Το πολιτικό είναι και κοινωνικό-προσωπικό

Ξέρω, θα πείτε: ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ! Δεν αντέχετε να ακούτε και να διαβάζετε για κόμματα, υποψηφίους, υποσχέσεις, debate και όλα τα σχετικά. Δεν σας αδικώ! Είναι τέτοιος ο βομβαρδισμός από παντού, που και να θέλεις, δεν μπορείς να ξεφύγεις. Το δράμα είναι μεγαλύτερο σε όσους δεν έχουν ενδιαφέρον για αυτές τις εκλογές ή είναι απογοητευμένοι ψηφοφόροι. Βάζω στοίχημα, οτι λίγες μέρες μετά τις εκλογές, τόσο τα ιστολόγια όσο και η συχνότητα με την οποία εμφανίζουν νέα κείμενα, εικόνες και videos, θα μειωθούν και θα ηρεμήσουμε όλοι (πιθανότατα θα ισχύσει το ίδιο και για μένα). Αλλά υπάρχουν δύο στοιχεία που δικαιολογούν το φαινόμενο της υπερβολής αυτής.
Το πρώτο είναι οτι μία φαύλη κατάσταση που βιώνουμε όλοι τα τελευταία χρόνια, φτάνει στην κορύφωσή της στις 16 Σεπτεμβρίου. Μας δίνεται η δυνατότητα, να εκφράσουμε την αγανάκτηση, την θλίψη, την αντίδρασή μας (ή αντίθετα την επιδοκιμασία μας, για τους ικανοποιημένους), έμπρακτα. Ολο το παρελθόν ξετυλίγεται σαν ταινία, συμπυκωμένο και ζωντανό στη μνήμη μας. Όλα γίνονται τόσο γρήγορα. Και το παρελθόν που ξεψυχά, κάνει τους τελευταίους του σπασμούς, σαν πληγωμένο θηρίο, ακόμα και τώρα. Είναι η στιγμή της εγρήγορσης, όχι της απάθειας.
Το δεύτερο είναι η άμεση συσχέτιση των πολιτικών γεγονότων και καταστάσεων με ότι συμβαίνει γύρω μας. Δεν μπορεί να διαχωριστεί η κοινωνία και το άτομο, από την πολιτική, αφού η επίπτωση της τελευταίας είναι εμφανής σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Η εφαρμογή της πολιτικής καθορίζει την ποιότητα της ζωής του πολίτη, αν το νερό και ο αέρας που αναπνέει θα είναι καθαρά, αν ο μισθός ή η σύνταξη που παίρνει θα του φτάσει για να περάσει το μήνα, αν θα έχει δωρεάν και καλής ποιότητας παιδεία για τα παιδιά του και υγεία για όλη την οικογένειά του, αν οι συναλλαγές του με το κράτος θα είναι γρήγορες και αποτελεσματικές και τελικά αν οι ασφυκτικές συνθήκες της ζωής του, του επιτρέψουν να ξεφύγει από τη στασιμότητα της καθημερινότητας και να αρχίσει να ψάχνει τον πραγματικό του εαυτό, μία καλύτερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, γεμάτη αγάπη και αλληλεγγύη. Υπάρχει λοιπόν μία δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στο άτομο και την κοινωνία από την μία μεριά και την πολιτική από την άλλη. Η άγνοια και η απέχθεια του κόσμου για το πραγματικά πολιτικό (και όχι για την επίφαση της πολιτικής, δηλαδή την επιφανειακή εικόνα της), προκύπτει από την έλλειψη διάθεσης να διαβάσει και να ενημερωθεί για την ουσία των προβλημάτων και την συνολικότερη ζοφερή εικόνα που διαγράφεται (είμαστε μια από τις χώρες με την μικρότερη αναγνωσιμότητα εφημερίδων και βιβλίων κατ'ετος) και από την ψευδαίσθηση οτι όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν επηρεάζουν τον μικρόκοσμό μας, άρα δεν μας αφορούν. Αντιδρούμε καθυστερημένα όταν πλέον τα αποτελέσματα από την άσκηση της πολιτικής φθάσουν μπροστά στην είσοδο του σπιτιού μας και μας χτυπήσουν την πόρτα. Και τότε ακόμα, πολλοί δεν θα μπορούν να καταλάβουν τις πραγματικές αιτίες, γιατί δεν θα έχουν εκπαιδευτεί γι'αυτό, επηρεαζόμενοι από τον κάθε καλοθελητή προπαγανδιστή της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου ή του κόμματος.
Ανεξάρτητα από τον τρόπο προσωπικής αντίδρασης, σημασία έχει η ενημέρωση και η κριτική σκέψη. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να υποκριθούμε οτι δεν συμβαίνει τίποτα ή να αδιαφορήσουμε, γιατί ακόμα και η καθημερινότητά μας ίσως υποβαθμιστεί στο μέλλον ερήμην μας. Το πολιτικό είναι λοιπόν και κοινωνικό-προσωπικό. Δεν έχω αυταπάτες οτι η ψήφος μας έχει τόση δύναμη ώστε να αλλάξει άμεσα τον κόσμο. Αν όμως οι επιλογές που κάνουμε βρίσκονται σε σωστή κατεύθυνση, θα έχει δρομολογηθεί μία επίπονη και αργή μετεξέλιξη σε μια πιό δίκαιη κοινωνία, που όλοι οραματιζόμαστε.