Τουριστική συνείδηση: άσπρο ή μαύρο;

Καλησπέρα σας και πάλι.
Για ένα κάτοικο της πόλης οι καλοκαιρινές διακοπές αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαπιστώσει τι συμβαίνει στην επαρχία και ειδικότερα στις τουριστικές περιοχές της χώρας μας. Άλλωστε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οπότε και ανθίζει η βαρειά μας αυτή βιομηχανία, επικρατεί σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα σε όσους παρέχουν τουριστικές υπηρεσίες, ο οποίος θεωρητικά οδηγεί σε υψηλότερου επιπέδου ή/και οικονομικότερες παροχές προς τον τουρίστα.
Από την θεωρία στην πράξη όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά. Η τουριστική περίοδος έχει περιοριστεί ουσιαστικά σε 1 με 2 μήνες, η ποιότητα του ξένου τουρίστα συνεχώς πέφτει (έχουμε γεμίσει με τουρίστες των πακέτων και της ανατολικής Ευρώπης), τα χρέη των Ελλήνων στις κάρτες και τα δάνεια δεν τους επιτρέπουν παρά λίγες φθηνές διακοπές (ίσως στο χωριό του παππού) ή και καθόλου διακοπές, η αλόγιστη και άναρχη ανάπτυξη οδήγησε σε πληθωρισμό καταλυμάτων και υπηρεσιών και τελικά τι είναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του. Μόλις με τα βίας βγαίνουν τα λειτουργικά έξοδα και η λύση είναι ο συμβιβασμός των πακέτων και η άνοδος των τιμών αφού έτσι μπορούμε να ξελασπώσουμε σε βάρος βέβαια του πελάτη. Η κοντόφθαλμη αυτή λογική με βάση το πρόσκαιρο με κάθε κόστος κέρδος, εφαρμόστηκε για πολλά χρόνια και τα δυσάρεστα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα. Οι περισσότεροι κλαίγονται, γιατί τα κακάρωσε η χρυσοτόκος όρνιθα.
Πάντως στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα ή τουλάχιστον δεν είναι τόσο γενικευμένα. Διαπίστωσα από πρώτο χέρι οτι παντού υπάρχουν καλοί επαγγελματίες, ευγενικοί, φιλικοί και όχι μονίμως μουτρωμένοι σαν να τους σκότωσες τη μάνα τους, πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν, άνθρωποι που διαφημίζουν τη χώρα μας. Και όλως παραδόξως είναι και οικονομικότεροι και ποιοτικότεροι από τους άλλους. Αυτή η δυσπραγία των τελευταίων ετών έδωσε την αφορμή να ξεκαθαρίσει κάπως το τουριστικό τοπίο και να γίνουν σημαντικές ανακατατάξεις. Με την ανάπτυξη της τοπικής αυτοδιοίκησης, αρκετοί δήμοι πήραν τα πράγματα στα χέρια τους, αφού η κεντρική διοίκηση αδυνατούσε να λύσει όλα τα προβλήματά τους. Ειχα την ευκαιρία να δώ σε κάποιους δήμους νησιού μας πόσο επιτυχημένες υπήρξαν οι πρωτοβουλίες τους για τη σωστή εκμετάλευση και αξιοποίηση των αξιοθεάτων των περιοχών τους, και πόσο οργανωμένοι ήταν στην όσο το δυνατόν καλύτερη παροχή υπηρεσιών στον τουρίστα, ώστε η διαμονή του να είναι ευχάριστη και άνετη.
Νομίζω η παράθεση και αναφορά συγκεκριμένων συμβάντων είτε από την αρνητική είτε από τη θετική τους πλευρά δεν οδηγεί πουθενά. Όταν υπάρχει προκατάληψη, όλα είναι άσπρα ή όλα είναι μαύρα. Σκοπός είναι να τονίζουμε και να ενισχύουμε όσα γίνονται με κριτήριο την υγιή ανάπτυξη αλλά και την εμπέδωση μιας τουριστικής συνείδησης. Σε αυτό συνυπεύθυνοι είμαστε όλοι μας. Η τουριστική συνείδηση δεν αφορά μόνο τον επαγγελματία του τουρισμού αλλά και τον καθένα μας χωριστά ως καταναλωτή τουριστικών υπηρεσιών. Γιατί κανείς δεν μπορεί να μας εκμεταλευτεί, να μας κοροϊδέψει, να μας πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αν εμείς δεν του το επιτρέψουμε ή αν δεν αντιδράσουμε δυναμικά (και όχι μοιρολατρικά του στύλ "τι να γίνει, δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς"). Στο κάτω κάτω ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.