της πόλης και του "κέντρου"". Τα περισσότερα κείμενα είναι ανώνυμα, ενώ έχει αυξηθεί και η συμμετοχή των επώνυμων απλών πολιτών σε σχέση με τους πρώτους μήνες. Στις 4 Δεκεμβρίου 2007 μας ενημερώνει: "Αποκάλυψη του Greece-Salonika. Το Greece-Salonika είναι σε θέση να γνωρίζει την οριστική απόφαση,που έχει πάρει το Υπ.Εξωτερικών,με τη σύμφωνη γνώμη του Πρωθυπουργού φυσικά αλλά και με τη συναίνεση του Γ.Παπανδρέου, να είναι η Ελλάδα ανάμεσα στις πρώτες χώρες που θα προχωρήσουν στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου!" Σήμερα γνωρίζουμε οτι κάτι τέτοιο δεν επαληθεύτηκε.
Όσο για την υπόθεση press-gr, τον Ιανουάριο του 2008 "προς ενημέρωση των συνbloggers (και όχι μόνο)..", προσπαθεί να τους/μας καθησυχάσει και να τους διαβεβαιώσει οτι μπορούν να συνεχίσουν απτόητοι (όσοι βέβαια συκοφαντούν), αφού "καλό είναι να δούμε τι προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο εντοπισμός ενός blogger δεν είναι απλή υπόθεση".

Πολλοί δημοσιογράφοι γράφουν σε ενημερωτικά blogs γύρω από τα media, αρνούμενοι να αναφέρουν τα ονόματά τους για ευνόητους λόγους. Όπως περιγράφουν την διαδρομή τους, οι υπεύθυνοι του mediablog αναφέρουν: "8 Νοεμβρίου 2006. Τότε ξεκινήσαμε. Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. Ανώνυμοι προς το παρόν.Ανώνυμοι τυπικά όμως, γιατί έχουμε ταυτότητα, αλλά αν τη δημοσιεύαμε πιθανόν να μέναμε χωρίς εργασία. Κανείς εργοδότης δεν θα ήταν τόσο γενναιόδωρος ώστε να δέχεται να κριτικάρεται το μαγαζί του από κάποιον έμμισθο υπάλληλο του".
Ανωνυμία επικρατεί και σε άλλα δύο ανάλογα blogs, το enimerosi24.gr και το dailymedianews.blogspot.com.

Όπως έγινε αντιληπτό από τα τελευταία κείμενα, η οργανωμένη διαδικτυακή εναλλακτική ενημέρωση στην Ελλάδα παρέχεται κυρίως από επαγγελματίες δημοσιογράφους, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα blogs ως παράλληλη δραστηριότητα, χωρίς όμως να αναλαμβάνουν με την υπογραφή τους και το ονοματεπώνυμό τους την ευθύνη των κειμένων τους. Η ανύπαρκτη χρηματοδότηση των ενημερωτικών ιστοσελίδων και η ανωνυμία τους, θέτει και το ζήτημα της σκοπιμότητας και της εγκυρότητάς τους. Η αποκάλυψη της διασύνδεσης αρκετών ενημερωτικών blogs με επώνυμους δημοσιογράφους, εκδότες και εφημερίδες, αφήνει ερωτηματικά για τις επιδιώξεις των δημιουργών τους. Ήδη στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία) η νομοθεσία έχει γίνει πολύ αυστηρή σε σχέση με την συκοφαντική δυσφήμηση στο διαδίκτυο, τα πρόστιμα είναι υπέρογκα, οι δικηγόροι που ειδικεύονται στο θέμα κάνουν χρυσές δουλειές, ενώ δεν θα αργήσει μία νομοθετική ρύθμιση και στη χώρα μας, όταν πλέον θα έχουμε φτάσει στο σημείο, οι δικαστές να αναγκάζονται να βγάζουν αντικρουόμενες προσωπικές αποφάσεις σε ανάλογες περιπτώσεις, αφού το νομικό κενό επιτρέπει ποικίλες ερμηνείες. Τα όποια μανιφέστα κυκλοφορούν, αποτελούν μία αφελή προσπάθεια αυτορρύθμισης σε μία εικονική κοινωνία που περιέχει και απατεώνες και εκβιαστές και συκοφάντες.
Γράφοντας για τη δημοσιογραφία των πολιτών στην Ελλάδα, απέφυγα να ασχοληθώ με την μεγάλη πλειοψηφία των μη δημοσιογράφων bloggers, και αυτό γιατί αφ'ενός ο σκοπός μου ήταν να αναδείξω τί ΔΕΝ είναι δημοσιογραφία των πολιτών (ως παράδειγμα προς αποφυγή) και αφ'ετέρου γιατί δεν έχω διαμορφώσει πλήρη και ξεκάθαρη εικόνα για τα συνεχώς αυξανόμενα σε αριθμό ιστολόγια και τους χιλιάδες ιστολόγους που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Αν έγραφα για κάποια blogs που γνωρίζω, ίσως αδικούσα κάποια άλλα. Είτε μεμονωμένοι, είτε ομαδοποιημένοι, είτε με ήπιο είτε με επιθετικό-καταγγελτικό τρόπο, οι Έλληνες ιστολόγοι έχουν δώσει, σε γενικές γραμμές, πολύ θετικά δείγματα γραφής σε σχέση με την ενημέρωση, ακόμα και όταν αναπαράγουν ή σχολιάζουν ειδήσεις από τα mainstream ΜΜΕ. Ίσως στο μέλλον δούμε κάποια πραγματικά οργανωμένη συμμετοχική προσπάθεια, σε πιο επαγγελματικές προδιαγραφές, που θα αλλάξει τα δεδομένα στο βαλτωμένο τοπίο της ενημέρωσης των κυρίαρχων ΜΜΕ. Η συμμετοχή κάποιων επώνυμων δημοσιογράφων δεν είναι κατ'ανάγκη αρνητική, αφού θα προσδώσει και κάποιο κύρος στο όλο εγχείρημα, με την προϋπόθεση οτι θα αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στο διαδίκτυο, ακολουθούμε και εφαρμόζουμε, με κάποια χρονική καθυστέρηση, αυτά που συμβαίνουν στις υπόλοιπες αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες. Επομένως είναι σημαντικό να κρατάμε επαφή με τα τεκταινόμενα στο εξωτερικό, ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε τις παγκόσμιες τάσεις, την βιωσιμότητα και την εξέλιξη του μοντέλου της δημοσιογραφίας των πολιτών. Το διαδίκτυο, μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο ενημέρωσης και αφύπνισης ενός κοινού που σε ένα ποσοστό του δεν διαβάζει και που έχει εθιστεί στην υποκουλτούρα και την αποχαύνωση της τηλεόρασης, αλλά και εργαλείο προπαγάνδας και παραπληροφόρησης από τους ίδιους παράγοντες που λυμαίνονται τον χώρο των κυρίαρχων ΜΜΕ. Από εμάς εξαρτάται, τι θα ενισχύσουμε και τι θα απορρίψουμε.


Υ.Γ.Για την συκοφαντική δυσφήμηση στο internet θα ασχοληθώ σε ξεχωριστό κείμενο.