Ο λαϊκισμός δεν έχει όριο (υπόθεση Pfizer)

Δεν θέλω να γίνω συνήγορος της Pfizer και οποιασδήποτε φαρμακευτικής εταιρίας, αλλά ο φτηνός λαϊκισμός έχει τα όριά του. Αφορμή για το κείμενο, αποτέλεσαν οι οργισμένες αντιδράσεις στην ενέργεια της εταιρίας Pfizer να αποσύρει το φάρμακο Exubera (εισπνεόμενη μορφή ινσουλίνης για τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη) από την αγορά, επειδή οι γιατροί δεν συνταγογραφούσαν σε σημαντικό βαθμό το φάρμακο, σε συνδυασμό με το αυξημένο κόστος παραγωγής, με αποτέλεσμα να μην είναι κερδοφόρο για την εταιρία. Η Pfizer υποστηρίζει οτι το φάρμακο απέτυχε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των γιατρών και των ασθενών. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της εταιρίας, ο κυριότερος λόγος που οδήγησε στην απόφαση είναι η απροθυμία ασφαλιστικών ταμείων σε αρκετές χώρες να αποζημιώσουν το φάρμακο. Δηλαδή τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΡΑΤΗ (μέσω των ασφαλιστικών τους ταμείων) δεν αναλάμβαναν το υψηλό κόστος του φαρμάκου, με αποτέλεσμα αυτό (το κόστος) να μετακυλίεται στους ασφαλισμένους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να το αντέξουν. Όσο καλό λοιπόν και αν είναι ένα φάρμακο, αν επιβαρύνει τελικά την τσέπη του ασθενή, δεν θα προτιμηθεί και δεν θα πιάσει!
Δεν αντέχω τις κλάψες των κάθε λογής λαϊκιστών που μιλούν για την ανάλγητη εταιρεία που δεν υπολογίζει τον "ανθρώπινο πόνο", που "παίζει με την υγεία των ασθενών" και άλλα δακρύβρεχτα. Η αλήθεια είναι οτι η μεγάλη πλειοψηφία των διαβητικών αντιμετωπίζεται με φάρμακα από το στόμα. Οι υπόλοιποι λαμβάνουν ινσουλίνη (κυρίως) και υπάρχουν πολλά ενέσιμα σκευάσματα ινσουλίνης για υποδόρια χορήγηση. Άλλα από αυτά είναι ταχείας, άλλα ενδιάμεσης, άλλα βραδείας δράσης και άλλα μείγματα των προηγουμένων. Το Exubera, φάρμακο που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα, είχε το μεγάλο πλεονέκτημα της αποφυγής, από τη μεριά του ασθενή, του συχνού τρυπήματος που απαιτούσε η κλασσική ινσουλίνη. Όμως, ως εισπνεόμενη ισουλίνη, αντικαθιστούσε ΜΟΝΟ τα ενέσιμα ταχείας δράσης, δηλαδή στην πράξη συνδυαζόταν αναγκαστικά με κάποια ενέσιμα ενδιάμεσης ή βραδείας δράσης. Επιπλέον το φάρμακο είχε σοβαρούς περιορισμούς χρήσης: αντένδειξη αποτελούσαν όσοι έπασχαν από αναπνευστικές παθήσεις, όσοι ήταν καπνιστές, οι έγκυες και τα παιδιά (δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι του νεανικού διαβήτη τύπου Ι, όπου υπάρχει ανεπάρκεια ινσουλίνης).
Από την άλλη πλευρά, τα καθαρά έσοδα της εταιρίας από 3,4 δις $ το 3ο τρίμηνο του 2006 έπεσαν στα 761 εκατομμύρια $ το 3ο τρίμηνο του 2007. Τι έπρεπε να κάνει δηλαδή η εταιρία, μια εταιρία με χιλιάδες εργαζόμενους, που λειτουργεί με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και είναι εισηγμένη στα χρηματιστήρια; Να συνεχίσει να επενδύει σε ένα φάρμακο που το ασφαλιστικό σύστημα (δηλαδή το κράτος) ΔΕΝ στήριζε, οι γιατροί ΔΕΝ συνταγογραφούσαν και οι ασθενείς ΔΕΝ έπαιρναν, για να γίνει ζημιογόνα και να φαληρίσει, με ότι αυτό συνεπάγεται; Μέχρι τωρα που οι νταβραντισμένοι Ελληναράδες έπαιρναν (και συνεχίζουν να παίρνουν) το Viagra με τις χούφτες, η εταιρία ήταν καλή και τώρα έγινε απάνθρωπη; Φάρμακα σαν το αντιυπερτασικό Norvasc ή το αντιλιπιδαιμικό Lipitor που λαμβάνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο το κόσμο, έχουν σώσει ζωές. Δεν προσπαθώ να ωραιοποιήσω την εικόνα της Pfizer (άλλωστε είναι γνωστές οι πρακτικές των φαρμακευτικών εταιριών στις έρευνες και τις δοκιμές σε ανθρώπινα πειραματόζωα, όπως και των βρώμικων οικονομικών σχέσεων με το ιατρικό κατεστημένο και όχι μόνο). Αλλά έλεος πιά! Δεν πρόκειται για φιλανθρωπικό ίδρυμα, επιχείρηση είναι! Τα χρήματά της επενδύει και τις περισσότερες φορές η επένδυση αποβαίνει σε όφελος του ασθενή. Και επιτέλους, δεν κινδυνεύει η υγεία των ασθενών με την απόσυρση! Απλώς κάποιοι θα επιστρέψουν στον προηγούμενο, αποτελεσματικό πάντως, τρόπο θεραπείας. Άλλωστε και άλλες εταιρίες (π.χ.Eli Lilly) ετοιμάζονται να βγάλουν στην αγορά δική τους εισπνεόμενη ινσουλίνη καθώς και νέα ελπιδοφόρα φάρμακα για την αντιμετώπιση του διαβήτη, της σύγχρονης μάστιγας του καταναλωτικού καιρού μας. Αυτά για τη αποκατάσταση της αλήθειας και για μιά ρεαλιστική προσέγγιση, μακρυά από φτηνούς λαϊκισμούς.

Υ.Γ.Μεγάλο ενδιαφέρον έχει το γεγονός οτι σε δύο χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, το φάρμακο είχε καλές πωλήσεις, καλυπτόταν από τα ασφαλιστικά ταμεία (αν και ακριβό) και ήταν κερδοφόρο, κάτι που δεν αρκούσε όμως για την εταιρία με βάση τις συνολικές παγκόσμιες πωλήσεις. 1000 ασθενείς ελάμβαναν στην Ελλάδα το Exubera.