Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Είσαι σίγουρος οτι θα τους τιμωρήσεις απέχοντας;

Η αποχή είναι μια συνειδητή επιλογή και όπως κάθε επιλογή είναι σεβαστή. Όσοι απέχουν όμως δεν αποτελούν συμπαγές σώμα ως προς την αιτιολόγηση της εκλογικής τους συμπεριφοράς. Ας τους κατατάξουμε σε τρεις κατηγορίες.
Αρχικώς είναι αυτοί που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να φθάσουν στο εκλογικό τμήμα και να ψηφίσουν. Είναι όσοι παραμένουν κατάκοιτοι, με χρόνια νοσήματα, άνθρωποι με αναπηρίες που δεν τους επιτρέπουν τις μετακινήσεις, ασθενείς σε νοσοκομεία, ακόμα και ηλικιωμένοι που λόγω ηλικίας, αισθανόμενοι οτι οι δυνάμεις τους δεν το επιτρέπουν, διστάζουν να ψηφίσουν. Ο ίδιος ο εκλογικός νόμος δίνει το δικαίωμα σε όσους έχουν συμπληρώσει το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας τους, να απέχουν χωρίς να έχουν ποινικές επιπτώσεις. Αυτό το κομμάτι του πληθυσμού δεν είναι αμελητέο, ειδικά τα τελευταία χρόνια που γερνάμε ως χώρα.
Άλλο ένα κομμάτι είναι όσοι είναι αδιάφοροι για τα πολιτικά πράγματα. Καθένας μας έχει τις προτεραιότητές του. Για ορισμένους, η πολιτική τούς αφήνει παγερά αδιάφορους, για άλλους τα πάντα είναι αδιάφορα. Αν εξαιρέσω τους δεύτερους που δεν τους σχολιάζω, για τους πρώτους σημασία έχει η δική τους μικρή κοινωνία, ή η οικογενειά τους ή οι προσωπικές τους ευαισθησίες που ξεπερνούν τα πεζά δεδομένα των κομμάτων. Υπάρχει ένας άλλος κόσμος που πολλές φορές κινείται παράλληλα με τον κόσμο της πολιτικής και της κοινωνίας, χωρίς να επικοινωνεί μαζί του. Τιμώ όσους έχουν επιλέξει συνειδητά έναν άλλο δρόμο από αυτόν που μας έχουν επιβάλλει οι καταστάσεις, έναν δρόμο προσωπικό, μοναχικό και δύσκολο, με στόχους και αυστηρές προδιαγραφές. Θα ασχοληθώ με αυτό το κομμάτι της κοινωνίας εν καιρώ.
Το τρίτο μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων που απέχουν (και αυτοί για τους οποίους γράφω σήμερα) είναι όσοι έχουν απογοητευτεί ή έχουν οργιστεί. Τους σιχάθηκαν όλους ή θέλουν και να τους τιμωρήσουν απέχοντας. Έχει όμως η ενέργειά τους αποτέλεσμα;
Το οξύμωρο είναι οτι το συγκεκριμένο κομμάτι των δυνητικών ψηφοφόρων, είναι απαιτητικό, ασυμβίβαστο, ευαίσθητο και με οραματισμούς, σε αντίθεση με αυτούς που στην μεγάλη τους πλειοψηφία καθορίζουν τις τύχες μας, αυτούς δηλαδή που είναι βολεμένοι, συντηρητικοί, με επιλεκτική μνήμη και όραση, κολλημένοι στο κόμμα τους μέχρι να πεθάνουν, περιμένοντας το να εξαργυρώσει την "προσφορά" και την "αφοσίωσή" τους. Ακόμα και άνθρωποι που θεωρούνται προοδευτικοί, περιχαρακώνονται πίσω από την ιδεολογία τους, αρνούμενοι να δουν πέρα από τη μύτη τους και στην ουσία συντηρητικοποιούνται. Όσοι λοιπόν απέχουν, απογοητευμένοι και οργισμένοι, αφήνουν τους υπόλοιπους να καθορίσουν τις τύχες όλων μας. Το ζωντανό αυτό κομμάτι της κοινωνίας που θα έκανε τη διαφορά με την παρουσία του, αποσύρεται με ηττοπάθεια. Ειδικά σήμερα που οι συνθήκες είναι περισσότερο ώριμες για μία στροφή του πολιτικού συστήματος σε άλλη κατεύθυνση, πιο ελπιδοφόρα, η απάντηση είναι η άρνηση. Από την δεκαετία του 1960 διαμορφώνεται μία παγκόσμια τάση για αύξηση της αποχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ΗΠΑ:στις τελευταίες προεδρικές εκλογές η αποχή έφτασε στο 41%, αλλά υπάρχει και ένα 10% περίπου ακόμα, που του έχει στερηθεί το δικαίωμα ψήφου (και το οποίο ανήκει στις πιο αδύναμες κοινωνικές τάξεις). Αν υπολογίσουμε οτι το κάθε μεγάλο κόμμα λαμβάνει από 45-55%, τότε το 1/4 των πολιτών των ΗΠΑ αποφασίζουν και για τα υπόλοιπα 3/4 (και βγάζουν πρόεδρο τον Bush). Ευτυχώς στην Ευρώπη η συμμετοχή φθάνει στο 77% (στην Ελλάδα στις τελευταίες εκλογές ήταν 75,6%), δεν παύει όμως να είναι χαμηλή (ένας στους 4 δεν ψηφίζει). Στις χώρες λοιπόν που η αποχή θριαμβεύει, διαπιστώνουμε οτι ουδόλως το σύστημα ενοχλείται. Το αντίθετο συμβαίνει: μία ισχνή μειοψηφία στις καρδιές του εκλογικού σώματος κατορθώνει να επικρατεί, απλώς επειδή είναι η μεγαλύτερη από όλες τις υπόλοιπες μειοψηφίες.
Ύστερα από τα παραπάνω, εξακολουθείς να πιστεύεις οτι θα τους τιμωρήσεις απέχοντας;

3 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Μπορει να μην τους τιμωρησω...αλλα τουλαχιστον δεν θα ειναι συνενοχος στο φονο που θα διαπραξουν...

Ανώνυμος είπε...

το συστημα ειναι ευρυτερο απο το εκλογικο συστημα και εχει τροπους να απορροφα και να ακυρωνει τα σοκ

η αποχη το πειραζει ομως εστω και αν εχει φροντισει να κανει οτι δεν την βλεπει

αλλα ας το αντιστρεψουμε:

εισαι σιγουρος οτι μπορεις να επεμβεις κατα το δοκουν στο συστημα ψηφιζοντας? (ο,τι κιαν ψηφιζεις...)

Παντελής Οικονόμου είπε...

Φίλε "πρέζα tv", αν έχεις διαβάσει άλλα κείμενά μου, προτείνω ψήφο σε μικρότερα κόμματα.Η προσωπική προτίμησή μου είναι σε κόμματα εκτός της γνωστής εξάδας των ΜΜΕ, αν και ο εκλογικός νόμος έχει παγίδες (θα ανεβάσω κείμενο επί του ζητήματος). Συνένοχος είσαι μόνο όταν ψηφίζεις τα κόμματα που ενισχύει το κατεστημένο.
Φίλε ανώνυμε, συμφωνώ οτι το σύστημα έχει λύσεις για όλα τα ενδεχόμενα. Το σίγουρο είναι οτι είναι πιο ικανοποιημένο και ασφαλές, αν δεν συμμετέχεις (στην πραγματικότητα αυτό επιδιώκει, για να κάνει παιχνίδι με αυτούς που ελέγχει). Δεν έχω ψευδαισθήσεις για το πόσο μπορώ να παρέμβω με την ψήφο μου, αλλά στην παρούσα φάση και συγκυρία είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω και σίγουρα όχι να απέχω. Εδώ είμαστε, για να συζητήσουμε μελλοντικές εναλλακτικές πολιτικές δράσεις (εντός των νόμιμων πλαισίων βέβαια).