ΟΧΙ ΣΤΗΝ TV! ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!

Η TV είναι ένα από τα πιο σκληρά ναρκωτικά που κυκλοφορούν. Έχει έντονη παραισθησιογόνο δράση, προκαλεί διαταραχή στο συναίσθημα και όσοι κάνουν χρήση, το αρνούνται συστηματικά και δεν παραδέχονται οτι ξημεροβραδυάζονται στην τηλεόραση ("κανένα ντοκυμονταίρ για τα άγρια ζώα βλέπω μόνο"). Προκαλεί κοινωνικά προβλήματα (συζυγικοί καυγάδες για το Champions League ή την Ελληνική ταινία), εξάρτηση ("έχει TV στο νησί;"), αϋπνία ("να δούμε και τη μεταμεσονύχτια εκπομπή;") ή υπνηλία (κατά τη διάρκεια της ομιλίας ενός πολιτικού), αλλαγή στη συμπεριφορά και την εμφάνιση (δείτε την αποβλακωμένη φάτσα οποιουδήποτε τηλεθεατή), ευερεθιστότητα (ανεβαίνει η πίεση αν δείς τον Τραγκαουνάκη ή τον Ζαχόπουλο), ανοχή (όσο παρακολουθείς, κολλάς και θέλεις να βλεπεις περισσότερο), απουσία από την δουλειά ("ευτυχώς οι δημοφιλείς εκπομπές μεταδίδονται το βράδυ"), άγχος (σκέψου να σου καεί η τηλεόραση την κρίσιμη στιγμή) και αμνησία ("είπα οτι δεν θα την ξανανοίξω τη ρημάδα").
Δυστυχώς η σύγχρονη επιστήμη δεν έχει κατορθώσει να αντιμετωπίσει το σοβαρό αυτό πρόβλημα φαρμακευτικώς ή έστω με μία κλινική αποτοξίνωσης. Εκεί που λές οτι ο χρήστης κατόρθωσε να απεξαρτηθεί (καλοκαίρι με βαρετές επαναλήψεις), έρχεται η νέα τηλεοπτική σεζόν και ξανακυλάει στο βούρκο. Άλλωστε οι έμποροι του ναρκωτικού αυτού κατορθώνουν κατά καιρούς να το κάνουν πιο ελκυστικό στο χρήστη, όταν αυτός έχει μπουχτίσει (πάρε να'χεις και ένα reality). Έχουν καταλάβει οτι όσο υπάρχει ζήτηση, υπάρχει και προσφορά. Τόσοι και τόσοι συνωστίζονται να πάρουν θέση ως βαποράκια: εξυπνάκηδες διαφημιστές, διαπλεκόμενοι δημοσιογράφοι, φανφαρόνοι πολιτικοί, βρώμικοι επιχειρηματίες, επιδειξιομανείς επαγγελματίες, νάρκισσοι πολίτες.
Η εξάρτηση είναι κυρίως ψυχολογική. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός οτι η εξάρτηση μεταδίδεται από χρήστη σε χρήστη και όσοι δεν κάνουν χρήση αισθάνονται περίπου απόβλητοι της κοινωνίας ή ηλίθιοι ("δεν είδες το τελευταίο επεισόδιο; μα πού ζείς!"). Η κοινότητα των χρηστών δένεται με έντονους συναισθηματικούς δεσμούς (όταν σχολιάζεται ομαδικώς η εξέλιξη στην σαπουνόπερα). Σε αντίθεση με τις άλλες ναρκωτικές ουσίες, είναι νόμιμη και κανείς από το περιβάλλον του χρήστη δεν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου (π.χ. δεν λέει "αν συνεχίσεις σε αυτόν το ρυθμό να βλέπεις TV, θα τυφλωθείς και θα κουφαθείς"). Δεν φαίνεται να είναι αρχικώς επικίνδυνη για την υγεία, αλλά τελικά οδηγεί σε σοβαρή μαλάκυνση του εγκεφάλου.
Αυτήν την μαλάκυνση θελουν να εκμεταλλευτούν οι παμπόνηροι έμποροι και τα βαποράκια τους, για να πουλήσουν ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα σε περισσότερους νέους χρήστες. Και απ'ότι φαίνεται τα καταφέρνουν καλά. Αυτό αποδεικνύεται από την αυξημένη θεαματικότητα των σήριαλ και από τους πολιτικούς και τα κόμματα που εκλέγονται μέσω της TV (τηλεοπτική δημοκρατία). Μια παραλλαγή του σκληρού ναρκωτικού, που το κυκλοφορούν μαζικώς μόνο σε συγκεκριμένες περιόδους (προεκλογικώς), λέγεται debate. Πρόκειται για άκρως επικίνδυνο ναρκωτικό, γιατί ενώ φαίνεται αθώο και φθηνό (τι φθηνό, τζάμπα δηλαδή για όλο τον κοσμάκη), όταν καταναλώνεται, οδηγεί σε νοητική διαταραχή και σύγχυση. Ορισμένοι βιώνουν οργή και ένα παραλήρημα μεγαλείου που λέγεται "θα τους δείξω εγώ" ή αλλιώς "ΑΠΟΧΗ-ΛΕΥΚΟ-ΑΚΥΡΟ" που οδηγεί σε απάθεια και άλλοι ένα τρομερό παραλήρημα επικείμενης καταστροφής που λέγεται "ακυβερνησία". Ο χρήστης αισθάνεται οτι έρχεται το τέλος του κόσμου, ζεί με παραισθήσεις και οδηγείται στην κάλπη ως ζόμπι. Αυτή η ψευδαίσθηση διαλύεται ξαφνικά μετά από λίγο καιρό, όταν δηλαδή ανακοινώνονται τα ποσοστά των κομμάτων και ορκίζεται τελικά μία νέα κυβέρνηση, αλλά η ζημιά έχει γίνει.
Γι'αυτό και εγώ ως περιστασιακός χρήστης, προσπαθώντας να απεξαρτηθώ πλήρως, φωνάζω σε όλους τους χρήστες: ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ! ΟΧΙ ΣΤΗΝ TV! ΟΧΙ ΣΤΑ DEBATE! ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ!