Η αποχή σε εξαφανίζει από το χάρτη

Διαπιστώνω τις τελευταίες μέρες σε αρκετά ιστολόγια μία διάχυτη απογοήτευση, που έχει να κάνει με τα πολιτικά πράγματα στον τόπο μας και τα διαφαινόμενα αδιέξοδα. Πιστεύουν πολλοί οτι δεν έχει νόημα η συμμετοχή τους στις εκλογές και αποφασίζουν να απέχουν, αηδιασμένοι από όσα παρακολουθούν τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές. Το θλιβερό είναι οτι αυτή την πρακτική την ακολουθούν κυρίως νέοι άνθρωποι, απογοητευμένοι από την ανεργία, την ανασφάλιστη εργασία, τα εξοντωτικά ωράρια, την φαυλότητα και την αναξιοκρατία, την εγκατάλειψη από την κοινωνία. Θλιβερό είναι γιατί περιμένεις από αυτούς τους νέους ανθρώπους, μία αντίδραση, μία ζωντάνια, μία προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα που τους ενοχλούν και όχι να είναι απλώς αρνητές και παραιτημένοι από τη ζωή. Γιατί τι άλλο από παραίτηση είναι η απουσία τους από την διαμόρφωση των τάσεων της κοινωνίας, έστω και μέσα από αυτην την απατηλή διαδικασία των εκάστοτε εκλογών. Ξέρω επίσης οτι πολύς κόσμος αισθάνεται να μην αντιπροσωπεύεται από τα γνωστά κόμματα και πρόσωπα, που έχοντας κάνει τον κύκλο τους, δεν έχουν να προσφέρουν κάτι νέο,διαφορετικό και δημιουργικό στην πατρίδα μας. Ποιός όμως θα τους στείλει στα σπίτια τους;
Είμαι και εγώ απογοητευμένος από το γενικότερο επίπεδο του Ελληνικού λαού, τις μάζες που άγονται και φέρονται με βάση τα προσωπικά τους μικροσυμφέροντα και βολέματα, ή από τη συνήθεια, τη απάθεια και τον συντηρητισμό, καθώς και από την ενεργοποίηση χαμηλότερου επιπέδου συναισθημάτων μέσα από το φανατισμό και τις τηλεοπτικές κοκορομαχίες. Η πόλωση που δημιουργείται εντέχνως κάθε φορά στην προεκλογική περίοδο (και όχι μόνο), οδηγεί στον περιορισμό της λογικής και την ενίσχυση του θυμικού. Τα πάθη εξάπτονται και το παρελθόν αναλαμβάνει δράση. Γι'αυτό και δεν περιμένω από τους μεγαλύτερους σε ηλικία συμπολίτες μας να αλλάξουν μυαλά και συμπεριφορά. Οι περισσότεροι είναι δέσμιοι των αγκυλώσεων και των χρόνιων προκαταλήψεών τους. Όπως λέει και μία αγγλική φράση "δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκυλί καινούργια κόλπα". Σε αυτούς βασίζονται τα κόμματα για τις ψήφους τους, αυτούς που δεν μαθαίνουν ποτέ από τα λάθη τους και τα επαναλαμβάνουν. Θέλουν να εξωθήσουν τους απογοητευμένους στο λευκό, στο άκυρο και στην αποχή, αφού το σύστημα πριμοδοτεί τα κόμματα ακόμα κι αν μόνο οι μισοί Έλληνες πάνε στην κάλπη. Ακόμα καλύτερα για τα κόμματα που κάνουν παιχνίδι, χωρίς τους "ενοχλητικούς", τους παρείσακτους, τους απολίτικους. Χρησιμοποιώντας απλώς τη συσπείρωση της εκλογικής τους βάσης, τους είναι αρκετό να κάνουν τη δουλειά τους. Το (πραγματικο) 30% γίνεται εύκολα (πλασματικό) 40% με την αποχή. Όσοι απέχουν ή ψηφίζουν λευκό ή άκυρο, δεν υπολογίζονται στα τελικά ποσοστά. Αυτό είναι που πραγματικά θέλουμε; Όλοι οι υπόλοιποι, απέχοντας, να εξαφανιστούμε από τον χάρτη, σαν να μην υπήρξαμε ποτέ;
Σε προηγούμενο κείμενό μου με τίτλο "Ποιά δημοκρατία θέλουμε", πρότεινα την αποδοκιμασία των 5-6 μεγάλων κομμάτων που προωθούνται από τα ΜΜΕ (ή έχουν και δικά τους ΜΜΕ) και την ενίσχυση των υπόλοιπων μικρών πολιτικών σχηματισμών, έστω κι αν δεν έχουν την δυνατότητα να μπούν στη Βουλή, έστω κι αν δεν γνωρίζουμε πολλά για τα όποια προγράμματά τους. Αυτό που προέχει είναι μία οργανωμένη αντίδραση που να πονέσει το σύστημα. Άλλωστε η δύναμη της ψήφου δεν εξαρτάται από την αποτελεσματικότητά της σε επίπεδο διακυβέρνησης ή παρουσίας στη Βουλή, αλλά στην αλλαγή των συσχετισμών και στην αποδυνάμωση σε απόλυτα νούμερα των γνωστών φθαρμένων κομμάτων. Συμφωνώντας λοιπόν με αρκετούς άλλους bloggers, φωνάζω: ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΚΥΡΟ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ. Ακόμα και αυτοί οι τραγικοί άνθρωποι των τελευταίων πυρκαγιών, πρέπει να μαζέψουν τα συντρίμμια τους, να συγκεντρώσουν όση ψυχική δύναμη τους απέμεινε και να δώσουν το παρόν στην κάλπη. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΜΕ. Ας δούν όλα τα κόμματα την πραγματική τους (μικρή) αντιπροσώπευση που έχουν στον Ελληνικό λαό. Μπορεί να δούμε δραματικές εξελίξεις, που να ταρακουνήσουν το τελματωμένο πολιτικό σκηνικό και να μας πάνε ένα βήμα μπροστά σε ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.

Υ.Γ.1 Καλές οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, αλλά δεν ψηφίζουν!
Υ.Γ.2 Τα ιστολόγια, είναι ημερολόγια όπου εκφράζονται προσωπικές απόψεις και αυτές δεν δεσμεύουν κανένα. Αποτελούν απλώς πηγή προβληματισμού και όχι προπαγάνδας (τα περισσότερα τουλάχιστον). Αν κάποιοι πιστεύουν οτι θίγονται, δεν έχουν παρά να αλλάξουν ιστολόγιο και να διαβάζουν αυτά που τους εκφράζουν.