Χάθηκε μια ακόμα μάχη στα πλαίσια ενός ιδιότυπου "πολέμου"

Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες μια άνευ προηγουμένου καταστροφή, στην οποία διαπιστώθηκε η πλήρης ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού. Είδαμε υποβάθμιση του πραγματικού κινδύνου, καθυστερημένη και ατελή αντίδραση, έλλειψη συντονισμού, ανοργανωσιά και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης αντί δράσης και έκφρασης δημόσιας συγνώμης.
Δεν έχουμε αντιληφθεί οτι οι νέοι "πόλεμοι" δεν θα γίνονται πλέον με συμβατικά πολεμικά μέσα, αλλά σε επίπεδο φυσικών καταστροφών (η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μας προσφέρει μια κάποια ασφάλεια σε σχέση με τους εξωτερικούς κινδύνους). Παντού στον κόσμο τα φυσικά φαινόμενα εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα και μεγαλύτερη ένταση(πλημμύρες, πυρκαγιές, τυφώνες, καύσωνες, χιονοπτώσεις κά). Είναι το αποτέλεσμα της βάναυσης εκμετάλλευσης και κακοποίησης του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει το ταχύ ρυθμό με τον οποίο η ίδια η γή αλλάζει και εκδικείται. Απόδειξη για την αλλαγή αυτή είναι οι φετινές πυρκαγιές σε όλη τη Μεσόγειο (κυρίως Ελλάδα, Τουρκία, Αλβανία, Νότια Ιταλία, Ιβηρική χερσόνησος, Κροατία). Ακούω για "ασύμμετρες απειλές" και άλλα τινά φαιδρά. Ασύμμετρη απειλή είναι αυτή που σήμερα κατακαίει ΟΛΗ την Αλβανία και την Νότια Ιταλία (όπως και για πολλοστή φορά φέτος) σύμφωνα με το δορυφορικό χάρτη; Ας είμαστε σοβαροί. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν υπάρχουν ΚΑΙ οργανωμένοι εμπρησμοί. Πάντα ένα ποσοστό των πυρκαγιών γίνονται από ανθρώπινο δόλο. Το ζήτημα είναι αν οι εμπρηστές, βρίσκοντας ένα κρατικό μηχανισμό σε διάλυση,μπορούν να κάψουν και να δουν το αποτέλεσμα των ενεργειών τους να γιγαντώνεται. Μέχρι και πριν από 2 χρόνια και μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του τέλους της προηγούμενης δεκαετίας, τα καμμένα στρέμματα γής έφταναν μόλις σε μερικές δεκάδες χιλιάδες κάθε καλοκαίρι, κυρίως λόγω της προετοιμασίας και οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, που αποτέλεσε μια καλή αφορμή για ανασυγκρότηση πολλών υπηρεσιών και δομών της χώρας (με τη βοήθεια και την τεχνογνωσία ξένων χωρών). Πέρισυ και κυρίως φέτος περίσσεψαν οι θριαμβευτικές δηλώσεις ("τα καταφέραμε"), αλλά το αποτέλεσμα είναι τραγικό (μόνο από τις πυρκαγιές της Πελοποννήσου και της Εύβοιας είχαμε, μέχρι τη στιγμή που γράφω το κέιμενο αυτό, το τέταρτο χειρότερο απολογισμό σε νεκρούς όλων των εποχών παγκοσμίως σε πυρκαγιές!). Τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσουν τον πόνο, τη θλίψη, την οργή, την αγανάκτηση για τις απώλειες ανθρώπων και την καταστροφή της πανίδας και της χλωρίδας! Και το τελειωτικό χτύπημα: η μερική καταστροφή της Αρχαίας Ολυμπίας, του παγκόσμιου συμβόλου του αθλητισμού και του πολιτισμού!
Μίλησα για ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού. Ως κρατικό μηχανισμό περιλαμβάνω τόσο την κεντρική διοίκηση όσο και την τοπική αυτοδιοίκηση. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο γίνονται ασκήσεις ετοιμότητας για διάφορες φυσικές καταστροφές και εκπονούνται σχέδια με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και ενέργειες για κάθε φορέα και άτομο που εμπλέκεται στην διαδικασία της αντιμετώπισης των καταστροφών αυτών. Στην συγκεκριμένη περίσταση δεν υπήρξαν ούτε σχέδια ούτε πρόληψη ούτε ετοιμότητα. Πλήρης ανικανότητα!
Η μεγάλη μάχη της πυρκαγιάς που χάθηκε είναι μία από τις αρκετές που το Ελληνικό κράτος έχει δώσει, δίνει και θα δώσει σε ένα "άτυπο" πόλεμο με τα στοιχεία της φύσης(με την "συνδρομή" του ανθρώπινου παράγοντα). Ο πόλεμος αυτός λοιπόν χάνεται! Και κανείς δεν το έχει συνειδητοποιήσει! Γιατί κανένα κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει, αν καταστραφεί ο παραγωγικός ιστός της κοινωνίας, αν καταστραφεί ο εθνικός πλούτος της χώρας, αν καταστραφούν οι υποδομές, αν χρεωθεί το κράτος για τις αποζημιώσεις και την αποκατάσταση των ζημιών (και η οικονομία μας θα οδηγηθεί αρκετά χρόνια πίσω) και αν δημιουργούμε νέες στρατιές φτωχών και άπορων πολιτών που θα θέλουν τα δάνεια των τραπεζών (που επιχαίρουν) για να επιβιώσουν και να φτιάξουν την ζωή τους από την αρχή!