Είσαι σίγουρος οτι θα τους τιμωρήσεις απέχοντας;

Η αποχή είναι μια συνειδητή επιλογή και όπως κάθε επιλογή είναι σεβαστή. Όσοι απέχουν όμως δεν αποτελούν συμπαγές σώμα ως προς την αιτιολόγηση της εκλογικής τους συμπεριφοράς. Ας τους κατατάξουμε σε τρεις κατηγορίες.
Αρχικώς είναι αυτοί που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να φθάσουν στο εκλογικό τμήμα και να ψηφίσουν. Είναι όσοι παραμένουν κατάκοιτοι, με χρόνια νοσήματα, άνθρωποι με αναπηρίες που δεν τους επιτρέπουν τις μετακινήσεις, ασθενείς σε νοσοκομεία, ακόμα και ηλικιωμένοι που λόγω ηλικίας, αισθανόμενοι οτι οι δυνάμεις τους δεν το επιτρέπουν, διστάζουν να ψηφίσουν. Ο ίδιος ο εκλογικός νόμος δίνει το δικαίωμα σε όσους έχουν συμπληρώσει το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας τους, να απέχουν χωρίς να έχουν ποινικές επιπτώσεις. Αυτό το κομμάτι του πληθυσμού δεν είναι αμελητέο, ειδικά τα τελευταία χρόνια που γερνάμε ως χώρα.
Άλλο ένα κομμάτι είναι όσοι είναι αδιάφοροι για τα πολιτικά πράγματα. Καθένας μας έχει τις προτεραιότητές του. Για ορισμένους, η πολιτική τούς αφήνει παγερά αδιάφορους, για άλλους τα πάντα είναι αδιάφορα. Αν εξαιρέσω τους δεύτερους που δεν τους σχολιάζω, για τους πρώτους σημασία έχει η δική τους μικρή κοινωνία, ή η οικογενειά τους ή οι προσωπικές τους ευαισθησίες που ξεπερνούν τα πεζά δεδομένα των κομμάτων. Υπάρχει ένας άλλος κόσμος που πολλές φορές κινείται παράλληλα με τον κόσμο της πολιτικής και της κοινωνίας, χωρίς να επικοινωνεί μαζί του. Τιμώ όσους έχουν επιλέξει συνειδητά έναν άλλο δρόμο από αυτόν που μας έχουν επιβάλλει οι καταστάσεις, έναν δρόμο προσωπικό, μοναχικό και δύσκολο, με στόχους και αυστηρές προδιαγραφές. Θα ασχοληθώ με αυτό το κομμάτι της κοινωνίας εν καιρώ.
Το τρίτο μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων που απέχουν (και αυτοί για τους οποίους γράφω σήμερα) είναι όσοι έχουν απογοητευτεί ή έχουν οργιστεί. Τους σιχάθηκαν όλους ή θέλουν και να τους τιμωρήσουν απέχοντας. Έχει όμως η ενέργειά τους αποτέλεσμα;
Το οξύμωρο είναι οτι το συγκεκριμένο κομμάτι των δυνητικών ψηφοφόρων, είναι απαιτητικό, ασυμβίβαστο, ευαίσθητο και με οραματισμούς, σε αντίθεση με αυτούς που στην μεγάλη τους πλειοψηφία καθορίζουν τις τύχες μας, αυτούς δηλαδή που είναι βολεμένοι, συντηρητικοί, με επιλεκτική μνήμη και όραση, κολλημένοι στο κόμμα τους μέχρι να πεθάνουν, περιμένοντας το να εξαργυρώσει την "προσφορά" και την "αφοσίωσή" τους. Ακόμα και άνθρωποι που θεωρούνται προοδευτικοί, περιχαρακώνονται πίσω από την ιδεολογία τους, αρνούμενοι να δουν πέρα από τη μύτη τους και στην ουσία συντηρητικοποιούνται. Όσοι λοιπόν απέχουν, απογοητευμένοι και οργισμένοι, αφήνουν τους υπόλοιπους να καθορίσουν τις τύχες όλων μας. Το ζωντανό αυτό κομμάτι της κοινωνίας που θα έκανε τη διαφορά με την παρουσία του, αποσύρεται με ηττοπάθεια. Ειδικά σήμερα που οι συνθήκες είναι περισσότερο ώριμες για μία στροφή του πολιτικού συστήματος σε άλλη κατεύθυνση, πιο ελπιδοφόρα, η απάντηση είναι η άρνηση. Από την δεκαετία του 1960 διαμορφώνεται μία παγκόσμια τάση για αύξηση της αποχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ΗΠΑ:στις τελευταίες προεδρικές εκλογές η αποχή έφτασε στο 41%, αλλά υπάρχει και ένα 10% περίπου ακόμα, που του έχει στερηθεί το δικαίωμα ψήφου (και το οποίο ανήκει στις πιο αδύναμες κοινωνικές τάξεις). Αν υπολογίσουμε οτι το κάθε μεγάλο κόμμα λαμβάνει από 45-55%, τότε το 1/4 των πολιτών των ΗΠΑ αποφασίζουν και για τα υπόλοιπα 3/4 (και βγάζουν πρόεδρο τον Bush). Ευτυχώς στην Ευρώπη η συμμετοχή φθάνει στο 77% (στην Ελλάδα στις τελευταίες εκλογές ήταν 75,6%), δεν παύει όμως να είναι χαμηλή (ένας στους 4 δεν ψηφίζει). Στις χώρες λοιπόν που η αποχή θριαμβεύει, διαπιστώνουμε οτι ουδόλως το σύστημα ενοχλείται. Το αντίθετο συμβαίνει: μία ισχνή μειοψηφία στις καρδιές του εκλογικού σώματος κατορθώνει να επικρατεί, απλώς επειδή είναι η μεγαλύτερη από όλες τις υπόλοιπες μειοψηφίες.
Ύστερα από τα παραπάνω, εξακολουθείς να πιστεύεις οτι θα τους τιμωρήσεις απέχοντας;

Το πολιτικό είναι και κοινωνικό-προσωπικό

Ξέρω, θα πείτε: ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ! Δεν αντέχετε να ακούτε και να διαβάζετε για κόμματα, υποψηφίους, υποσχέσεις, debate και όλα τα σχετικά. Δεν σας αδικώ! Είναι τέτοιος ο βομβαρδισμός από παντού, που και να θέλεις, δεν μπορείς να ξεφύγεις. Το δράμα είναι μεγαλύτερο σε όσους δεν έχουν ενδιαφέρον για αυτές τις εκλογές ή είναι απογοητευμένοι ψηφοφόροι. Βάζω στοίχημα, οτι λίγες μέρες μετά τις εκλογές, τόσο τα ιστολόγια όσο και η συχνότητα με την οποία εμφανίζουν νέα κείμενα, εικόνες και videos, θα μειωθούν και θα ηρεμήσουμε όλοι (πιθανότατα θα ισχύσει το ίδιο και για μένα). Αλλά υπάρχουν δύο στοιχεία που δικαιολογούν το φαινόμενο της υπερβολής αυτής.
Το πρώτο είναι οτι μία φαύλη κατάσταση που βιώνουμε όλοι τα τελευταία χρόνια, φτάνει στην κορύφωσή της στις 16 Σεπτεμβρίου. Μας δίνεται η δυνατότητα, να εκφράσουμε την αγανάκτηση, την θλίψη, την αντίδρασή μας (ή αντίθετα την επιδοκιμασία μας, για τους ικανοποιημένους), έμπρακτα. Ολο το παρελθόν ξετυλίγεται σαν ταινία, συμπυκωμένο και ζωντανό στη μνήμη μας. Όλα γίνονται τόσο γρήγορα. Και το παρελθόν που ξεψυχά, κάνει τους τελευταίους του σπασμούς, σαν πληγωμένο θηρίο, ακόμα και τώρα. Είναι η στιγμή της εγρήγορσης, όχι της απάθειας.
Το δεύτερο είναι η άμεση συσχέτιση των πολιτικών γεγονότων και καταστάσεων με ότι συμβαίνει γύρω μας. Δεν μπορεί να διαχωριστεί η κοινωνία και το άτομο, από την πολιτική, αφού η επίπτωση της τελευταίας είναι εμφανής σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Η εφαρμογή της πολιτικής καθορίζει την ποιότητα της ζωής του πολίτη, αν το νερό και ο αέρας που αναπνέει θα είναι καθαρά, αν ο μισθός ή η σύνταξη που παίρνει θα του φτάσει για να περάσει το μήνα, αν θα έχει δωρεάν και καλής ποιότητας παιδεία για τα παιδιά του και υγεία για όλη την οικογένειά του, αν οι συναλλαγές του με το κράτος θα είναι γρήγορες και αποτελεσματικές και τελικά αν οι ασφυκτικές συνθήκες της ζωής του, του επιτρέψουν να ξεφύγει από τη στασιμότητα της καθημερινότητας και να αρχίσει να ψάχνει τον πραγματικό του εαυτό, μία καλύτερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, γεμάτη αγάπη και αλληλεγγύη. Υπάρχει λοιπόν μία δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στο άτομο και την κοινωνία από την μία μεριά και την πολιτική από την άλλη. Η άγνοια και η απέχθεια του κόσμου για το πραγματικά πολιτικό (και όχι για την επίφαση της πολιτικής, δηλαδή την επιφανειακή εικόνα της), προκύπτει από την έλλειψη διάθεσης να διαβάσει και να ενημερωθεί για την ουσία των προβλημάτων και την συνολικότερη ζοφερή εικόνα που διαγράφεται (είμαστε μια από τις χώρες με την μικρότερη αναγνωσιμότητα εφημερίδων και βιβλίων κατ'ετος) και από την ψευδαίσθηση οτι όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν επηρεάζουν τον μικρόκοσμό μας, άρα δεν μας αφορούν. Αντιδρούμε καθυστερημένα όταν πλέον τα αποτελέσματα από την άσκηση της πολιτικής φθάσουν μπροστά στην είσοδο του σπιτιού μας και μας χτυπήσουν την πόρτα. Και τότε ακόμα, πολλοί δεν θα μπορούν να καταλάβουν τις πραγματικές αιτίες, γιατί δεν θα έχουν εκπαιδευτεί γι'αυτό, επηρεαζόμενοι από τον κάθε καλοθελητή προπαγανδιστή της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου ή του κόμματος.
Ανεξάρτητα από τον τρόπο προσωπικής αντίδρασης, σημασία έχει η ενημέρωση και η κριτική σκέψη. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να υποκριθούμε οτι δεν συμβαίνει τίποτα ή να αδιαφορήσουμε, γιατί ακόμα και η καθημερινότητά μας ίσως υποβαθμιστεί στο μέλλον ερήμην μας. Το πολιτικό είναι λοιπόν και κοινωνικό-προσωπικό. Δεν έχω αυταπάτες οτι η ψήφος μας έχει τόση δύναμη ώστε να αλλάξει άμεσα τον κόσμο. Αν όμως οι επιλογές που κάνουμε βρίσκονται σε σωστή κατεύθυνση, θα έχει δρομολογηθεί μία επίπονη και αργή μετεξέλιξη σε μια πιό δίκαιη κοινωνία, που όλοι οραματιζόμαστε.

Σώπα! Ο ΣΚΑΪ συμμορφώνεται! Θα συμμορφωθεί και η ΝΕΤ;

Αφού πήγε άπατο το debate του ΣΚΑΪ στις 6/9 (βρέθηκε ο δύστυχος αντιμέτωπος με το debate των πολιτικών αρχηγών στην κρατική τηλεόραση-πού πας ρε Καραμήτρο;), επαναλαμβάνεται στις 10/9 με υποψήφιους βουλευτές 5 κομμάτων. Δεν νομίζω οτι το κείμενο του ιστολογίου είχε τόση δύναμη, ώστε να επιβάλλει στο ΣΚΑΪ μεγαλύτερη πολυφωνία σε σχέση με το προηγούμενο δικομματικό εγχείρημα. Απλώς κάποια στιγμή διαπίστωσαν την πατάτα (το λέω πολύ κομψά) που έκαναν ή υπήρξαν διαμαρτυρίες για εσκεμμένα άνιση μεταχείρηση. Ούτως ή άλλως, το αναφέρω σημειολογικά. Όταν μαθαίνεις να λειτουργείς κομματικά και είσαι διαπλεκόμενος, ξεχνάς τί σημαίνει δημοκρατία.
Αρνούμενος να παρακολουθήσω την παρωδία, έμαθα οτι τελικά προσκεκλημένοι ήταν μόνο οι εκπρόσωποι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (για όσους είχαν ψευδαισθήσεις για το αντίθετο). Ακόμα και μετά την φτιασιδωμένη επίφαση πλουραλισμού της δεύτερης εκπομπής, η άποψη που έχω για την εκμετάλλευση των bloggers από τον ΣΚΑΪ παραμένει αρνητική. Το ίδιο ισχύει για την ΝΕΤ, που κάνει και εκείνη 2 debate (το πρώτο την ημέρα που κάνει και ο ΣΚΑΪ) με εκπροσώπους πάλι μόνο από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αυτή φαίνεται δεν παίρνει χαμπάρι. Αλλά δεν τη νοιάζει. Το ΕΡΣ σε δύο περιπτώσεις, τη μία με τη περίφημη φραπελιά της Δρούζα και την άλλη με το video με τους δήθεν εμπρηστές στον Υμηττό, που ήταν τελικά εθελοντές πυροσβέστες, απλώς της έκανε επίπληξη. Αλλά και πρόστιμο να της έβαζε, εμείς θα πληρώναμε το μάρμαρο μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Άρα η ΝΕΤ παίζει ασύδοτα με ασφάλεια. "Στηρίξτε" την και εσείς λοιπόν με την συμμετοχή σας, φίλοι bloggers. Βλέπω μάλιστα και ορισμένους πολύ οργισμένους, μα πάρα πολυ οργισμένους, να δείχνουν μία συμπεριφορά όλο ευγένεια και πολιτισμό, άσε οι ερωτήσεις: γροθιά στο στομάχι! Υπάρχει όμως ακόμα χρόνος. Ακόμα και τώρα μπορείτε να αποσύρετε τα μόλις 8 videos από το SYNC, πριν την ολοκληρωτική ντροπή.
Υ.Γ.Διαπίστωσα οτι η ΝΕΤ, εν μέσω μιας καταιγίδας προεκλογικών εκπομπων (το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματός της), δείχνει την Κυριακή, τη Δευτέρα και την Τρίτη, εμβόλιμα, μία εκπομπή-ντοκυμονταίρ με τίτλο "Το μονοπάτι προς την 11η Σεπτεμβρίου". Πέρα από την υπενθύμιση της θλιβερής επετείου, βρίσκει την ευκαιρία να υποστηρίξει τηλεοπτικά, δημιουργώντας τους αντίστοιχους συνειρμούς, την πρόσφατη κυβερνητική βλακεία περί ασύμμετρης απειλής. Άλλωστε είναι το μοναδικό τηλεοπτικό κανάλι που με ντοκυμονταίρ θυμάται την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, μαζί με άλλο ένα. Μαντέψτε ποιό: Τον ΣΚΑΪ, βρε κουτά!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ TV! ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!

Η TV είναι ένα από τα πιο σκληρά ναρκωτικά που κυκλοφορούν. Έχει έντονη παραισθησιογόνο δράση, προκαλεί διαταραχή στο συναίσθημα και όσοι κάνουν χρήση, το αρνούνται συστηματικά και δεν παραδέχονται οτι ξημεροβραδυάζονται στην τηλεόραση ("κανένα ντοκυμονταίρ για τα άγρια ζώα βλέπω μόνο"). Προκαλεί κοινωνικά προβλήματα (συζυγικοί καυγάδες για το Champions League ή την Ελληνική ταινία), εξάρτηση ("έχει TV στο νησί;"), αϋπνία ("να δούμε και τη μεταμεσονύχτια εκπομπή;") ή υπνηλία (κατά τη διάρκεια της ομιλίας ενός πολιτικού), αλλαγή στη συμπεριφορά και την εμφάνιση (δείτε την αποβλακωμένη φάτσα οποιουδήποτε τηλεθεατή), ευερεθιστότητα (ανεβαίνει η πίεση αν δείς τον Τραγκαουνάκη ή τον Ζαχόπουλο), ανοχή (όσο παρακολουθείς, κολλάς και θέλεις να βλεπεις περισσότερο), απουσία από την δουλειά ("ευτυχώς οι δημοφιλείς εκπομπές μεταδίδονται το βράδυ"), άγχος (σκέψου να σου καεί η τηλεόραση την κρίσιμη στιγμή) και αμνησία ("είπα οτι δεν θα την ξανανοίξω τη ρημάδα").
Δυστυχώς η σύγχρονη επιστήμη δεν έχει κατορθώσει να αντιμετωπίσει το σοβαρό αυτό πρόβλημα φαρμακευτικώς ή έστω με μία κλινική αποτοξίνωσης. Εκεί που λές οτι ο χρήστης κατόρθωσε να απεξαρτηθεί (καλοκαίρι με βαρετές επαναλήψεις), έρχεται η νέα τηλεοπτική σεζόν και ξανακυλάει στο βούρκο. Άλλωστε οι έμποροι του ναρκωτικού αυτού κατορθώνουν κατά καιρούς να το κάνουν πιο ελκυστικό στο χρήστη, όταν αυτός έχει μπουχτίσει (πάρε να'χεις και ένα reality). Έχουν καταλάβει οτι όσο υπάρχει ζήτηση, υπάρχει και προσφορά. Τόσοι και τόσοι συνωστίζονται να πάρουν θέση ως βαποράκια: εξυπνάκηδες διαφημιστές, διαπλεκόμενοι δημοσιογράφοι, φανφαρόνοι πολιτικοί, βρώμικοι επιχειρηματίες, επιδειξιομανείς επαγγελματίες, νάρκισσοι πολίτες.
Η εξάρτηση είναι κυρίως ψυχολογική. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός οτι η εξάρτηση μεταδίδεται από χρήστη σε χρήστη και όσοι δεν κάνουν χρήση αισθάνονται περίπου απόβλητοι της κοινωνίας ή ηλίθιοι ("δεν είδες το τελευταίο επεισόδιο; μα πού ζείς!"). Η κοινότητα των χρηστών δένεται με έντονους συναισθηματικούς δεσμούς (όταν σχολιάζεται ομαδικώς η εξέλιξη στην σαπουνόπερα). Σε αντίθεση με τις άλλες ναρκωτικές ουσίες, είναι νόμιμη και κανείς από το περιβάλλον του χρήστη δεν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου (π.χ. δεν λέει "αν συνεχίσεις σε αυτόν το ρυθμό να βλέπεις TV, θα τυφλωθείς και θα κουφαθείς"). Δεν φαίνεται να είναι αρχικώς επικίνδυνη για την υγεία, αλλά τελικά οδηγεί σε σοβαρή μαλάκυνση του εγκεφάλου.
Αυτήν την μαλάκυνση θελουν να εκμεταλλευτούν οι παμπόνηροι έμποροι και τα βαποράκια τους, για να πουλήσουν ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα σε περισσότερους νέους χρήστες. Και απ'ότι φαίνεται τα καταφέρνουν καλά. Αυτό αποδεικνύεται από την αυξημένη θεαματικότητα των σήριαλ και από τους πολιτικούς και τα κόμματα που εκλέγονται μέσω της TV (τηλεοπτική δημοκρατία). Μια παραλλαγή του σκληρού ναρκωτικού, που το κυκλοφορούν μαζικώς μόνο σε συγκεκριμένες περιόδους (προεκλογικώς), λέγεται debate. Πρόκειται για άκρως επικίνδυνο ναρκωτικό, γιατί ενώ φαίνεται αθώο και φθηνό (τι φθηνό, τζάμπα δηλαδή για όλο τον κοσμάκη), όταν καταναλώνεται, οδηγεί σε νοητική διαταραχή και σύγχυση. Ορισμένοι βιώνουν οργή και ένα παραλήρημα μεγαλείου που λέγεται "θα τους δείξω εγώ" ή αλλιώς "ΑΠΟΧΗ-ΛΕΥΚΟ-ΑΚΥΡΟ" που οδηγεί σε απάθεια και άλλοι ένα τρομερό παραλήρημα επικείμενης καταστροφής που λέγεται "ακυβερνησία". Ο χρήστης αισθάνεται οτι έρχεται το τέλος του κόσμου, ζεί με παραισθήσεις και οδηγείται στην κάλπη ως ζόμπι. Αυτή η ψευδαίσθηση διαλύεται ξαφνικά μετά από λίγο καιρό, όταν δηλαδή ανακοινώνονται τα ποσοστά των κομμάτων και ορκίζεται τελικά μία νέα κυβέρνηση, αλλά η ζημιά έχει γίνει.
Γι'αυτό και εγώ ως περιστασιακός χρήστης, προσπαθώντας να απεξαρτηθώ πλήρως, φωνάζω σε όλους τους χρήστες: ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ! ΟΧΙ ΣΤΗΝ TV! ΟΧΙ ΣΤΑ DEBATE! ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ!

Είμαστε δυό, είμαστε τρείς, είμαστε χίλλιοι δεκατρείς

Ξεκινώντας το ιστολόγιο αυτό, μέσα στον Ιούλιο, άρχισα και εγώ να αισθάνομαι μέλος μιας μεγαλύτερης άγνωστης σε μένα κοινότητας. Αποφάσισα λοιπόν να εξερευνήσω τον αχανή αυτό χώρο, προκειμένου να βγάλω συμπεράσματα για το περιεχόμενο, την ποιότητα και την ποσότητα των ιστολογίων που δραστηριοποιούνται με εργαλείο την Ελληνική γλώσσα. Με είχε εντυπωσιάσει μάλιστα ο αριθμός των ιστολογίων και ο ρυθμός αύξησής τους (από τα στοιχεία του SYNC από 15000 έφτασε στις 18000 μέσα σε ένα μήνα).
Στην πραγματικότητα τα ενεργά και με προσωπική γραφή ιστολόγια είναι πολύ πολύ λιγότερα. Πολλοί bloggers έχουν σταματήσει από καιρό και δήλωσαν την αποχώρησή τους. Άλλοι έχουν δημιουργήσει 2,3 ή και περισσότερα ιστολόγια με το ίδιο περιεχόμενο ή σταματώντας το ένα συνεχίζουν σε άλλο παρόμοιο με διαφορετική ηλεκτρονική διεύθυνση. Επίσης αρκετά ιστολόγια είναι χωρίς περιεχόμενο ή με ένα μόνο εισαγωγικό κείμενο, χωρίς συνέχεια. Λίγα ακόμα αποτελούν ομαδική προσπαθεια όπου bloggers συνεισφέρουν με κείμενά από τα ιστολόγιά τους. Άλλα απλώς αναπαράγουν κείμενα, εικόνες και videos άλλων bloggers, χωρίς πολλές φορές να αναφέρουν τη πηγή τους. Τελικά αφού άνοιξα περίπου 1500 ιστολόγια, στη λίστα μου παρέμειναν περίπου 350 (και πολλά είναι), ενώ ακόμα συνεχίζω να ψάχνω μέσω των αγαπημένων άλλων ιστολογίων.
Τα ιστολόγια λοιπόν διαχωρίζονται κατ'εμέ σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα εσωστρεφή και τα εξωστρεφή.
Στα πρώτα ο blogger περιαυτολογεί, περιγράφει δικές του εμπειρίες και γεγονότα της καθημερινότητάς του, εκτονώνει την ανάγκη έκφρασης των συναισθημάτων του και εξωτερικεύει τις σκέψεις του. Πάντα όμως ο πυρήνας είναι ο εαυτός του. Όλα (ή τα περισσότερα) αφορούν τον blogger, την καθημερινότητά του, την αυτοπροβολή του. Η όποια προσπάθεια επικοινωνίας, περιορίζεται στο να προκαλέσει το ενδιαφέρον και την συμπάθεια για την "ιδιαίτερη" περίπτωσή του. Είναι ένα αυστηρά προσωπικό ημερολόγιο, που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα έβγαινε ποτέ από το κλειδωμένο συρτάρι. Πέρα από περιπτώσεις που δεν ξεπερνούν σε αριθμό τα δάκτυλα και των δύο χεριών και αφορούν πραγματικά ιδιαίτερες προσωπικές ιστορίες (καρκίνος, εξαφανίσεις), το εγχείρημα έχει περιορισμένη ανταπόκριση και λειτουργεί με τη λογική της κλειδαρότρυπας ή της επίδειξης. Πάντα θα υπάρχει κόσμος που να ανταποκρίνεται σε τέτοια καλέσματα, ιδίως όταν το ιστολόγιο εκπέμπει μέσα από τον εγωκεντρισμό του blogger και ένα σήμα μοναξιάς. Όμως μόνο όσοι έχουν την δυνατότητα μίας λογοτεχνικής ή γλαφυρής περιγραφικής έκφρασης μπορούν να απευθυνθούν σε ένα ευρύτερο κοινό.
Στην δεύτερη περίπτωση, των εξωστρεφών ιστολογίων, που είναι και τα περισσότερα, υπάρχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Σε αυτά ο blogger προσπαθεί να εκφραστεί για όσα συμβαίνουν γύρω του, για καταστάσεις που τον αφορούν και τον προβληματίζουν, αλλά ταυτόχρονα αφορούν και τον πιθανό αναγνώστη του, καταστάσεις και γεγονότα που ξεφεύγουν από τον μικρόκοσμό του. Άλλος χρησιμοποιεί το χιούμορ, άλλος την ποιητική-λογοτεχνική έκφραση, άλλος την επιθετικότητα-καταγγελία, άλλος τη σοβαρότητα του λόγου ή και συνδυασμούς τους. Ακόμα και όταν περιγράφει προσωπικές του εμπειρίες, τις τοποθετεί μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο ως αφορμή γενικότερου προβληματισμού. Θέλει να επικοινωνήσει, θέλει να διαπιστώσει αν υπάρχουν και άλλοι συνάνθρωποί του, που έχουν τις ίδιες ευαισθησίες και αναζητήσεις με αυτόν. Από εκεί και πέρα έγκειται στον αναγνώστη, ανάλογα με το περιεχόμενο και το ύφος του ιστολογίου, να επιλέξει τι του ταιριάζει.
Έχω επιλέξει τόσο ως blogger όσο και ως αναγνώστης την δεύτερη κατηγορία. Θα ήθελα ο ελεύθερος χρόνος μου να ήταν περισσότερος, ώστε να ενημερώνομαι, να ψυχαγωγούμαι και να προβληματίζομαι, διαβάζοντας όσα πιο πολλά καλά ιστολόγια μπορώ. Επειδή ως αναγνώστης προτιμώ μικρά και μεστά κείμενα, θα σταματήσω στο σημείο αυτό. Άλλωστε εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε.

Η προσπάθεια απομυθοποίησης των bloggers (μέρος 2ο)

Το εγχείρημα του ΣΚΑΙ, φαίνεται οτι τελικά έπεισε κάποιους (bloggers;) να στείλουν τα δικά τους videos στην εκπομπή-παρωδία τηλεοπτικής δημοκρατίας της 6/9/07, στην οποία θα απευθύνουν ερωτήματα στον Δ.Αβραμόπουλο και την Α.Διαμαντοπούλου ή απλώς θα καταθέτουν απόψεις τους. Μέχρι τη στιγμή που γράφω το κείμενο, 22 videos έχουν ανεβεί στη αντίστοιχη ιστοσελίδα του YouTube (από 3 πριν 2 ημέρες). Αντίθετα η ΝΕΤ δεν κατόρθωσε να αυξήσει τη συμμετοχή (φτώχεια γενικώς, μολις 5 videos). Αρκετά με τη "διαφήμιση" που τους κάνω τζάμπα.
Φαίνεται οτι ο ΣΚΑΙ έχει μπεί στο νόημα και προσπαθεί τελευταίως να χειραγωγήσει και να πατρονάρει το χώρο των bloggers. Αρχικώς το έκανε καπελώνοντας τη συγκεντρωση της 29/8 για τις πυρκαγιές, αφού τη διαφήμισε (χρησιμοποιώντας και πονηρές μεθόδους) και τη μετέδωσε εν μέρει ραδιοφωνικώς απ'ότι έχω διαβάσει (για την τηλεοπτική μετάδοση δεν έχω στοιχεία). Τώρα κάνει την επόμενη κίνησή του, χρησιμοποιώντας τους απλούς πολίτες και τους bloggers, ως γλάστρες στο νέο "δημοκρατικό" εγχείρημά του με τους δυο (2) συγκεκριμένους πολιτικούς, ενισχύοντας το παιχνίδι του δικομματισμού και γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τα υπόλοιπα κόμματα, παρά την υποχρέωσή του να δώσει βήμα λόγου και σε αυτά. Άλλωστε τι θα πάθει; Θα έρθει το ΕΡΣ και θα του κάνει επίπληξη, για τη μη τήρηση της δεοντολογίας, κατόπιν εορτης (δηλαδή εκλογών). Σιγα τα ωά! Άντε να πέσει και κάποιο προστιματάκι (που δεν το βλέπω). Ο ΣΚΑΙ την δουλειά του θα την έχει κάνει. Θα έχει πετύχει:

1)Να συνδέσει το όνομά του και την κομματική του ταυτότητα (λέγε με ΝΔ) με την όποια ανεξαρτησία και αθωότητα των πολιτών που στέλνουν τα videos, χρησιμοποιώντας τους και προσπαθώντας να προβάλλει ένα αντικειμενικό προφίλ (που δεν έχει) και να κερδίσει θεαματικότητα.
2)Να απομυθοποιήσει τους bloggers, συνδέοντάς τους με το παιχνίδι των δύο μεγάλων κομμάτων και τελικά δυσφημίζοντάς τους. Τι θα σκεφτεί άραγε ο μέσος Έλληνας τηλεθεατής, βλέποντας τους bloggers να ενισχύουν μία διαστρεβλωμένη αντίληψη περί δικαίου, ίσων ευκαιριών και προβολής, αυτους δηλαδή που στη μεγάλη τους πλειοψηφία κατακρίνουν την φαυλότητα των δύο μεγάλων κομμάτων, να την στηρίζουν με τη συμμετοχή τους στην εκπομπή;
3)Να αποδυναμώσει την εικόνα των bloggers, μίας ανομοιογενούς κοινότητας μεν, που όμως έχει σήμα κατατεθέν την ανεξαρτησία και τη δυναμική της διαδικτυακής έκφρασης, στοιχεία που χάνονται μέσα από χλιαρά videos με θέματα-ερωτήματα χιλιοειπωμένα που δεν "πονάνε" το σύστημα, γιατί το σύστημα έχει λύσεις για όλα. Απαντώντας σε προηγούμενο μήνυμα του φίλου Νίκου για το πώς θα "τρομοκρατούνταν" οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι, του απάντησα οτι "μπορούν να ταραχθούν μόνο αν κάποιος απευθύνει σε αυτούς ερωτήσεις που 1.αφορούν προσωπικές τους ευθύνες και όχι του κόμματός τους, με βάση συγκεκριμένα στοιχεία, μια και έχουν ασκήσει εξουσία και 2.(οι ερωτήσεις) δεν θα είναι γνωστές σε αυτούς από πρίν (θα μπορούσε πχ το SYNC ή το YouTube να μην ανεβάζει τα videos, και να τα δώσει λίγη ώρα πριν την εκπομπή, αλογόκριτα, χωρίς την έγκριση του καναλιού)". Τότε θα βλέπαμε αντιδράσεις. Το σύστημα δεν επιτρέπει όμως αβεβαιότητες. Γιατί αλλιώς είναι να έχεις τα θέματα των προφορικών εξετάσεων στα χέρια σου προετοιμασμένος κατάλληλα και αλλιώς να τα ακούς μπροστά στον εξεταστή για πρώτη φορά live. Σε σχέση με το 1., οι ερωτήσεις μέχρι τώρα είναι γενικόλογες και αφορούν ευθύνες των δύο παρατάξεων και όχι των συγκεκριμένων καλεσμένων.
4)Να δώσει την ευκαιρία στα δύο μεγάλα κόμματα να προβληθούν και να γενικολογήσουν, με τις ευχές των bloggers, οι οποίοι δεν θα έχουν τη δυνατότητα της παρέμβασης σε περίπτωση που δεν θα καλυφθούν από τις απαντήσεις των πολιτικών. Στην ουσία οι ερωτήσεις θα είναι ωραιότατες πάσες για τις γνωστές κενές περιεχομένου πολιτικές δηλώσεις, χωρίς να υπάρχει αντίλογος. Τα υπόλοιπα κόμματα βεβαίως θα είναι απόντα.
5)Να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της συμμετοχής του πολίτη. Έχει γίνει μόδα τα ΜΜΕ να δίνουν λιγο χρόνο παρουσίας σε απλούς πολίτες, ώστε να παραπλανήσουν και να καμουφλάρουν την απίστευτη χειραγώγηση του τηλεθεατή, την οποία κάνουν στον υπόλοιπο τηλεοπτικό χρόνο. Η πλύση εγκεφάλου γίνεται με επιστημονικό τρόπο πλέον.
6)Να ξεκινήσει καινούργια τηλεοπτική φάμπρικα, χρησιμοποιώντας "πολίτες" ως bloggers, αλλοιώνοντας την πραγματική, όπως θέλω να πιστεύω, εικόνα της μη συμμετοχής των bloggers στο πανυγηράκι αυτό. Μου κάνει εντύπωση οτι μόνο ένας από τους συμμετέχοντες παραπέμπει σε ιστολόγιο, ενώ οι υπόλοιποι αναφέρονται με το όνομά τους μόνο. Είναι πραγματικοί bloggers; Αν είναι και αποφάσισαν να εκτεθούν κατά αυτόν τον τρόπο, γιατί φοβούνται να δηλώσουν το ιστολόγιό τους; Μήπως, λέω μήπως, κάποια απο τα videos, είναι φτιαγμένα και από τον ίδιο το ΣΚΑΙ;

Από εδώ και πέρα, προβλέπω οτι η τηλεοπτική αυτή διαδικασία θα γίνει μόδα, όπως μόδα έχουν γίνει οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας και οι γραφικές ακινητοποιήσεις. Αυτό θέλουμε; Να καταντήσουμε μόδα; (Για το θέμα των ΜΜΕ και των άθλιων μεθοδεύσεών τους, θα ασχοληθώ στο προσεχές μέλλον).
Για το τέλος, θα ήθελα να αναφέρω οτι θεωρώ όλους όσους έστειλαν videos, θύματα του ΣΚΑΙ, της ΝΕΤ και του συστήματος των ΜΜΕ, που το στηρίζουν εν αγνοία τους. Ζούμε σε μία τηλεοπτική δικτατορία. Ας μην την ενισχύουμε με τον τρόπο μας. Ας την αγνοήσουμε. Αυτό που μετράει είναι μόνο η ψήφος μας στις 16 Σεπτεμβρίου.

Υ.Γ.Τα θέματα που πραγματεύονται τα videos είναι: Μετανάστες, δασολόγιο, αρθρο 24, αυθαίρετα, πυρκαγιές-πρόληψη φυσικών καταστροφών-χρηματοδότηση τοπικής αυτοδιοίκησης, χρηματοδότηση επιστημονικής έρευνας, διαφθορά (αιτίες-ευθύνες-λύσεις), κομματικοποίηση-υποβάθμιση πανεπιστημίων, διαχωρισμός εκκλησιας-παιδείας, φορολόγηση εκκλησίας, εθελοντισμός και ενίσχυσή του από την πολιτεία, οικογενειοκρατία, αναξιοπιστία κομμάτων εξουσίας, πυρκαγιές και Ιόνια Οδός, οικογενειακό δίκαιο-αδικίες για διαζευμένους πατέρες, μόλυνση νερού στα Οινόφυτα, πρόταση μείωσης αποδοχών βουλευτών-υπουργών κατά 1000 ευρώ, TV αστέρες ως υποψήφιοι βουλευτές, δικαιώματα ομοφυλόφιλων, χαμηλή ποιότητα ζωής σε σχέση με το εξωτερικό.

Η προσπάθεια απομυθοποίησης των bloggers

Με τον πηθικισμό που μας διακρίνει, αποφασίσαμε ως γνήσια δυτική δημοκρατία να ακολουθήσουμε τις επιταγές της μόδας. Όπως διαβάζω, κινούμενα στα πρότυπα του CNN (χαρακτηριστικό παράδειγμα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας των ΗΠΑ) δύο τηλεοπτικά κανάλια, το ΣΚΑΙ και η ΝΕΤ (συμπτωματικώς υποστηρίζοντα την συντηρητική παράταξη, αφού η ΝΕΤ είναι το προπαγανδιστικό κανάλι της εκάστοτε κυβέρνησης) σε συνεργασία με το SYNC και το YouTube, δίνουν την δυνατότητα (sic) στους απλούς πολίτες και στους bloggers, μέσω videos, να απευθύνουν ερωτήματα στους υποψήφιους πολιτικούς που θα εμφανιστούν στις εκπομπές των καναλιών αυτών.
Για να δικαιολογήσω την απάτη και την πονηριά του εγχειρήματος, θα δώσω τα παρακάτω στοιχεία, σε σχέση με το εγχείρημα της ΝΕΤ, παραθέτοντας αποσπάσματα απο το http://www.nylon.gr/?p=1233 και το http://e07.sync.gr/videos/ και θα σχολιάσω:
1."Τα videos θα προβληθούν στην εκπομπή της ΝΕΤ (με τον Κωνσταντίνο Ζούλα) της 10ης Σεπτεμβρίου με καλεσμένους τη Μαρία Δαμανάκη και το Γεράσιμο Γιακουμάτο, ενώ αν είναι αρκετά θα προβληθούν και στην επόμενη εκπομπή της 12ης Σεπτεμβρίου 2007 με καλεσμένους το Βύρωνα Πολύδωρα και το Μίμη Ανδρουλάκη". Στημένη δηλαδή εκπομπή με εκπροσώπους μόνο των δύο μεγάλων κομμάτων. ΑΙΣΧΟΣ! Οι bloggers θα παίξουν το παιχνίδι του δικομματισμού, αυτό που στην συντριπτική πλειοψηφία τους απορρίπτουν.
2."Στην εκπομπή θα προβάλλονται videos με ερωτήσεις των Ελλήνων bloggers τα οποία θα απαντούν ζωντανά υποψήφιοι βουλευτές την ώρα της εκπομπής". Έχει δηλαδή σημασία αν οι υποψήφιοι βουλευτές θα απαντούν σε ζωντανή ή μαγνητοσκοπημένη μετάδοση, όταν μπορούν άνετα να τα δουν μεσω της ιστοσελίδας http://e07.sync.gr/videos/ και να προετοιμαστουν κατάλληλα;
3."Δύο bloggers μας έχουν στείλει ήδη τα δικά τους videos". Μέχρι την ώρα που γράφω το κείμενο οι bloggers είναι 4. Τα videos περιλαμβάνουν κλασικές ερωτήσεις που κάθε πρωτόβγαλτος δημοσιογράφος θα έθετε, όπως αν στοιχειοθετείται πραγματικός εθνικός λόγος για την προκήρυξη των εκλογων, ή ποιά πιθανά λάθη έχει κάνει ο αρχηγός του κόμματος του υποψηφίου (ως αυτοκριτική), ή περί του αρθρου 24, ενώ μία ερώτηση αφορά τις οικιακές φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις. Διαβάζω οτι οι bloggers "μπορούν να βάλουν το δάχτυλο στην πληγή. Μπορούν να αναδείξουν θέματα που χάνονται στην αφάνεια, να “στριμώξουν” με το δικό τους τρόπο, και να δημιουργήσουν τη δική τους ατζέντα στην προεκλογική κουβέντα". Ύστερα από αυτά τα videos, ομολογώ οτι οι υποψήφιοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα έχουν τρομοκρατηθεί και στριμωχτεί αφάνταστα! Πρόκειται για πρωτότυπες ερωτήσεις που κανείς δεν έχει ξαναθέσει στην Ελληνική τηλεόραση!
4."Δώστε τη βασική πληροφορία - για εσάς, και το μπλογκ σας.Δεν είναι όμως υποχρεωτικό." Η δύναμη των bloggers πηγάζει από την ανωνυμία τους. 'Οσοι επιθυμούν να μετεξελιχθούν σε "δημοσιογράφους" ή θα ήθελαν να είναι δημοσιογράφοι, ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρό ως μελλοντικοί μαϊντανοί στις εκπομπές "κοινωνικής κριτικής", αλλιώς ας σπουδάσουν δημοσιογραφία να τους φύγει το μαράζι. Όσο για τις βασικές πληροφορίες που ζητούνται, αλλά δεν απαιτούνται (sic), μου θυμίζει ανακριτικό γραφείο.
Για το εγχείρημα του ΣΚΑΙ και του YouTube (με συντονιστές τους: Αλέξη Παπαχελά, Τάσο Τέλλογλου, Σία Κοσιώνη, Σοφία Παπαϊωάννου, Ηλία Σιακαντάρη), τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Μόνο 3 videos (το ένα ίδιο με της ΝΕΤ) και τα θέματα 1.Η ακαδημαΪκη ανάπτυξη του εκπαιδευτικού προσωπικού των ΤΕΙ (θέμα πανελλαδικού ενδιαφέροντος) και 2.Πώς αισθάνεστε για τις φωτιές; (πολύ καλά ευχαριστώ!). Αντίστοιχα με το πρώτο σχόλιο που έκανα, αντιγράφω απο την ιστοσελίδα του ΣΚΑΙ http://www.skai.gr/master_story_tv.php?id=57945 :"Το πρώτο ντιμπέιτ θα μεταδοθεί την Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου στις 22:15 με προσκεκλημένους τον υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο και τη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Άννα Διαμαντοπούλου". Πάλι ο δικομματισμός! Πάλι η διαφήμιση των γνωστών φθαρμένων πολιτικών των δύο μεγάλων κομμάτων.
Υπάρχει η ψευδαίσθηση οτι ο πολίτης δήθεν υπολογίζεται από το σύστημα της τηλεοπτικής δημοκρατίας. Αντίθετα ο πολίτης και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο blogger, χρησιμοποιείται από το σύστημα, παίζοντας τα πονηρά παιχνίδια της εξουσίας εν αγνοία του. Αν τελικά οι bloggers πέσουν στη παγίδα και συμμετάσχουν στα εγχειρήματα αυτά, θα είναι μία ήττα της ανεξαρτησίας τους σε σχέση με την εξουσία και η τελική απομυθοποίησή τους.