Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

Χτυπήματα κάτω από τη μέση

Η "κοινότητα" των bloggers αρχίζει και αναδίδει μυρουδιά μπόχας. Ορισμένοι έχουν καταλάβει πόση δύναμη έχει το μέσο, πόση ασυδοσία τους προσφέρει και το εκμεταλλεύονται δεόντως. Είχα γράψει παλιότερα για κανάλια και πολιτικές δυνάμεις που προσπάθησαν να καπελώσουν ένα ανομοιογενές σύνολο και πόσο κάποιοι αντέδρασαν λυσαλέα όταν υπήρξαν αντίθετες φωνές στην ομαδοποίηση και την οπαδοποίηση (π.χ. το άρθρο του Νίκου Δήμου της 28ης Αυγούστου "Γιατί δεν θα πάω στο Σύνταγμα"). Είδαμε παπαγαλάκια να μεταδίδουν "αξιόπιστες" δημοσκοπήσεις λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Είδαμε ιστολόγιο με το όνομα βουλευτή να υβρίζει με το χειρότερο τρόπο αντίπαλο κόμμα. Είδαμε δραστηριοποίηση κομματικών στρατών που με την δύναμη που τους έδινε η δημοφιλία και η μεγάλη επισκεψιμότητα των ιστολογίων τους καθώς και με την οργανωμένη διείσδυση σε ένα σχετικά παρθένο διαδικτυακό τοπίο, ακολούθησαν και ακολουθούν τακτικές μαύρης προπαγάνδας και χυδαιολογίας.
Αυτό όμως είναι καλό, γιατί αποκαλύπτονται οι πραγματικές προθέσεις τους και ο απύθμενος φανατισμός τους. Με λύπη διαπιστώνω οτι όσο περισσότερο βρίζεις στο διαδίκτυο, τόσο περισσότερο "μάγκας" είσαι (φαίνεται υπάρχουν πολλοί όμοιοί τους "μάγκες" εκεί έξω για να τους διαβάζουν). Από αρκετούς πλέον δεν χρησιμοποιούνται επιχειρήματα και νηφάλιος λόγος, αλλά ειρωνεία χαμηλού επιπέδου, απαξίωση και ύβρις, επειδή έτσι τους αρέσει. Έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν και στη καθημερινή τους ζωή: έρποντας, γλείφοντας και βρίζοντας. Αλλά κάποια στιγμή πέφτουν οι ίδιοι μέσα στη παγίδα που έχουν στήσει και αποκαλύπτονται. Και εξευτελίζονται. Αλλά αυτό τους πρέπει και αυτή ειναι η "ανταμοιβή" τους.
Έχω συνειδητοποιήσει οτι αυτός είναι ο μέσος Έλληνας σήμερα. Άνθρωπος του πάθους, το οποίο τον ανεβάζει κάποιες φορές στα ουράνια, αλλά που τις περισσότερες φορές τον τυφλώνει, τον φανατίζει και τον κάνει υπάνθρωπο με τα χειρότερα ζωώδη ένστικτα. Τρέφεται από αυτά, γιατί δεν είναι τίποτα χωρίς αυτά. Νομίζει οτι αφυπνίζεται με αυτά, γιατί η πραγματική του ζωή είναι μία μιζέρια. Δεν θέλει το καλό των άλλων, θέλει οι άλλοι να ξεπέσουν στην δική του αθλιότητα και ασημαντότητα. Δεν τρέφω αυταπάτες για όλους αυτούς, αλλά δεν μπορώ όμως και να σιωπήσω. Λυπάμαι που το λέω, αλλά τα επόμενα χρόνια θα δούμε πολύ χειρότερες καταστάσεις και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση θα είναι συχνότερα. Δεν θα πέσω στο επίπεδό τους, αλλά και να τους αφήσω ανενόχλητους και ασχολίαστους;

2 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα οι ιστολόγι δεν έιναι τίποτε άλλο από μέλη της ίδιας κοινωνίας που βρίζει καθημερινά, που προκαλεί και νομίζει ότι κάτι κάνει. Δεν περιμέναμε άλλες απόψεις από εκείνες που ακούμε καθημερινά και δε νομίζω να είναι μπόχα και δυσωδία γνεικά η ύπαρξη διαφορειτκών απόψεων. Οι απόψεις που δε μας εκφράζουν μπορούν πολύ εύκολα να απομονώνονται.

Παντελής Οικονόμου είπε...

Φίλε "ο δείμος του πολίτη",
δεν μιλάω για πολυφωνία ή για διαφορετικότητα των απόψεων (αυτά είναι θεμιτά), μιλάω για λασπολογία, ψέμματα και ύβρι. Όταν διαπιστώνεις ένα τέτοιο φαινόμενο, έχεις να διαλέξεις δύο δρόμους: ή αδιαφορείς ή αντιδράς με τον τρόπο σου. Παλιότερα ακολουθούσα τον πρώτο δρόμο. Τώρα επιλεκτικά χρησιμοποιώ και τον δεύτερο. Δυστυχώς αυτοί στους οποίους αναφέρομαι, δεν μπορούν να απομονωθούν εύκολα, γιατί χρησιμοποιούν όλα τα μέσα της σύγχρονης διαφήμισης και προπαγάνδας και ανώνυμα μάλιστα. Κόβεις ένα κεφάλι και ξεπηδούν άλλα δύο.