Η χαρά μιας ανεκτίμητης προσφοράς

Είναι πραγματικά περίεργο πόσο ένα απλό και καθημερινό γεγονός, που δεν του δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, μπορεί να αποτελέσει το περιεχόμενο ενός κειμένου και να εξοστρακίσει άλλα "σημαντικότερα" κείμενα που περιμένουν υπομονετικά μέρες ακόμα και εβδομάδες να πάρουν θέση στο χρονικό αυτού του ιστολογίου. Με ξαφνιάζει και μένα άλλες φορές πόσο απλές μπορεί να είναι οι αφορμές για να γράψεις ένα κείμενο, όταν φτάνεις σε ένα σημείο να προβληματίζεσαι με τι θέμα να καταπιαστείς. Παρατήρησα οτι η δημοσιοποίηση ενός κειμένου κάθε 2 με 3 μέρες είναι ένας καλός "εσωτερικός" ρυθμός για αυτό το ιστολόγιο. Προσπαθώ να τον κρατώ, έστω και αν έχουν μαζευτεί αρκετά κείμενα, με κίνδυνο αυτά να χάσουν το σωστό τους timing.
Δεν είχα σκεφτεί αρχικά οτι η επίσκεψή μου σε ένα νοσοκομείο προκειμένου να δώσω αίμα για τις ανάγκες κάποιου γνωστού μου προσώπου, θα μου έδινε το ερέθισμα να γράψω και να ασχοληθώ με την αιμοδοσία. Όμως το γεγονός με ενθουσίασε, έβαλα στην άκρη λοιπόν τα υπόλοιπα κείμενα προς τελική επεξεργασία και νά το καινούργιο θέμα.
Γνωρίζω οτι το θέμα της αιμοδοσίας δεν είναι πρωτότυπο, ούτε δημοφιλές σαν το βιβλίο της ιστορίας ή τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ. Δεν δημιουργεί εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Δεν είναι καν επίκαιρο. Με τον κίνδυνο κάποιοι να προσπεράσουν και να μην το διαβάσουν, αποφάσισα να αναδείξω τη χαρά της προσφοράς προς τους συνανθρώπους μας μέσω της πράξης της αιμοδοσίας, και ιδιαίτερα της εθελοντικής αιμοδοσίας. Γιατί στην εθελοντική αιμοδοσία, υπάρχει ο απόλυτος αλτρουισμός, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει συνήθως, δηλαδή το να δίνουμε αίμα όταν κάποιος συγγενής ή φίλος μας έχει ανάγκη, οπότε και υπεισέρχεται το στοιχείο της ηθικής υποχρέωσης και του συναισθηματικού δεσμού. Στην εθελοντική αιμοδοσία δεν υπάρχουν σκοπιμότητες και δεσμοί αίματος, όλοι γίνονται αδέρφια, μανάδες, πατεράδες, φίλοι. Η αγάπη και η χαρά της προσφοράς διαχέεται και ακτινοβολεί προς όλες τις κατευθύνσεις σε όλο το κοινωνικό σύνολο και ενισχύει την κοινωνική αλληλεγγύη. Είχα την ευκαιρία περιμένοντας στο χώρο αναμονής να το δώ στα μάτια απλών ανθρώπων, που με σεμνότητα επιδείκνυαν την κάρτα εθελοντή. Χάρηκα για αυτούς τους Ανθρώπους. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που προσφέρουν χωρίς να το καυχώνται, χωρίς τις τυμπανοκρουσίες των τηλεοπτικών "προσφορών", όπου η αυτοπροβολή "μειώνει" την κάθε καλή πρόθεση.

Με την ευκαιρία του ενημερωτικού αυτού κειμένου, υπενθυμίζω ορισμένα στοιχεία που πιθανώς οι περισσότεροι θα γνωρίζουν ήδη:
1.Ο εθελοντής αιμοδότης προσφέρει το αίμα του για τον άγνωστο σε αυτόν ασθενή.
2.Καθένας που είναι υγιής και ηλικίας 18-62 ετών, μπορεί να γίνει εθελοντής αιμοδότης.
3.Οι ανδρες μπορούν να δώσουν αίμα 4 φορές το χρόνο και οι γυναίκες 3 και το μεσοδιάστημα μεταξύ 2 αιμοδοσιών δεν πρέπει να είναι μικροτερο των 2 μηνών.
4.Η αιμοδοσία συμβάλλει στην ανανέωση των κυττάρων του αίματος.
5.Η αιμοδοσία είναι ασφαλής διαδικασία για τον αιμοδότη και προσφέρει την δυνατότητα του ελέγχου του αιματοκρίτη καθώς και της ηπατίτιδας Β και C, του ιου του AIDS, της σύφιλης και του ιού ΗΤLV (σε περίπτωση θετικής απάντησης, ενημερώνεται ο αιμοδότης).
6.Χωρίς να θίγεται ο αλτρουισμός, υπάρχουν και οφέλη, αφού με την επίδειξη της κάρτας του εθελοντή αιμοδότη, καλύπτονται οι ανάγκες του αιμοδότη και της οικογένειάς του σε αίμα.
7.Στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο Κρατικές Υπηρεσίες Αιμοδοσίας (πληροφορίες στο www.e-aimodosia.gr)

Η απόφαση των συμπολιτών μας να γίνουν εθελοντές αιμοδότες στηρίζεται σε υψηλά κίνητρα, στην ανιδιοτέλεια, στην διάθεση προσφοράς και στην ηθική ικανοποίηση που λαμβάνουν από μία κορυφαία και επαναλαμβανόμενη πράξη ζωής. Η σημερινή εμπειρία με βοήθησε να πάρω και εγώ την απόφασή μου. Εσείς πότε θα την πάρετε;

Υ.Γ.1.Σύμφωνα με το στοιχεία του www.aimodosia.org oι εθελοντές αιμοδότες στη xώρα μας είναι περίπου 100.000 και οι ετήσιες ανάγκες σε αίμα καλύπτονται κατά 50% από το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον των συγγενών του αρρώστου, κατά 38% έως το 40% από τους εθελοντές αιμοδότες και κατά 10% έως 12% από τις Ένοπλες Δυνάμεις και με εισαγωγή από τον Ελβετικό Ερυθρό Σταυρό.
Υ.Γ.2.Δεν πρέπει μόνο η επικαιρότητα να καθορίζει τη θεματολογία. Υπάρχουν δυστυχώς σοβαρά και διαρκή προβλήματα που τα θυμόμαστε μόνο όταν έρχονται για κάποιο λογο στο προσκήνιο και τα ξεχνάμε όταν φύγουν από πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας.
Υ.Γ.3.Είμαστε λαός που γκρινιάζει συνέχεια για τα πάντα. Ας αναδεικνύουμε επιτέλους και τα θετικά στοιχεία μας, γιατί πολύ μιζέρια και αρνητισμός έχει πέσει στην μπλογκόσφαιρα.